«Κάποτε θα τα λέμε στα παιδιά μας όπως οι γιαγιάδες μας λέγανε για την κατοχή» είπε η Χριστίνα με ένα ειρωνικό χαμόγελο και χαμογελάσαμε με την σειρά μας όλοι ειρωνικά. Και με την φράση αυτή έκλεισε το καθόλου ευχάριστο θέμα που συζητούσαμε εκείνο το βράδυ, εργασία στην Ελλάδα.
Αν στην προ κρίσης εποχή τα πράγματα στον τομέα της εργασίας δεν ήταν ειδυλλιακά στην μετά κρίσης είναι απλά κόλαση. Μια κόλαση που εμπεριέχει χαμηλούς μισθούς και εξοντωτικά ωράρια, καταπάτηση κάθε εργασιακού και ανθρώπινου δικαιώματος, και συνεχή τρομοκρατία με τη λέξη απόλυση να αιωρείται στην ατμόσφαιρα της νέας εργασιακής πραγματικότητας.
Η Χριστίνα, για παράδειγμα, προσλήφθηκε πρόσφατα σε μεγάλη αλυσίδα σουπερ μάρκετ. Με τέτοιο βιογραφικό όπως το δικό της η πρόσληψη θα ήταν παιχνιδάκι… σε μια άλλη εργασιακή πραγματικότητα. Η Χριστίνα αναγκάστηκε να περάσει από δυο συνεντεύξεις για να δεχτούν οι εργοδότες να την πάρουν «δοκιμαστικά για αρχή και βλέπουμε» και άμα τους έκανε τότε θα την προσλάμβαναν κανονικά με ασφάλιση, ένσημα κλπ.
Μέσα σε αυτόν τον μήνα η εργοδοσία φρόντισε καλά να την τεστάρει με διάφορα καψόνια και διάφορες αναίτιες παρατηρήσεις για να δουν αν θα αντιμιλήσει και θα διεκδικήσει το δίκιο της. Η Χριστίνα όπως και πολλοί δεν μίλησε, ξέρει άλλωστε ότι ακόμα και αν έχει δίκαιο θα απολυθεί πανηγυρικά. Όσο για τις εργασιακές συνθήκες 7ωρα χωρίς κανένα διάλειμμα (είναι άλλωστε καινούρια) ενώ η τουαλέτα και το νερό μόνο κατόπιν άδειας από την προϊσταμένη, πολιτική του μαγαζιού παρακαλώ.
Η Νατάσα από την άλλη εργάζεται κι εκείνη σε αλυσίδα καταστημάτων ένδυσης από αυτά που ψωνίζουν όλοι πια. Κι εκεί ο ίδιος εργασιακός μεσαίωνας. Άμα δουλεύεις 4ωρο έχεις μια επιλογή ή νερό ή τουαλέτα αυτό είναι το διάλειμμά σου, άμα δε δουλεύεις 8ωρο είσαι τυχερός μπορείς να τα κάνεις και τα δύο.
Επιπλέον στην Νατάσα απαγορεύεται να κάθεται, άμα δεν έχει τίποτα να κάνει πρέπει να βρει κάτι να κάνει -να φτιάξει για παράδειγμα τις ίδιες φτιαγμένες μπλούζες- αλλά το να κάτσεις έστω και για λίγο έστω και για να ξαποστάσεις είναι αιτία απόλυσης. Τα λεφτά σε αυτά τα μαγαζιά δεν είναι σπουδαία αλλά η Νατάσα ήταν το μόνο που βρήκε μόνιμο και με κάποια ασφάλιση παρόλο που για να την πάρουν της δώσανε ειδικό ερωτηματολόγιο με ερωτήσεις ακόμα και για τον κύκλο της ή για τις σχέσεις της που στόχο είχαν να δούνε άμα η Νατάσα σκοπεύει να κάνει οικογένεια σύντομα (άλλη αιτία απόλυσης δηλαδή).
Ο Τάσος δουλεύει κι αυτός σε αλυσίδα με ηλεκτρονικά είδη. Ίσως είναι τυχερός γιατί όταν πηγαίνει στα σπίτια των πελατών για να βοηθήσει στην μεταφορά και εγκατάσταση των συσκευών παίρνει πουρμπουάρ, σε αντίθεση με την Χριστίνα και την Νατάσα που ακόμα κι αν οι πελάτες τους αφήσουν κάποιο τιπς για την εξυπηρέτηση αυτές υποχρεούνται -για να μην δουν την έξοδο- να το βάζουν στο ταμείο (δηλαδή να το δίνουν στον «φτωχό» εργοδότη). Παρόλα αυτά ο Τάσος δουλεύει 8ωρο καθημερινά χωρίς ρεπό, το υποχρεωτικό ρεπό του ο εργοδότης του τού το δίνει πάντοτε μέρα αργίας…την Κυριακή!
Δυστυχώς ο Τάσος, η Νατάσα και η Χριστίνα δεν είναι οι μόνοι. Εκεί έξω, χιλιάδες νέοι- και όχι μόνο- ζούνε καθημερινά την δική τους εργασιακή κόλαση σε μια χώρα που αυτοαποκαλεί ακόμα τον εαυτό της αναπτυγμένη και δημοκρατική. Και μέχρι εμείς οι ίδιοι να αποφασίσουμε να αλλάξουμε ολοκληρωτικά και τολμηρά αυτή την κοινωνία θα συνεχίσουμε να λέμε «τουλάχιστον έχεις μια δουλειά να λες και ευχαριστώ εκεί έχουμε καταντήσει». Την επομένη ανακοινώθηκε η ανεργία: 1.200.000.
**Τα ονόματα δεν είναι αληθινά, οι ιστορίες δυστυχώς όμως ναι.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.