Γράφει η Νεάνις Προπέτισσα
«Αυτοί οι φασίστες ποτέ δεν κατάφεραν τίποτε. Τίποτε! Ήθελαν να μας κάνουν σαπούνι και βγαίναμε σκόνη»
Με μια φράση, μια 89χρονη Εβραία, επιζήσασα από το Άουσβιτς, θρυμματίζει κάθε αίσθηση ισχύος του ναζισμού. Μια ηλικιωμένη κυρία, τους βγάζει τη γλώσσα, σαν μια πιο γηραιά έκδοση της πολυαγαπημένης μας Μαφάλντα. Μια φράση που γίνεται τατουάζ στο μυαλό όποιου γνωρίζει έστω και το ελάχιστο για τη ναζιστική κτηνωδία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Έζησε τα πάντα. Επί μήνες άκουγε κάθε μέρα τις κραυγές εκείνων που υπόκειντο σε πειράματα και βασανιστήρια. Είδε τους δικούς της ανθρώπους να πεθαίνουν. Είδε καρότσια να μεταφέρουν πτώματα σε σωρούς, τους θαλάμους αερίων και τους ζοφερούς φούρνους. Αυτούς τους φούρνους φέρνει ως παράδειγμα για να σχολιάσει την ανικανότητα των φασιστών. Αυτή τη σημειολογία επιστρατεύει για να δηλώσει ότι παρά τη βαναυσότητα, οι φασίστες δεν καταφέρνουν ποτέ να λυγίσουν το πνεύμα. Άλλωστε, όπως έγραψαν κάποτε οι Άλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λόιντ, «οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες».
Παρά το γεγονός ότι η κτηνωδία των ναζιστών και τα εγκλήματά τους κατά της ανθρωπότητας είναι αδιαμφισβήτητα, υπάρχουν ακόμη οπαδοί αυτού του πολιτικού κινήματος, που κατά τα χρόνια της κρίσης ανασυγκροτούνται και πετυχαίνουν πολιτικές και κοινωνικές νίκες.
Οι πολιτικές νίκες καταγράφηκαν στην ενσωμάτωση της ακροδεξιάς ατζέντας τόσο από τις τελευταίες κυβερνητικές θητείες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όσο και από την είσοδο των νεοναζιστών στο κοινοβούλιο. Στα ηγετικά του «τελευταία», ο ΓΑΠ είχε ενσωματώσει την πολιτική τους ατζέντα στο προσφυγικό. Όλοι θυμόμαστε τις προεκλογικές εκστρατείες που βασίζονταν στην ξενοφοβική ρητορική, αλλά και μια ακόμη εμβληματική στιγμή που αποδείκνυε το φλερτ του ΠΑΣΟΚ με την ακροδεξιά ατζέντα: Ήταν το 2012 που ο Ανδρέας Λοβέρδος, χρησιμοποιώντας υγειονομική διάταξη, δημοσίευσε φωτογραφίες δεκάδων οροθετικών ιερόδουλων, για λόγους… «προστασίας της δημόσιας υγείας». Λίγο αργότερα, ο Σαμαράς εκτίναξε την ακροδεξιά ατζέντα.
Οι κοινωνικές νίκες ήρθαν και πάτησαν σε πλήθος παθογενειών της ελληνικής κοινωνίας. Ο σεξισμός, το πρότυπο του μάτσο άνδρα και της υποτακτικής γυναίκας, το life style του σκυλάδικου, η ξενοφοβία όπως καλλιεργήθηκε επί σειρά δεκαετιών. Επίσης, η έλλειψη χειραφέτησης και αυτή η διαμόρφωση του πολίτη ως καταναλωτή προϊόντων των ΜΜΕ, τα οποία επιδίδονταν σε προνομοιακή μεταχείριση της ακροδεξιάς σε πολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο.
Σε αυτό το πλαίσιο και μετρώντας χρόνια πλαστής ευφορίας, που τη διαδέχθηκε μια ξαφνική(;) οικονομική ισοπέδωση, ο πολίτης – καταναλωτής ψάχνει για εκδίκηση. Μια εκδίκηση, μια επιβολή του «δικαίου», την οποία φυσικά, δεν θα κατάφερνε ο ίδιος, αφού η λογική της ανάθεσης είχε ποτίσει κάθε του κύτταρο. Σε αυτήν την ανάγκη πάτησε η Χρυσή Αυγή, με τη στρατιωτική πειθαρχία, με 10 περσόνες τίγκα στα αναβολικά και την υπόσχεση για απονομή δικαιοσύνης με όρους απολιτίκ βίας.
Έλα όμως που εμένα μου φαίνονται φαιρδοί κι αστείοι… Όλοι εκείνοι που αναθέτουν τη βία που κρύβουν μέσα τους σε ειδικούς για να την εξασκήσουν και αντλούν διαμεσολαβημένη ικανοποίηση από όλο αυτό. Όλοι εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν ότι ο φασισμός είναι ένα κτήνος που όσο το τρέφεις μεγαλώνει και αργά ή γρήγορα θα χτυπήσει και τη δική τους πόρτα… Όλοι εκείνοι που τους λείπει έστω και μια ικμάδα θάρρους να κάνουν κάτι ουσιαστικό και δικό τους;
Και τέλος πάντων, αυτοί έχουν βρει τον θλιβερό τους τρόπο. Για εμάς τους υπόλοιπους τί να πούμε; Που δεν έχουμε καταλάβει ότι διεξάγεται η σημαντικότερη δίκη της γενιάς μας; Που παρά τις δολοφονίες, τις επιθέσεις, το δημόσιο λόγο της Χρυσής Αυγής, η δικαιοσύνη αποδεικνύεται ανίκανη(;) να στοιχειοθετήσει ότι πρόκειται περί εγκληματικής οργάνωσης; Που δεν βλέπουμε το λόγο να αρθρώσουμε αντιφασιστικό λόγο, που αφήνουμε την ύπαρξη του νεο-ναζισμού να περνάει «στα ψιλά» στις γειτονιές και τις παρέες μας; Που τους αφήνουμε χρόνο και χώρο; Και έχουμε και αυτήν την τάση ελιτισμού να αντιμετωπίζουμε τους οπαδούς της ΧΑ ως παραστρατημένους και αφελείς; Που ακούμε «antifa» και αμέσως ενεργοποιούνται όλα τα συντηρητικά αντανακλαστικά και οι προκαταλήψεις και δεν μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας σε μια τέτοια ομάδα;
Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα βασικά: Την επόμενη φορά που φασίστας έρθει στο τραπέζι μας να αφήσει μια εφημερίδα ή ένα φυλλάδιο, ας θυμηθούμε την πρώτη φράση του δημοσιεύματος. Ας πούμε ένα απλό «ΟΧΙ». Καμία ανοχή στο φασισμό! Ο φόβος τρέφει το θηρίο, ας το ξανακάνουμε ποντικάκι…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.