Οι μαζεμένες ήττες στα φιλικά προετοιμασίας είχαν φέρει σύννεφα πάνω από την προσπάθεια της Εθνικής ομάδας μπάσκετ που σε συνδυασμό με τις απουσίες πρωτοκλασάτων στελεχών όπως ο Σπανούλης και τις απορρίψεις από Κουφό και Σχορτσανίτη, χαμήλωναν τον πήχη των προσδοκιών για κάτι καλό στα γήπεδα της Ισπανίας.
Μπαίνοντας στους “16” του Μουντομπάσκετ, όλα αυτά μοιάζουν με μακρινό παρελθόν. Η Εθνική παίζει ωραίο μπάσκετ, το οποίο συνδυάζει με νίκες. Κι έχοντας περάσει αήττητη τον σκόπελο της πρώτης και πάντοτε επικίνδυνης φάσης, έχει γεννήσει πλέον την απαίτηση για την κατάκτηση κάποιου μεταλλίου.
Χρειάστηκε επιμονή και υπομονή για να φτάσει η ομάδα εδώ. Που σημαίνει ότι έκλεισε τ’ αυτιά της στην γκρίνια και την κριτική κι έκανε το τετριμμένο “βλέπουμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά” πράξη. Έτσι από την άνετη νίκη με τη Σενεγάλη, φτάσαμε στους θριάμβους σε βάρος της ποιοτικής, αλλά με τα δικά της εσωτερικά θέματα, Κροατίας και της σκληροτράχηλης, έστω και με πολλές απουσίες, Αργεντινής.
Σε όλα αυτά τα ματς ο κάθε παίκτης είχε ένα ρόλο. Άλλοι τον επιτέλεσαν άριστα, άλλοι λιγότερο. Κι όταν σε μια ομάδα, οι αρμοδιότητες είναι καθαρές και ξάστερες τότε έχει μεγάλες πιθανότητες ακόμα κι αν όλα δεν δουλέψουν ρολόι, να πάρει αυτό που θέλει.
Έτσι, παρότι δεν έχουμε πολλά ψηλά κορμιά και τον Σπανούλη, η Εθνική έχει πάρει από τον καθένα κάτι. Από τον Ζήση την προσωπικότητα, από τον Αντετοκούνμπο το αθλητικό παιχνίδι που δεν είχε ποτέ, από τον Καϊμακόγλου τη σταθερότητα, από τον Πρίντεζη τη σιγουριά, από τον Καλάθη τον παίκτη που είχαμε θαυμάσει στα ματς του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα προ τριετίας, από τον Σλούκα το ψυχρό σουτ, από τον Παπανικολάου το ξέσπασμα, από τον Γλυνιαδάκη τις απαραίτητες ανάσες για ξεκούραση, από τον Βουγιούκα τις επιθετικές λύσεις με πλάτη στη ρακέτα, από τον Μάντζαρη τις καλές προσωπικές άμυνες, από τον Βασιλειάδη το καλό σουτ από την περιφέρεια που επίσης έλειπε.
Άφησα τον Μπουρούση για το τέλος. Πιστεύω ότι κάνει το καλύτερο τουρνουά και μαζί με τον Σενεγαλέζο Γκόρκι Ντιενγκ είναι οι καλύτεροι ψηλοί του τουρνουά. Σε πέντε ματς μετράει 12 πόντους, 10 ριμπάουντ και 2.6 ασίστ μέσο όρο. Η καλύτερη του εμφάνιση ήταν αυτή απέναντι στην Αργεντινή, με προσωπικό αντίπαλο τον μεγάλο Σκόλα. Απέδειξε απέναντι στον καλύτερο, ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά, να σηκώσει στις πλάτες του το βάρος της Εθνικής, που μετά το 2009 δεν έχει να επιδείξει τίποτα σπουδαίο σ’ επίπεδο διακρίσεων.
Η πάσα πίσω από την πλάτη στον Πρίντεζη και ουσιαστικά η χαριστική βολή στους Αργεντίνους ήταν το κερασάκι στην τούρτα που ισοδυναμεί με δικαίωση για τον ίδιο και οριστική διαγραφή από τη μνήμη μας του ονόματος του Κουφού, τουλάχιστον για φέτος.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.