«Εγώ δεν είμαι με κανέναν» έλεγε ο Παύλος Σιδηρόπουλος στους στίχους ενός τραγουδιού του. Περιέγραφε την αδιαφορία, προς την εξουσία βέβαια, αλλά για μένα μετά από μια ακόμη φορά φοιτητικών εκλογών οι στίχοι μπορούν να περιγράψουν και τον νέο τύπο φοιτητή, αυτόν του αδιάφορου.
«Τι με νοιάζει εμένα η πολιτική εγώ είμαι φοιτητής, τι με νοιάζει τα μέτρα που παίρνουν για τα εργασιακά ή οι περικοπές ή οι επερχόμενες εκλογές;» είναι μερικές από τις φράσεις των περισσοτέρων φοιτητών πια. Η νέα αντίληψη που κυριαρχεί είναι ότι ο φοιτητής είναι μόνο φοιτητής, οτιδήποτε έξω από το Πανεπιστήμιο και την ύλη είναι περιττό και μάλλον αργόσχολο το να ασχοληθείς με αυτό.
Λες και φοιτητής σημαίνει να είσαι ένα αποστειρωμένο τυπάκι που ζεις σε μια φούσκα που σπάει μόνο όταν παίρνεις πτυχίο. Λες και δεν είσαι ήδη πολίτης αυτής της κοινωνίας και αυτού του κόσμου. Λες και δεν θα αναγκαστείς να εργαστείς-αν δεν εργάζεσαι ήδη, λες και η ύλη σου δεν αναφέρεται σε κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα, ιδέες και γίγνεσθαι, λες και άμα σταματήσουν αύριο την λειτουργία του Πανεπιστημίου σου εσύ θα μπορείς ακόμα να σπουδάζεις ακάθεκτος.
Βέβαια το να κοινωνικοποιείσαι και να πολιτικοποιείσαι δεν είναι στην ύλη σου. Εξάλλου είναι ένα ωραίο άλλοθι για να μην χρειαστεί να βάλεις το μυαλό σου να σκεφτεί, η ύλη είναι κάτι πιο εύκολο.
Κι όμως οι φοιτητές έχουν καταφέρει να διαχωρίσουν στο μυαλό τους την ιδιότητα τους ως άνθρωποι και ως φοιτητές, και έχουν επιλέξει το δεύτερο να αυτοαποκαλούνται νομίζοντας ότι όντως διαχωρίζεται.
Έτσι κάθε χρόνο σε αντίθεση με τα μεταβλητά ποσοστά των παρατάξεων και των σχημάτων στις σχολές το ποσοστό των απόντων σημειώνει αξιοσημείωτη σταθερή άνοδο, κάθε φορά. Η μειωμένη συμμετοχή δεν αποδεικνύει μόνο την απαξίωση των παρατάξεων από τους αδιάφορους πλέον φοιτητές, που ίσως είναι και δικαιολογημένη αν κρίνουμε ότι αντικατοπτρίζει την απόλυτη απαξίωση των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος γενικότερα και έξω από τα πανεπιστήμια, αλλά και την απαξίωση των ίδιων των εκλογών.
Και το πρώτο κατανοητό, το δεύτερο όμως; Μήπως είναι άκρως επικίνδυνο; Το να απαξιώνει η νέα γενιά συλλογικές διαδικασίες από την γενική συνέλευση ως τις εκλογές δείχνει ότι οδεύουμε με ταχύτητα σε μια άλλη εποχή, όπου εκλογές, διαδικασίες, συζητήσεις, συνελεύσεις, εκδηλώσεις και οποιοδήποτε άλλο κοινωνικοπολιτικό γεγονός δεν θα έχει θέση στις σχολές. Κι αν αυτό ακούγεται ωραίο στα αυτιά πολλών νέων φοιτητών μια ερώτηση: που οδήγησε η αδιαφορία; Και γιατί νομίζεις ότι η δικιά σου αδιαφορία θα είναι καλύτερη από αυτήν των γονιών σου που μας οδήγησε ως εδώ;
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.