Η ενέργεια του Ισπανού μαγαζάτορα, που μετέτρεψε το κατάστημά του σε χώρο άσυλου και δεν επέτρεψε σε αστυνομικούς να συλλάβουν διαδηλωτές, θύμισε πως η αλληλεγγύη είναι το μεγαλύτερο όπλο που έχουμε απέναντι στην πολυσυζητημένη κρίση. To ποιός την… μαγείρεψε, το ποιός την επέβαλε και το ποιός αναγκάζεται να την πληρώσει είναι μια υπόθεση με γνωστούς πρωταγωνιστές και ρόλους. O Alberto Casillas έδειξε τι πρέπει να κάνουμε από την πλευρά μας. Mε μια αυθόρμητη ενέργεια εκτός του ότι έσωσε από βέβαιο ξυλοδαρμό ανθρώπους που έτρεχαν να γλιτώσουν στους δρόμους της Μαδρίτης, σώζει και αυτούς που θα τρέχουν αύριο και μεθαύριο στη Λισσαβόνα, στο Παρίσι, στη Ρώμη και στην Αθήνα. Την επόμενη φόρα κάποιος δεν θα το σκεφτεί δυο και τρεις φορές. Θα σταθεί στο διπλανό του. Όχι για να μιμηθεί, αλλά επειδή το θέλει και καταλαβαίνει την αξία του.
Το 3pointmagazine.gr θυμάται μερικά από τα γεγονότα που μας… ταρακούνησαν τις τελευταίες μέρες και χάρη σε αυτά αισθανθήκαμε, πως η ανθρωπιά έστω και καταχωνιασμένη, υπάρχει ακόμα.
Κατέβασαν τις ασπίδες και πήγαν με τον κόσμο
Η σκληρή καταστολή των διαδηλώσεων στην Ισπανία έγινε γνωστή σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η εικόνα γνώριμη. Πρόσωπα γεμάτα αίματα, άνθρωποι με σκισμένα ρούχα, αστυνομικοί που δίνουν ένα ακόμη ρεσιτάλ βίας. Είδηση δεν έχουμε όμως όταν ένας σκύλος δαγκώνει άνθρωπο, αλλά το αντίστροφο…
Σύμφωνα με δημοσιεύματα και φωτογραφίες που κυκλοφορούν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μια ομάδα αστυνομικών στην Μαδρίτη, πήρε το μέρος των διαδηλωτών. Αντί να τους φιλοδωρήσει με… γκλοπιές, χημικά και κλωτσιές προτίμησε να σταθεί στο πλευρό τους. Ένστολοι και μη ένωσαν τις φωνές τους. Ασπίδες, κράνη βρίσκονταν κάτω. Το μήνυμα είχε δοθεί. Πολλά ΜΜΕ το πέρασαν στα… ψιλά, όπως στα ψιλά είχαν περάσει και ένα περιστατικό που συνέβη πέρυσι στην Αθήνα. Άνδρας των ΜΑΤ φωνάζει “δεν μπορώ να βαράω άλλο τα αδέρφια μου”. Πριν καν ολοκληρώσει τον είχαν πάρει οι συνάδελφοί του σηκωτό.
Σε μια εποχή που ο… μπάτσος μοιάζει με κόκκινο πανί (δικαίως και αδίκως), κάποιοι τόλμησαν να πάνε κόντρα στην εντολή του ανωτέρου και στην πρακτική της κυβέρνησης. Έδειξαν ότι είχαν διαφορετική βούληση και ότι δεν θέλουν το ρόλο του προβάτου. Γι’ αυτό και τάχθηκαν μαζί με αυτούς που πριν λίγα λεπτά μπορεί να τους έβριζαν, αλλά και τους ζητούσαν παράλληλα να αλλάξουν στάση. Όπερ και εγένετο.
Η αλληλεγγύη σε ένα μπαρ της Μαδρίτης
H αφορμή που μας δόθηκε για να γράψουμε αυτό το θέμα δόθηκε πριν λίγες μέρες. Διαδηλωτές κατά την προσπάθεια τους να γλιτώσουν την καταστολή, βρίσκουν καταφύγιο σε μπαρ στο κέντρο της Μαδρίτης.
Λίγα λεπτά αργότερα οι αστυνομικοί φτάνουν στο μαγαζί και ετοιμάζονται να μπουν μέσα για να επιτελέσουν το “έργο” τους. Υπολόγιζαν όμως χωρίς τον… ξενοδόχο. Και στην προκειμένη δεν περίμεναν την αντίδραση του ιδιοκτήτη, Alberto Casillas. “Ορκίζομαι στη ζωή μου ότι δεν θα μπείτε, αλλιώς θα γίνει σφαγή”, λέει με φωνή που προκαλεί ρίγος. Εξαιρετικά αποφασισμένος, πράττει με γνώμονα την ανθρωπιά και όχι το φόβο. Οι αστυνομικοί υποχωρούν. Οι διαδηλωτές δεν σταματούν να τον ευχαριστούν και να τον αγκαλιάζουν για την γενναία του αυτή πράξη.
Εκείνη την ημέρα, το “Bar Prado” μεταμορφώθηκε σε καταφύγιο για όσους το είχαν ανάγκη, και ο Alberto Casillas, μεταμορφώθηκε αν όχι σε ήρωα, σίγουρα σε έναν άνθρωπο που έδειξε έμπρακτα ότι μόνο η αλληλεγγύη μπορεί να μας ενώσει και να μας βοηθήσει στα δυσκολότερα που ακολουθούν.
Το σχετικό βίντεο έκανε το γύρο του κόσμου, και την επόμενη μέρα κόσμος κατέκλυσε το μαγαζί για να δείξει την ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό του στον νέο ήρωα της Μαδρίτης. Η δημοτικότητα του συμπαθέστατου ασπρομάλλη μαγαζάτορα βρίσκεται στα ύψη. Δεν είναι λίγοι αυτοί μάλιστα που του προτείνουν να δηλώσει υποψηφιότητα ως δήμαρχος στις επόμενες εκλογές. Ο ίδιος πάντως για την ώρα προσπαθεί να συνέλθει από ένα νέο σοκ. Λίγες μέρες μετά το παραπάνω συμβάν, η αστυνομία τον… εκδικήθηκε. Τον χτύπησε πολύ και θέλησε να τον ταπεινώσει. Κάθε της γροθιά και κλωτσιά όμως, ήταν μία ακόμα βολή προς τη δική της κατακερματισμένη αξιοπρέπεια.
Αρνήθηκε τον ρατσισμό και της… φόρεσαν χειροπέδες
Πριν από δύο εβδομάδες περίπου η Αστυνομία σταματά δύο λεωφορεία στην πλατεία Κλαυθμώνος και κατεβάζει κάτω 3 μετανάστες. Ζητάει τα χαρτιά τους στο πλαίσιο του καθιερωμένου σχεδίου του Νίκου Δένδια «Ξένιος Ζευς».
Παρά το γεγονός ότι οι μετανάστες δείχνουν τα σχετικά έγγραφα, οι αστυνομικοί δεν μένουν ικανοποιημένοι. Συνεχίζουν να τους αντιμετωπίζουν με το ίδιο εχθρικό ύφος και απαιτούν να μιλήσουν καλά ελληνικά. Οι ίδιοι απορούν, ενώ προσπαθούν να εξηγήσουν πως έχουν μαζί τους ό,τι χρειάζεται. Οι τόνοι ανεβαίνουν και ο ένας αστυνομικός τους επιτίθεται φραστικά. Μια κοπέλα που παρακολουθεί το περιστατικό αντιδρά.
Η στάση της αστυνομίας απέναντι στην 24χρονη είναι χυδαία. Αρχικά της ζητoύν να μην… ανακατεύεται και στη συνέχεια ο ένας αστυνομικός τη σπρώχνει. Η ίδια επιμένει. Με συνοπτικές διαδικασίες της περνούν χειροπέδες και τη… σέρνουν προς το τμήμα Ακροπόλεως. Κατά τη μεταφορά της προς αυτό, συνεχίζουν να τη σπρώχνουν, αν και δεν υπάρχει από την πλευρά της αντίσταση, ενώ όταν δείχνει πως έχει τραυματιστεί από τις χειροπέδες, η απάντηση είναι να την… τραβούν με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη από το συγκεκριμένο σημείο. Πριν ξεκινήσουν για το τμήμα, οι αστυνομικοί της προτείνουν να ζητήσει συγγνώμη για να την αφήσουν ελεύθερη. «Εσύ είσαι όμορφη κοπέλα. Δεν είσαι κανένας Πακιστανός», της λένε χαρακτηριστικά. Εκείνη δεν υποχωρεί και αρνείται να αποδεχτεί τον ρατσιστικό διαχωρισμό, κάτι που φάνηκε ότι τους ενόχλησε.
Εξ ου και οι τραβηγμένες από τα μαλλιά κατηγορίες που της απαγγέλθηκαν για πρόκληση σωματικής βλάβης (επειδή… γρατζουνίστηκε αστυνομικός), απελευθέρωση κρατουμένων (επειδή με τη στάση της μπορούσε να διευκολύνει τους μετανάστες “να την κάνουν”), αλλά και αντίσταση κατά της αρχής (επειδή δεν… ζήτησε συγχώρεση για κάτι που δεν έφταιγε).
Η 24χρονη παρέμεινε στο κρατητήριο όλο το βράδυ δίχως λόγο. Την επόμενη μέρα πέρασε από αυτόφωρο. Η εκδίκαση της υπόθεσης αναβλήθηκε για τις 2 Οκτωβρίου και μετά πήρε νέα αναβολή για τον Μάρτιο. Tην ίδια ώρα έκλεινε και τυπικά η υπόθεση “ζαρντινιέρα” μετά από 6 χρόνια. Και οι δύο περιπτώσεις, πέραν της αστυνομικής αυθαιρεσίας, αποδεικνύουν ότι ταλαιπωρούνται αθώοι άνθρωποι. Ο Αυγουστίνος Δημητρίου την πλήρωσε επειδή βρέθηκε σε λάθος σημείο την λάθος στιγμή. Η κοπέλα επειδή τόλμησε να υπερασπιστεί τρεις συνανθρώπους της. Δεν κοίταξε ούτε τι χρώμα δέρμα είχαν, ούτε την καταγωγή τους, ούτε τίποτα. Θα μπορούσε να τη γλιτώσει, αλλά δεν το έκανε. Το βασικό πρόβλημα της κοινωνίας δεν είναι ο μεγάλος αριθμός ξένων. Και σε μια κοινωνία που σιωπά μπροστά σε τέτοιου τύπου φαινόμενα, η ίδια τόλμησε παρά το νεαρό της ηλικίας της να μην το βάλει στα πόδια. Ύψωσε τη φωνή της και δεν φοβήθηκε στιγμή*.
“Οι φυλακές δεν είναι χωματερές”
Από τις 13 Σεπτεμβρίου μέχρι την πρώτη μέρα του μήνα που διανύουμε, οι κρατούμενοι βαδίζοντας στα χνάρια της… Χαλυβουργίας, έδωσαν έναν μεγάλο αγώνα για τη δικαίωση χρόνιων αιτημάτων τους. Αιτημάτων που κατανοούν οι Υπουργοί μπροστά στις κάμερες και ξεχνούν μόλις μπουν στη… λιμουζίνα. Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Στην εποχή του Μνημονίου, είδαν τα όποια προνόμια είχαν να πετσοκόβονται. Η θέρμανση, το ζεστό νερό και τα φάρμακα θεωρούνται πια πολυτέλεια.
Οι φυλακισμένοι αποφάσισαν να δράσουν ενεργά. Σε 13 φυλακές (Διαβατά, Κομοτηνή, Κέρκυρα, Γρεβενά, Λάρισα, Δομοκό, Κω, Μαλανδρίνο, Αλικαρνασσό, Πάτρα, Άμφισσα, Τρίκαλα και Κέρκυρα) πραγματοποιήθηκε εξέγερση. Οι φυλακισμένοι απείχαν από τις εργασίες της φυλακής. Με άμεσες συνέπειες τον μη καθαρισμό του χώρου και την έλλειψη φαγητού. Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν ακόμα και άρρωστοι κρατούμενοι που δεν τρέφονταν, δεν ίδρωνε το αυτί κανενός. Η κυβέρνηση αδιαφορεί για τους πολίτες που είναι εκτός φυλακής, για όσους είναι πίσω από τα σίδερα, φαίνεται πως δεν έχει πρόβλημα να τους αφήσει ακόμα και να πεθάνουν.
Οι φυλακές όμως, δεν έχουν ρόλο κολαστήριου, αλλά σωφρονιστικού ιδρύματος. Ούτε μιλάμε για κατώτερους ανθρώπους. Ούτε για ανθρώπους που δεν θέλουν να ζήσουν. Αντιθέτως. Θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, ακόμα και αν η ποινή τους είναι μεγάλη. Απαιτούν δικαιοσύνη και τίποτα περισσότερο. Χωρίς μέσα, χωρίς προβολή, ταλαιπωρημένοι ψυχικά και σωματικά δείχνουν ότι η δύναμη του καθενός είναι απύθμενη. Μένει να το αντιληφθούμε. Οι κινητοποιήσεις τους σταμάτησαν για την ώρα, αλλά πρόκειται να συνεχιστούν σύντομα. Το κράτος σκεπάζει το πρόβλημα κάτω από το χαλί, μόνο που αυτό πλέον έχει τρυπήσει…
*Βασισμένο σε παλαιότερο ρεπορτάζ του Κ.Π. για την εφημερίδα Αυγή
Κώστας Παπαντωνίου και Χριστιάνα Βουκελάτου
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.