Παίχτες-οπαδοί σπανίζουν στο σημερινό ποδόσφαιρο. Μπορεί να είναι και μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός, άντε των δύο χεριών. Ένας από αυτούς πάντως, σίγουρα είναι ο Κάρλος Τέβες. Είναι οπαδός της ομάδας, με την οποία κατέκτησε δύο τίτλους πριν από λίγες μέρες. Της Μπόκα Τζούνιορς.
Δεν είναι μία από τις κλασικές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, οι οποίοι στην επίσημη παρουσίασή τους από την εκάστοτε ομάδα, θυμούνται ότι: «Ήμουν Μπόκα από μικρός», κι ας μην ήξεραν καν σε ποια χώρα βρίσκεται το Μπουένος Άιρες, ή τι ακριβώς είναι το «Λα Μπομπονέρα». Είναι το άλλο άκρο. Φανατικός οπαδός της ομάδας που πριν από λίγες μέρες κατέκτησε το πρωτάθλημα και το κύπελλο στην Αργεντινή.
Τι είναι ένα όνομα μπροστά σε ένα όνειρο ζωής;
Το απέδειξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, το 1996, όταν ήταν μόλις 13ών ετών, έκανε κάτι το οποίο δεν θα σκεφτόταν κανείς για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να φορέσει τη φανέλα των ακαδημιών της Μπόκα Τζούνιορς. Αν και γεννημένος σε φτωχογειτονιά του Μπουένος Άιρες, όχι πολύ μακριά από την έδρα της Μπόκα, ξεκίνησε την «καριέρα» του στις ακαδημίες της Ολντ Μπόις, επίσης ομάδα της πρωτεύουσας της Αργεντινής.
Ο μικρός Κάρλος, δεν άργησε να δείξει το πολύ μεγάλο ταλέντο του και η Μπόκα τον είχε στα ραντάρ της από πολύ νωρίς. Όταν το ενδιαφέρον έγινε επίσημο, όπως ήταν λογικό ακόμα και σε τόσο μικρή ηλικία, η Ολντ Μπόις δεν ήθελε να τον παραχωρήσει χωρίς κάποιο αντίτιμο και του έβαζε εμπόδιο στο μεγαλύτερο όνειρο της ζωής του.
Δεν μπορούσε να το αφήσει να περάσει έτσι, μεγαλωμένος σε μια πάρα πολύ φτωχή γειτονιά, είχε μάθει από μικρός να μην φοβάται και να παίρνει σημαντικές ευθύνες και αποφάσεις. Έτσι, μια μέρα, αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του, από Carlos Alberto Martínez στο γνωστό σε όλους μας, Carlos Tevez, παίρνοντας το όνομα της μητέρας του. Με αυτό το πανέξυπνο και γενναίο «τρικ» ήταν ελεύθερος να πάει στην ομάδα της καρδιάς του.
Η πρώτη του φορά…
Χρειάστηκε να περιμένει τέσσερα και κάτι χρόνια, για να κάνει το ντεμπούτο του με τη φανέλα της πρώτης ομάδας της Μπόκα και να παίξει μπροστά στο κοινό του «Λα Μπομπονέρα», ενός γηπέδου, το οποίο μέχρι πριν λίγο καιρό το είχε επισκεφθεί μόνο ως οπαδός, στο πέταλο των φανατικών.
Μπορεί να φορούσε φανέλα της ομάδας, να ήταν ένας από τους 11 που ήταν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, να έδινε μία ασίστ για γκολ, να σκόραρε, σίγουρα όμως, κάθε φορά που πανηγύριζε, στο μυαλό του ήταν ένας ακόμα φανατικός οπαδός της Μπόκα και τίποτα περισσότερο. Ένας από τους παιδικούς του φίλους που τον έβλεπαν από το πέταλο.
Το αντίο
Όπως ήταν λογικό, ένα τέτοιο ταλέντο δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τα μεγάλα κλαμπ άλλων χωρών και της Ευρώπης και έτσι, τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, έχοντας βάλει 38 γκολ σε 110 συμμετοχές και έχοντας στολίσει το παλμαρέ του με τέσσερις τίτλους: 1 Πρωτάθλημα, 1 Κόπα Λιμπερταδόρες, 1 Κόπα Σουνταμερικάνα και 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο, έφτασε η δύσκολη ώρα. Η ώρα του αποχωρισμού από την πρώτη και παντοτινή του αγάπη για «τα μάτια» της Κορίνθιανς τον Γενάρη του 2005.
Κορίνθιανς – Γουέστ Χαμ
Από την ιστορία αποδείχθηκε ότι ήταν ένα παιχνίδι των μάνατζερ το οποίο τον βρήκε στην Γουέστ Χαμ, μαζί με τον Χαβιέ Μασεράνο, τον Ιούλιο του 2006. Εκεί χαράμισε έναν χρόνο από την καριέρα του, παίζοντας ελάχιστα και χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Το καλό όμως δεν άργησε να γίνει, καθώς από τον Αύγουστο του 2007, παραχωρήθηκε ουσιαστικά δανεικός στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Στο Ολντ Τράφορντ έκατσε μέχρι τον Μάιο του 2009, όταν ουσιαστικά επέστρεψε στην Γουέστ Χαμ από τον δανεισμό του. Σε αυτό το όχι και τόσο μεγάλο διάστημα, πρόλαβε και κατέκτησε 2 πρωταθλήματα Αγγλίας, 2 Community Shield, 1 Carling Cup, 1 Champions League, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης και 1 Club World Cup. Σε ατομικό επίπεδο, είχε 99 συμμετοχές με 34 γκολ και 15 ασίστ. Καθόλου άσχημα, έτσι;
Μάντσεστερ Σίτι
Αμέσως μετά, μετακόμισε στην άλλη μεριά του Μάντσεστερ, την μπλε, αυτή της Μάντσετερ Σίτι. Προφανώς υπήρχαν τρομερές αποδοκιμασίες, «φίδι», «προδότη» και όλα τα σχετικά σε ανάλογες περιπτώσεις, αλλά το αυτί του δεν ίδρωσε, καθώς μετά τα τόσο δύσκολα παιδικά του χρόνια στην Αργεντινή, όλα τα υπόλοιπα του φάνταζαν αστεία.
Άφησε και εκεί το στίγμα του, με διάφορους τρόπους. Από τη μία με τα 73 γκολ και τις 36 ασίστ του σε 148 ματς με τη φανέλα τη Σίτι και από την άλλη, με τα εξωαγωνιστικά του προβλήματα και τις κόντρες τους με τον νυν τεχνικό της Ίντερ, Ρομπέρτο Μαντσίνι. Έτσι, αν και ο Ιταλός τεχνικός αποτέλεσε παρελθόν, το καλοκαίρι του 2013 η Σίτι τον έδωσε σε τιμή ευκαιρίας, μόλις με 9 εκατομμύρια ευρώ στην Γιουβέντους. Πάντως και εκεί πρόλαβε να προσθέσει κι άλλους τίτλους στην καριέρα του. Συγκεκριμένα, 1 πρωτάθλημα, 1 FA Cup και 1 Community Shield.
Γιουβέντους
Στη Γουβέντους, ήταν για ακόμα μία φορά στην καριέρα του εξαιρετικός, κατακτώντας δύο σερί πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και ένα Σούπερ Καπ Ιταλίας, έχοντας πετύχει 50 γκολ και έχοντας μοιράσει 20 ασίστ σε 96 εμφανίσεις. Έφτασε και μια ανάσα από ένα ακόμα Champions League, παίρνοντας ουσιαστικά από το χέρι την Γιουβέντους, αλλά έχασε στον τελικό από την Μπαρτσελόνα με 3-1.
Από τη μία σίγουρα στεναχωρήθηκε, καθώς δεν είναι λίγο να φτάνεις στην πηγή και να μην πίνεις νερό σε οποιονδήποτε τελικό, πόσο μάλλον σε αυτόν του Champions League. Από την άλλη όμως χαμογελούσε, γιατί άκουγε την καρδιά τους να του λέει: «Είναι ώρα να γυρίσεις σπίτι σου». Όπου σπίτι, η Αργεντινή, το Μπουένος Άιρες, το Λα Μπομπονέρα.
Ακόμα και το πολύ έντονο ενδιαφέρον του συμπατριώτη του, Ντιέγκο Σιμεόνε για να τον φέρει στην Ατλέτικο Μαδρίτης, δεν ήταν αρκετό για να τον κρατήσει έστω μια μέρα παραπάνω μακριά από την μοναδική του αγάπη.
«Η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου»
Πάνω από 40.000 άνθρωποι, ανάμεσά τους και ο μεγάλος Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ήταν στις εξέδρες, αναρτώντας ένα πανό που έλεγε: «Ευχαριστούμε που γύρισες Καρλίτος», τη μέρα της επίσημης παρουσίασης του με τη φανέλα της Μπόκα.
«Από την πρώτη μέρα που έφυγα, σκεφτόμουν τη μέρα που θα επιστρέψω. Ο «κόσμος» της Μπόκα, με έτρωγε μέσα μου και δεν μπορούσα να περιμένω τη στιγμή που θα ξαναπατήσω το Λα Μπομπονέρα.
Ένιωθα μόνος κάθε Κυριακή, (κάθε φορά που έπαιζε η Μπόκα) και ήταν πάρα πολύ δύσκολο συναίσθημα. Τώρα όμως είμαι πιο έτοιμος από ποτέ. Επέστρεψα στην καλύτερη στιγμή της καριέρας μου. Και δεν το μετανιώνω καθόλου.
Αντίθετα, είναι η ωραιότερη μέρα της ζωής μου. Πρώτα απ’ όλα γιατί αυτό είναι το σπίτι μου και όλοι εδώ οι άνθρωποί μου. Δεύτερον, δεν θα πρέπει να μιλάω Αγγλικά ούτε Ιταλικά και τρίτον θα είμαι κοντά στην οικογένειά μου.
Ως οπαδός, πιστεύω ότι όσοι αγαπούν τη Μπόκα, πρέπει να παίρνουν χαρά και αγάπη από τους παίχτες. Πρέπει να κερδίσουμε και πάλι τίτλους και όχι απλά κάποια ματς. Είμαι εδώ για να δείξω σε όλους τους νέους παίχτες, τι πάει να πει Μπόκα Τζούνιορς», ήταν τα λόγια του κατά την επίσημη παρουσίασή του.
Λόγια που έγιναν πράξεις, καθώς λίγους μήνες αργότερα, με τον Τέβες μπροστάρη όπως ήταν πάντα, η Μπόκα κατέκτησε αρχικά το πρωτάθλημα και μετά το κύπελλο και το μόνο που του μένει είναι να της φέρει κάποια στιγμή και το Κόπα Λιμπερταδόρες.
Όταν λες ότι η καλύτερη μέρα της ζωής σου είναι η μέρα που επιστρέφεις σε μία ομάδα και το εννοείς και όχι η μέρα που κατέκτησες το Champions League, τότε μπορείς άνετα να λέγεσαι και ο ορισμός του παίχτη-οπαδού. Αυτός είναι ο Κάρλος Τέβες. Θέλουμε κι άλλους.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.