Ο θεσμός του προέδρου της Δημοκρατίας σε όλες τις χώρες κυρίως της Ευρώπης έχει χαρακτήρα θεσμικό και βασικό στη λειτουργία της δημοκρατίας. Στη χώρα όμως που γέννησε την έννοια της δημοκρατίας, ο τωρινός πρόεδρος, Κάρολος Παπούλιας, παίζει τον ακριβώς αντίθετο ρόλο από αυτόν που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να παίζει… τον ρόλο της γλάστρας.
Όταν δύο χρόνια τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια η διορισμένη κυβέρνηση υπό τον Παπαδήμο καταπατά κάθε έννοια δημοκρατίας και κοινωνικού κράτους, ο Κάρολος Παπούλιας απλά… ρεμβάζει και ενίοτε αγανακτεί όταν τον αποκαλούν προδότη.
Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν έκανε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μίας άλλης χώρας που βρέθηκε υπό την “κατοχή” του ΔΝΤ, αυτός της Ισλανδίας. Συγκεκριμένα ο Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον παρέδωσε μαθήματα πατριωτισμού και ευαισθησίας στον λαό, κάνοντας χρήση του δικαιώματός του, σαν προέδρου της Δημοκρατίας.
Το πρώτο “όχι”
Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός δεν το υπέγραψε και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα αυτή. Η εξήγηση ήταν σαφής:
“Δεν μπορώ εγώ ή οι λίγοι βουλευτές που ψήφισαν αυτό το νόμο να αναλάβω την ευθύνη να επικυρώσω ένα νόμοπου θα επηρεάσει τη ζωή κάθε πολίτη της χώρας μου. Σε ένα τόσο σοβαρό θέμα μόνο ο λαός μπορεί να αποφασίσει”.
Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Δεν είχε άδικο: τρεις τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα της χώρας, είχαν χρεοκοπήσει και τώρα ζητούσαν από το λαό να πληρώσει τους δανειστές σε διάφορες χώρες.
Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή (κάτι σαν Μνημόνιο 2), το οποίο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση. Και πάλι εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα.
Το επιχείρημά του και αυτή την φορά ήταν σαφέστατο: “Στα μεγάλα θέματα δεν αποφασίζουν προσωρινοί ηγέτες, ηγέτης είναι ο λαός και αυτός θα αποφασίσει”.
Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη θέση του ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών. Υπάρχουν βίντεο που δείχνουν τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές που η αστυνομία τους έχει πνίξει στα καπνογόνα. Ήταν ανένδοτος στις αρχές του: “Υπάρχουν χώρες πιο ισχυρές οικονομικά από μας, εμείς όμως δεν πρόκειται να βάλουμε το κέρδος πάνω από τη Δημοκρατία”.
“Όχι” από τον ίδιο, αλλά και από τον λαό
Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2. Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε αναθεώρηση του συντάγματος, μόνο που αυτή τη φορά η αναθεώρηση δε θα γινόταν από πολιτικούς αλλά από τον ίδιο το λαό. Το επιχείρημά του ήταν και πάλι ατράνταχτο: “Ο λαός είναι η υπέρτατη εξουσία, αυτός πρέπει να συντάξει το σύνταγμα”.
Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα και η λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν είχε ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς. Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για πολύ.
Διαπραγμάτευση και όχι υποδούλωση στο ΔΝΤ
Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό ένα όρο: “Θα σας πληρώσουμε ό,τι δανειστούμε, αλλά υπό ένα όρο: δε θα πειραχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά προγράμματα, γιατί είμαστε μια σκανδιναβική σοσιαλιστική κοινωνία και σκοπός μας είναι η ευημερία του πολίτη και όχι τα κέρδη των τραπεζών”.
Αλλά ο πρόεδρος της δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί: ζήτησε να γίνει έλεγχος στα οικονομικά όλων των πολιτικών και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν τον πέλεκυ της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωθυπουργού.
Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2,500 σελίδες και χρειάστηκαν 45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες, συγγραφείς, απλούς πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας. Και το συμπέρασμά ήταν σαφές: δεν ευθύνεται ο λαός για όσα έκαναν οι πολιτικοί οι οποίο εκλέχτηκαν λέγοντας τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκαν.
Τρία χρόνια μετά η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την κρίση, ενώ στην Ελλάδα συνεχίζουμε να πιστεύουμε τα παραμύθια των υποτελών στην τρόικα και τη Μέρκελ, πολιτικών και να βουλιάζουμε ακόμη περισσότερο, χάνοντας μέρα με τη μέρα κάθε ίχνος αξιοπρεπούς ζωής.
Και όλα αυτά όταν ο πιο ακριβοπληρωμένος πολιτικός της χώρας σφυρίζει αδιάφορα…
Υ.Γ. Το ότι μετά την κατακραυγή του στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου παραιτήθηκε από την μηνιαία αποζημίωση που λάμβανε… δεν μας λέει απολύτως τίποτα.
Σοφιάννα Μπονοβόλια
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.