Ένα παλιό εργοστάσιο που έγινε πάρκο, μια γειτονιά που «καταδικάστηκε» στην πολυχρωμία.
Επιστρέφω από το σούπερ μάρκετ με τα πόδια και διασχίζω το πάρκο. Όταν εγκαινιάστηκε το 2008 βαφτίστηκε επίσημα «Βασίλης Αυλωνίτης», προς τιμή του ηθοποιού που έζησε εδώ, στη Ριζούπολη. Αλλά όλη η γειτονιά το αποκαλεί ακόμη «Θερμίδα»: έτσι ονομαζόταν το παλιό εργοστάσιο θερμαντικών σωμάτων που υπήρχε εδώ για 70 χρόνια, πριν απαλλοτριωθεί και γκρεμιστεί για να γίνει το πάρκο.
«Όχι και πάρκο. Παρκάκι», μου είχε πει ο φίλος μου ο Νικόλας την πρώτη φορά που το είχε δει. Φαίνονται λίγα τα επτά στρέμματα στον επισκέπτη. Μόνο τόσα όμως -από τα συνολικά δεκατέσσερα του χώρου- μπόρεσαν να σώσουν οι κάτοικοι, μετά από δεκαετίες αγώνων. Όταν τελικά έκλεισε το εργοστάσιο, περιήλθε στην κυριότητα της ΕΤΒΑ, που ήθελε να βγάλει την έκταση σε πλειστηριασμό. Αλλά και ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων ζητούσε περισσότερους χώρους για το νέο παρακείμενο σχολείο, ενώ ο «Αθήνα 2004» ήθελε να φτιάξει προπονητήριο. Από το ’91, που το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας χαρακτήρισε την έκταση «χώρο πρασίνου και αθλοπαιδιών», μέχρι να φυτευτεί το τελευταίο δέντρο, η πόλη άλλαξε δήμαρχο έξι φορές.
Το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο της «Θερμίδας», λίγα χρόνια πριν την κατεδάφισή του (Φωτ.: B & M Architecture)
Μετά από τόσες περιπέτειες, η Θερμίδα για μας δεν είναι απλώς ένα «παρκάκι». Είναι το μέρος όπου η γειτονιά αποκτά ζωή, ειδικά τις μέρες του καλοκαιριού, αυτήν ακριβώς την ώρα. Πριν λίγα λεπτά ο ήλιος βούτηξε στη δύση, πίσω από το γήπεδο του Απόλλωνα, και σιγά-σιγά πιάνει επιτέλους δροσιά. Μπαίνω στο πάρκο από την κάτω είσοδο και βλέπω τα τέσσερα «κορίτσια» που έχουν πιάσει ήδη το αγαπημένο τους παγκάκι, με τα μπαστούνια τους και τα παλιομοδίτικα καλοκαιρινά φορέματα – πόσο μου θυμίζουν τη γιαγιά μου! Η μεγαλύτερη θα έχει πατήσει σίγουρα τα 90, αλλά δεν λείπει ποτέ από το καθημερινό ραντεβού. Κάποτε, έβρισκαν δροσιά στις πίσω αυλές ή καθόντουσαν με τις ώρες στα σκαλιά μπροστά στις μονοκατοικίες. Μετά, η αντιπαροχή κατάπιε πολλές αυλές και σκαλιά. Τώρα, ευτυχώς υπάρχει το πάρκο.
Οικογένεια και γείτονες στα σκαλιά μιας μονοκατοικίας της Ριζούπολης, τη δεκαετία του ’60 (Φωτ.: αρχείο Ντόρας Ρίζου)
Προσπερνάω αριστερά το πράσινο ύψωμα, σημείο συνάντησης των τετράποδων της γειτονιάς και γνωριμίας των δίποδων συντρόφων τους. Δεξιά μου, στο γηπεδάκι 5 Χ 5, μονομαχούν μικροί επίδοξοι Μέσι και Ρονάλντο. Απ’ έξω, οι μπαμπάδες συζητούν χαζεύοντας τις ντρίμπλες. Πού και πού διακόπτουν τη σοβαρή τους κουβέντα για να χειροκροτήσουν ένα φιλόδοξο σουτ.
Στο απέναντι παγκάκι, κουρασμένες μαμάδες τα λένε σε σπαστά ελληνικά όσο παίρνουν αέρα τα μωρά στα καροτσάκια. Τα σχετικά χαμηλά νοίκια έχουν προσελκύσει οικογένειες από όλη την Ανατολική Ευρώπη κι όχι μόνο. Πιο πάνω, στην καγκελόπορτα της παιδικής χαράς, στέκονται δύο χαμογελαστοί νέοι -από το Πακιστάν ίσως;- με τις περιποιημένες τους χωρίστρες και τα ατσαλάκωτα t-shirt. Μάλλον είναι και τα δικά τους παιδιά κάπου μέσα σε αυτό το πολύχρωμο, φωνακλάδικο τσούρμο που τρέχει πάνω-κάτω, από τις κούνιες στην τραμπάλα, από την τραμπάλα στην τσουλήθρα και πίσω.
Δεν είναι απλώς ένα «παρκάκι» η Θερμίδα, κι ας τη διέσχισα ολόκληρη σε δυο λεπτά. Είναι το σημείο όπου φανερώνεται περισσότερο από οπουδήποτε αλλού η νέα πολυχρωμία αυτής της παλιάς γειτονιάς. Είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε με αυτή την πολυχρωμία. Και μας αρέσει.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.