Η επιχείρηση απεγκλωβισμού των τριών ζώων από την σφραγισμένη κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν πραγματοποιήθηκε χτες Σάββατο, με προβλήματα και χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα καθότι στους διασώστες δόθηκε ελάχιστος χρόνος και κατάφεραν να εντοπίσουν και να βγάλουν έξω μόνο τη μία από τις τρεις γάτες.
Οι αρχές δεν ήταν πρόθυμες να συνεργαστούν, λέγοντας αρχικά πως το κτήριο δεν θα ξαανοίξει. Στην πρόταση των διασωστών να αφήσουν παγίδες εντός του κτηρίου και να ξαναμπούν μετά από δύο μέρες, η απάντηση ήταν πως το κτήριο μπορεί να ξαναανοίξει το επόμενο Σάββατο, χωρίς αυτό να αποτελεί σίγουρη απάντηση.
Η περιγραφή της “επιχείρησης διάσωσης” από το Σωματείο Αδεσποτολόγιο είναι χαρακτηριστική.
9/11/19 Ενημέρωση σχετικά με τα ζώα της πρώην κατάληψης Βανκούβερ-Απαρτμάν
Και ξαφνικά ο απόλυτος τρόμος. Εισβολείς στο σπίτι σου, συλλαμβάνουν τους ανθρώπους σου, πανικός, θόρυβος, φωνές… Βλέπεις τη φίλη σου να πεθαίνει βίαια μπροστά σου. Κρύβεσαι… Και μετά από λίγο ησυχία και σκοτάδι. Οι ώρες γίνονται μέρες, το φαΐ τελειώνει, το νερό κι αυτό τελειώνει. Κι εσύ περιμένεις εκεί, στην πραγματικότητα θαμμένος ζωντανός, να έρθει επιτέλους ο άνθρωπός σου να σε βοηθήσει. Αλλά δεν έρχεται κανείς…
Όσο κι αν δεν μας αρέσει, αυτή ακριβώς είναι η οπτική των τεσσάρων γατών που ζούσαν κι αυτές στο Βανκούβερ-Απαρτμάν. Δεν ξέρουν ούτε από καταλήψεις, ούτε από πολιτικές ιδεολογίες και νόμιμα μέσα. Ξέρουν ότι αυτό ήταν το σπίτι τους και ξέρουν επίσης ότι τις άφησαν εκεί να πεθάνουν. Ότι έχτισαν πόρτες και παράθυρα ξέροντας πολύ καλά ότι εκεί μέσα υπάρχουν γάτες. Και πέρασε μία ολόκληρη εβδομάδα μέχρι να επιτρέψουν στους διασώστες να μπουν στο κτίριο, και αυτό για ελάχιστη ώρα.
Παρόλο που έχουν γραφτεί πολλά για το περιστατικό, θα θέλαμε να παρουσιάσουμε και τη δικιά μας οπτική, εκτός από τη δικιά τους.
Το Σωματείο μας ενημερώθηκε για το περιστατικό και κινητοποιήθηκε. Ήρθαμε σε επικοινωνία με το Τμήμα Αστικής Πανίδας του Δήμου Αθηναίων, την Πρυτανεία του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, το αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα Κυψέλης, την Πανελλαδική Φιλοζωϊκή και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία, καθώς φυσικά και τους κηδεμόνες των αγνοούμενων ζώων. Παράλληλα με την ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών που έγινε για λόγους δημοσιότητας του περιστατικού και ευαισθητοποίησης, προχωρήσαμε με τις νόμιμες διαδικασίες που απαιτούνται σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Γρήγορα αντιληφθήκαμε πως αυτή τη φορά τα πράγματα δεν θα κυλούσαν τόσο ομαλά. Παρόλα αυτά συνεχίσαμε να επικαλούμαστε τον Νόμο και την αξία της ζωής όσο μικρή κι ασήμαντη κι αν φαίνεται σε κάποιους, και επιμείναμε ώστε να οργανωθεί η επιχείρηση απεγκλωβισμού.
Πράγματι την Παρασκευή 8/11/19 συγκεντρωθήκαμε έξω από το σφραγισμένο κτίριο περιμένοντας κλιμάκιο της Αστυνομίας που θα επέβλεπε την είσοδό μας. Δεν ήρθαν ποτέ, και δεν λάβαμε καμία αιτιολογία ή περαιτέρω ενημέρωση για την ολιγωρία αυτή. Αποχωρήσαμε, εκνευρισμένοι και απογοητευμένοι.
Με νέα παρέμβαση από την Πρόεδρο της ΠΦΠΟ και μετά από απαίτηση της Αστυνομίας να μην είναι παρόντες οι κηδεμόνες των ζώων, αποδεχθήκαμε να επιχειρήσουμε ξανά το πρωΐ της επόμενης ημέρας. Για μας, και πιστεύουμε για οποιονδήποτε άνθρωπο έχει μια στοιχειώδη γνώση για τα ζώα και κατανοεί στο ελάχιστο τη συμπεριφορά τους, αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη σωτηρία των γατιών το να βρίσκεται ο κηδεμόνας τους στο χώρο, να τον ακούσουν, να τον μυρίσουν, να νιώσουν κάποια οικειότητα, πόσο μάλλον τα συγκεκριμένα που βρίσκονται μια εβδομάδα μόνα τους κλεισμένα σε ένα τεράστιο άδειο από την ανθρώπινη παρουσία που είχαν συνηθίσει χώρο σε κατάσταση σοκ. Ο κηδεμόνας τους ΕΠΡΕΠΕ να βρίσκεται στο χώρο, ΕΠΡΕΠΕ να είναι ο πρώτος που θα έμπαινε μέσα. Δεν μπορούσαμε όμως να αφήσουμε να αναβληθεί για άλλη μια φορά η επιχείρηση, άγνωστο για πόσες μέρες, θέτοντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα της Καλύ, του Νουαρώ και του μικρού Ρίζα.
Κι έτσι μαζευτήκαμε σήμερα το πρωΐ, Σάββατο 9 Νοεμβρίου.
Η Αστυνομία ήρθε στις 9 και μισή. Στις 10 παρά τέταρτο ξεκίνησαν οι εργασίες, γκρεμίστηκε ένα τμήμα του τοίχου απ’ όπου μπορούσε άνετα να περάσει άνθρωπος. Στις 10 παρά 10 μπήκαν οι πρώτοι, ο υπάλληλος του Δήμου που έφυγε τελευταίος από μέσα μια εβδομάδα νωρίτερα και ένας πεπειραμένος διασώστης, και άρχισαν να ψάχνουν από τον τρίτο όροφο. Μόλις στις 10 και τέταρτο, και ενώ δεν είχαμε ακόμη νέα για κανένα από τα ζώα, έφεραν νερό και είπαν στον εργάτη της Οδοποιΐας να ξεκινήσει να φτιάχνει τσιμέντο για να ξανακλείσει την τρύπα. Τους είπαμε ότι είναι νωρίς ακόμα και ότι δεν μπορούμε να φύγουμε εάν δεν έχουμε μαζί μας και τα 3 ζώα. Στις 10 και 20 μας ενημέρωσαν μέσα από το κτίριο ότι βρήκαν φρέσκα περιττώματα ζώων. Δώσαμε κλουβιά, μπήκαν μέσα άλλοι 2 εθελοντές και άλλοι 2 έξω ετοίμαζαν παγίδες. 11 παρά 20 ο μικρός Ρίζας παγιδεύτηκε στο φωταγωγό και πιάστηκε, μέσα σε κλίμα αισιοδοξίας.
Μπήκαν μέσα και οι υπόλοιποι 2, άρχισαν να ψάχνουν όλοι μαζί σε όλους τους ορόφους, όπου πραγματικά επικρατούσε χάος από τον όγκο των επίπλων και αντικειμένων που είχαν μετακινηθεί κατά τη διάρκεια της επιχείρησης εκκένωσης. Δαιδαλώδης η επικοινωνία μεταξύ των δωματίων, άπειρες οι κρυψώνες στις οποίες θα μπορούσαν να είχαν χωθεί τα γατιά χωρίς να τα δει κανείς. Πάνω λοιπόν που είχαμε αρχίσει να αποκτάμε αίσθηση του χώρου και να μαθαίνουμε τα κατατόπια, μας φωνάζουν να βγούμε έξω. Όπως είμαστε. Γιατί κάπου στο Μοναστηράκι θα έχει σε λίγο συγκέντρωση αναρχικών. Χωρίς να στήσουμε παγίδες γιατί δεν πρόκειται να ανοιχτεί ξανά το κτίριο. Μα δεν γίνεται να μη στήσουμε παγίδες, δεν έχουμε βρει ακόμα την Καλύ και τον Νουαρώ, πώς θα φύγουμε; Αν θέλετε παγίδες τότε να τις αφήσετε μέχρι το επόμενο Σάββατο. Μα τα γατιά θα πεθάνουν, το πολύ σε 2 μέρες πρέπει να τις βγάλουμε. Αποκλείεται να γίνει αυτό. Μα έχουμε έρθει εδώ με ένα σκοπό, καλά καλά δεν ψάξαμε το ισόγειο, δεν είδαμε το δώμα, δεν κοιτάξαμε για διόδους προς τα υπόγεια. Ελάτε έξω, φεύγουμε. Ανοίξαμε όπως όπως μερικά παράθυρα προς το φωταγωγό, πόρτες επικοινωνίας μεταξύ των ορόφων, αφήσαμε πάρα πολύ φαγητό, νερό, και βγήκαμε. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. 11 και μισή η πόρτα είχε τσιμεντωθεί ξανά.
Αργότερα ο κηδεμόνας μαζί με τον διασώστη έφτιαξαν μια αυθόρμητη κατασκευή σε ένα μικρό άνοιγμα της πόρτας της εισόδου, για την περίπτωση που κάποιο από τα ζώα καταφέρει να διαφύγει, να μην πέσει πάνω στο δρόμο.
Δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Δεν ήταν αυτός ο τρόπος που είχαμε σχεδιάσει, δεν ήταν αυτός ο απεγκλωβισμός ΟΛΩΝ των ζώων “με ασφάλεια” που είχαμε ζητήσει. Η θέση μας είναι ξεκάθαρη και πάγια,
ΠΡΕΠΕΙ να ανοιχτεί ξανά το κτίριο, χωρίς χρονικό περιορισμό
ΠΡΕΠΕΙ να είναι παρών ο νόμιμος κηδεμόνας των ζώων
ΠΡΕΠΕΙ να έχουμε τη δυνατότητα να τοποθετήσουμε παγίδες αν χρειαστεί, και να γυρίσουμε ΞΑΝΑ να τις ελέγξουμε
ΠΡΕΠΕΙ Η ΚΑΛΥ ΚΑΙ Ο ΝΟΥΑΡΩ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΕΞΩ ΖΩΝΤΑΝΟΙ.
Καταλαβαίνουμε τη “δύσκολη θέση” στην οποία έχουν περιέλθει οι αρμόδιες αρχές γιατί δεν πρόκειται για έναν απλό απεγκλωβισμό, στο πακέτο περιλαμβάνεται ένα τεράστιο πολιτικό ζήτημα.
Κάποιος όμως πρέπει να καταλάβει και τη δύσκολη θέση των δύο άτυχων χνουδωτών τετράποδων, που τους έλαχε να ζήσουν για λίγο εκεί και απ’ ότι φαίνεται τους έλαχε να ζήσουν την φρίκη της εγκατάλειψης και του εγκλεισμού.
Δεν μας νοιάζει ποιος φταίει ούτε ποια είναι η πολιτική του ιδεολογία. Μας νοιάζει ποιος θα ενδιαφερθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να δώσει μια λύση σε αυτό το παράλογο που ζούμε ήδη εδώ και μία εβδομάδα.
Βίντεο από την σημερινή επιχείρηση:
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.