Κι όμως, οι αφίσες στο μετρό του Παρισιού ήταν μια εικαστική παρέμβαση

Γράφει ο Τάσος Σαραντής (ΕΦΣΥΝ)

Τι κι αν πρόκειται για μια διαδυκτιακή εικαστική παρέμβαση; Οι φωτογραφίες που σάρωσαν τα κοινωνικά δίκτυα, όπου εμφανίζονταν αφίσες στους τοίχους του μετρό του Παρισιού στις οποίες παρουσιάζονταν ελληνικά τοπία που κινδυνεύουν από τους αιολικούς σταθμούς χαρακτηρίστηκαν ως fake news.

Τι κι αν πρόκειται για «ένα εικαστικό πρότζεκτ – καμπάνια ενημέρωσης σχετικά με τα σχέδια εγκατάστασης βιομηχανικών σταθμών μεγάλης κλίμακας στα ελληνικά νησιά και τις βουνοκορφές της» που στηρίζεται σε αφίσες, όπως διευκρινίζεται ξεκάθαρα στη σελίδα του facebook απ’ όπου διαδόθηκε;

Τι κι αν αυτή η πρωτότυπη παρέμβαση έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα σε χιλιάδες χρήστες των κοινωνικών δικτύων σε Ελλάδα και εξωτερικό για τους μοναδικούς τόπους σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια που απειλούνται από την άκρατη επέλαση των βιομηχανικών αιολικών. Καλώντας, μάλιστα, να τους επισκεφτούν «πριν να είναι πολύ αργά».

Τι κι αν το μετρό στο Παρίσι χρησιμοποιήθηκε ως το «μέσο» για να προσελκυστεί το ενδιαφέρον για ένα ζήτημα που προκαλεί ολοένα και περισσότερες κοινωνικές αντιδράσεις από τις αγνοημένες τοπικές κοινωνίες σε κάθε γωνιά της Ελλάδας; Για ένα ζήτημα που οι φωνές αυτών που αντιδρούν δεν ακούγονται από τη συντριπτική πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης;

Κι, εν τέλει, υπάρχουν όρια στην τέχνη ή μήπως μπορούν να περιχαρακωθούν, έτσι απλά, ως fake news;