Της Χριστίνας Πάντζου
Η Σενγκ Μουν, εκτοπισμένη από τις ταραχές στο κρατίδιο Κασίν της Μιανμάρ, ήταν 16 ετών όταν της πρότειναν να δουλέψει ως μαγείρισσα στην Κίνα κερδίζοντας πολύ περισσότερα από όσα μπορούσε να ονειρευτεί στο στρατόπεδο προσφύγων όπου διέμενε.
Όπως ταξίδευε στο αυτοκίνητο, της έδωσαν ένα χάπι για τη ναυτία. Το επόμενο που θυμάται είναι πως ξύπνησε με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα στο σπίτι μιας οικογένειας Κινέζων που της είπαν πως την «αγόρασαν» για να παντρευτεί τον γιο τους.
Την κρατούσαν δεμένη, κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο, όπου καθημερινά ο άντρας τη βίαζε. Γέννησε ένα αγόρι, καρπό των βιασμών της. Όταν ζήτησε να επιστρέψει στο σπίτι της, ο άντρας τής είπε «φύγε όποτε θες, αλλά δεν μπορείς να πάρεις μαζί σου τον γιο μου».
Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να καταφέρει να δραπετεύσει με το μωρό και να επιστρέψει στο στρατόπεδο προσφύγων όπου ζει πλέον με τον φόβο μήπως τη βρουν και κλέψουν το παιδί της.
Η ιστορία της Σενγκ Μουν είναι μία από τις δεκάδες που περιλαμβάνονται στην έρευνα της διεθνούς οργάνωσης Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Δώσε μας το μωρό και θα σε αφήσουμε να φύγεις: διακίνηση “νυφών” Κασίνς από τη Μιανμάρ στην Κίνα».
Τραγικές ιστορίες που καταγράφονται κάθε χρόνο σε μια ιδιότυπη μορφή τράφικινγκ και σεξουαλικής σκλαβιάς, που έχει στόχο τα θύματα να κυοφορήσουν παιδιά που έπειτα τους αποσπούν.
Όπως σημειώνει η έκθεση, πρόκειται για μία από τις πλέον επαχθείς παράπλευρες συνέπειες της ανισορροπίας φύλου που κυριαρχεί στην Κίνα.
Εκτιμάται πως στη χώρα υπάρχει ένα έλλειμμα περίπου 30-40 εκατομμυρίων γυναικών, το οποίο οφείλεται στην προτίμηση απόκτησης γιων αντί για κόρες που θεωρούνται «βάρος».
Μια παράδοση που επιτάθηκε με την υποχρεωτική «πολιτική του ενός παιδιού» ανά οικογένεια η οποία ίσχυε έως το 2015.
Σύμφωνα με την έκθεση, λόγω αυτής της ανισορροπίας ώς το 2030 το 25% των Κινέζων ηλικίας 30 ετών δεν θα έχει γυναίκα με την οποία να μπορεί να κάνει παιδιά.
Για πολλές κινεζικές οικογένειες η λύση είναι η αγορά νέων γόνιμων γυναικών από τα εμπόλεμα κρατίδια της γειτονικής Μιανμάρ, ιδίως μετά το 2011 απ’ όταν η σύρραξη έχει εκτοπίσει περισσότερα από 100.000 άτομα, κυρίως μέλη της εθνότητας των Κασίνς.
Οι οικογένειες των εκτοπισμένων ζουν σε άθλια στρατόπεδα και επιβιώνουν συνήθως μόνο χάρη στις προσπάθειες των γυναικών, που αναζητώντας απεγνωσμένα μια δουλειά πέφτουν συχνά στα δίχτυα διακινητών.
Συνήθως είναι οι ίδιοι οι συγγενείς τους που με υποσχέσεις για μια «καλή δουλειά» στην Κίνα τις πωλούν ως «μήτρες προς τεκνοποίηση» για ποσά που κυμαίνονται από 3.000 έως και 13.000 δολάρια.
Επιζώσες καταγγέλλουν πως οι αγοραστές τους ενδιαφέρονται μόνο για την απόκτηση παιδιών, γι’ αυτό και τις βιάζουν συστηματικά έως ότου μείνουν έγκυες.
Μόνο εφόσον γεννήσουν μπορεί -στην καλύτερη περίπτωση- να επιστρέψουν στις οικογένειές τους, αλλά με τίμημα να αφήσουν πίσω τα παιδιά τους.
Χωρίς βοήθεια από τις αστυνομικές αρχές που συχνά συνεργάζονται με τους διακινητές και χωρίς ουσιαστική αρωγή από το κράτος (το υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας της Μιανμάρ περιθάλπει μόλις 200 γυναίκες θύματα διακίνησης τον χρόνο), δεν είναι λίγες οι επιζώσες που απελπισμένες να δουν τα παιδιά τους, επιστρέφουν μόνες τους για να υπηρετήσουν τις οικογένειες που τις εκμεταλλεύτηκαν και τις κακοποίησαν.
Από την efsyn.gr και φωτογραφία της Human Rights Watch
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.