Τελευταία ακούμε στην πολιτική όλο και συχνότερα για κόκκινες γραμμές. Στην μνημονιακή εποχή θυμάμαι να επιμένει στον όρο η ΔΗΜΑΡ, τη περίοδο που συμμετείχε στην κυβέρνηση. Η ΔΗΜΑΡ εξαφανίστηκε ύστερα από τον πολιτικό χάρτη, αλλά ο όρος παρέμεινε. Και χρησιμοποιείται ιδιαιτέρως πλέον από τη νέα κυβέρνηση. Το πάθημα της ΔΗΜΑΡ, για τις κόκκινες γραμμές που οριοθέτησε, αλλά ποτέ δεν στάθηκε στο ύψος για να των προσδοκιών ώστε να μείνουν απροσπέλαστες, στην καλύτερη μπορεί να είναι μάθημα για την κυβέρνηση, στη χειρότερη οιωνός για το μέλλον.
Οι διαπραγματεύσεις στην Ευρώπη που γίνονται εντός και εκτός Ε.Ε, έχουν ως κοινό σημείο, την ανάγκη της κυβέρνησης να βρει τους οικονομικούς πόρους που θα ξεκολλήσουν σε πρώτη φάση το κάρο από την λάσπη. Η ανάγκη της αυτή, την ωθεί να βάζει στην κουβέντα κόκκινες γραμμές, που αντισταθμίζουν το διαπραγματευτικό της μειονέκτημα λόγω της κατάστασης των οικονομικών της χώρας.
Η πολιτική με κόκκινες γραμμές, σημαίνει ότι οχυρώνεις τη βάση των διεκδικήσεων σου. Είναι ο απαράβατος πυρήνας των θέλω σου. Και στην προκειμένη, αφού μιλάμε για χώρες και την Ελλάδα των πρόσφατων εκλογών, των θέλω του λαού σου. Δεν παύουν όμως να είναι η βάση, τα αυτονόητα. Όπου αυτονόητα, ο κόσμος να μην πεθαίνει στο δρόμο είτε από την πείνα, είτε γιατί δεν έχει πρόσβαση στα νοσοκομεία. Αν δούμε το ποτήρι μισογεμάτο, σημαίνει την μικρότερη δυνατή νίκη στις διαπραγματεύσεις. Αλλιώς τη μικρότερη δυνατή ήττα. Και στις δύο όμως περιπτώσεις οι κόκκινες γραμμές φανερώνουν μετριοπαθείς διεκδικήσεις.
Μία αριστερή κυβέρνηση θεωρητικώς οφείλει να μην περιορίζεται στα αυτονόητα. Οφείλει να φέρνει τούμπα το τραπέζι, χωρίς αυτό να σημαίνει από την πλευρά της ότι απουσιάζει η στρατηγική. Λανθασμένα ή και ηθελημένα ο ριζοσπαστισμός έχει ταυτιστεί με την έλλειψη στρατηγικής, όμως είναι πολλές οι περιπτώσεις στην ιστορία που δείχνουν ακριβώς το αντίθετο.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ειλικρινής: “Κάνουμε αυτά που μπορούμε και όχι αυτά που θέλουμε”. Ακόμα κι έτσι όμως η βάση στην οποία γίνονται στην οποία γίνονται οι διαπραγματεύσεις, έχει ξεχωριστή σημασία.
Η ΔΗΜΑΡ απέτυχε ως κυβερνητικός εταίρος, έστω και αν ήταν ο μικρότερος, να συμμετέχει ουσιαστικά στη διαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής. Απέτυχε γιατί από την αρχή πήγε για τα λίγα. Η πολιτική της παρουσία χαρακτηρίστηκε από αμηχανία και καμία κερδισμένη μάχη. Η συνέπεια, που τη διέλυσε, ήταν η εφαρμογή μέτρων που έρχονταν ακόμη και σε ευθεία κόντρα με την πολιτική της ταυτότητα. Η αποχώρηση δεν τη διέσωσε από τον αφανισμό, ήταν όμως μία διαθέσιμη επιλογή, που αξιοποίησε όταν έφτασε ο κόμπος στο κτένι. Η κυβέρνηση, προφανώς δεν έχει την ίδια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει πίσω, διότι ο δικός του πολιτικός αφανισμός και ενδεχομένως της αριστερής δυναμικής εν γένει, θα είναι πολύ πιο επώδυνος. Οι δεσμεύσεις του απέναντι στον κόσμο, που είναι η ανακούφισή του από τις σαρωτικές πολιτικές λιτότητας και η οικοδόμηση μιας πολιτικής σε άλλη κατεύθυνση, είναι οι κόκκινες γραμμές πάνω στις οποίες, δεν πρέπει να ζητήσει ελεημοσύνη, αλλά να πετύχει συμφωνίες που θα αποφέρουν νέα δεδομένα, πιο ευνοϊκά για την πολιτική που θέλει να εφαρμόσει.
Ο έντιμος συμβιβασμός, είναι το προσδοκώμενο αποτέλεσμα μιας πολιτικής που περιλαμβάνει κόκκινες γραμμές. Είναι μια πολιτική που ναι μεν δεν στοχεύει να αλλάξει ριζικά το τοπίο, αλλά μπορεί να πετύχει μια πολύ σημαντική πρώτη αλλαγή που σε συνάρτηση με τα εκλογικά αποτελέσματα στις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, να φέρει ντόμινο εξελίξεων.
Άλλωστε, όπως λανθασμένα ή και ηθελημένα ο ριζοσπαστισμός έχει ταυτιστεί με την έλλειψη στρατηγικής, αντίστοιχα αδίκως οι μετριοπαθείς πολιτικές επιλογές προδικάζονται ως αποτυχημένες. Απλώς να λέμε τα πράγματα με τα όνομα τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι PSUV (Partido Socialista Unido de Venezuela), ούτε ο Τσίπρας Τσάβες.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.