Δεν ξέρω, ποιο από όλα τα φοβερά μυαλά που απαρτίζουν την κυβέρνηση σκέφτηκε την υποχρεωτική επιβίβαση στα λεωφορεία από μπροστά, ώστε ο οδηγός να ελέγχει το εισιτήριό σου, το σίγουρο είναι ότι δεν έχει ποτέ του μπει σε λεωφορείο μετά το 2005.
Θυμάμαι πριν κόψουν τα 2 μοναδικά λεωφορεία που είχαμε κοντά στο σπίτι μου, έπρεπε να περιμένουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες για να τα δούμε να έχουν σταθερές ώρες, συχνά και ακριβή δρομολόγια. Βέβαια όταν το πανηγυράκι των Ολυμπιακών τελείωσε δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε ένας χρόνος για να ξαναγυρίσουμε στην παλιά συνήθεια των καθυστερημένων δρομολογίων, πολλές φορές και δρομολογίων που δεν γίνονταν.
Η κατάσταση φυσικά ήταν και πάλι βελτιωμένη απ’ ότι την θυμόμουνα, ώσπου ήρθε ο Γιώργος, ο Βαγγέλης και ο Αντώνης και έφεραν την λιτότητα. Και σε μια προσπάθεια να βρουν χρήματα για τα το ταμείο- να πατάξουν την φοροδιαφυγή δηλαδή και να απολύσουν όσους βυσματίες είχαν βάλει σε δημόσιο- έκοψαν τα λεωφορεία. Ως γνωστόν ήταν υπερβολικό το κόστος για το κράτος να έχουν όλοι πρόσβαση σε λεωφορεία και φυσικά ήταν υπερβολικό να χει κάθε πολίτης ένα λεωφορείο για να πηγαίνει στην δουλειά του και όχι να πρέπει να αλλάζει 2-3 μέσα.
Αλλά όπως είπαμε και παραπάνω κανείς τους δεν έχει μπει ποτέ σε λεωφορείο. Δεν έχει περιμένει μέσα στην ζέστη ή το κρύο σε μια στάση τόσες ώρες που να χεις προλάβει να μετρήσεις πόσες τρύπες έχει το μεταλλικό παγκάκι της στάσης. Δεν έχει ζήσει τις στιγμές που το λεωφορείο που περίμενες δεν έρχεται ποτέ ή έρχεται νωρίτερα από την προκαθορισμένη ώρα του και δεν σε περιμένει-ακόμα κι αν είναι 3 τα μεσάνυχτα- ή έχει έρθει αργότερα τόσο που να ξέρεις ότι στο γραφείο θα σε βρει η καθαρίστρια με την απόλυση. Δεν έχουν καν νιώσει το συναίσθημα του να έρχεται επιτέλους το λεωφορείο και την ώρα που φτάνει να αντικρίζεις σαρδελοποιημένους επιβάτες να φωνάζουν “δεν χωράει άλλος”. Έτσι ήταν αδύνατο να καταλάβουν ότι κόβοντας στο μισό τα δρομολόγια, το λεωφορείο θα μετατρεπόταν από ανυπόφορο σε λεωφορείο του τρόμου.
Αλλά τι τους ενδιαφέρει; Είπαμε κανείς τους δεν έχει πάρει λεωφορείο, έτσι είναι αδύνατο να φανταστούν ότι το να μπαίνεις υποχρεωτικά από την μπροστινή πόρτα θα καθυστερεί το δρομολόγιo για αρκετά λεπτά, με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι να αφήνουν τα κοκκαλά τους στην στάση. Θα προκαλεί μεγαλύτερη σύγχυση και ποδοπάτημα άρα και μεγαλύτερη ταλαιπωρία, ενώ θα σταματάει και την υπόλοιπη κυκλοφορία για ακόμη περισσότερα λεπτά μέχρι να επιβιβαστούν όλοι.
Αλλά ούτε αυτό τους ενδιαφέρει στο βωμό του «να εισπράξουμε» ότι μπορούμε από τον κοσμάκι .Όπως δεν τους ενδιαφέρει και ότι με δυσκολία μπορεί πληρώσει το εξωφρενικό «πηγαινέλα σαν σαρδέλα» κόστους 2,80, όταν ο μισθός αφήνει περιθώρια του τύπου ή θα πάρεις εισιτήριο ή θα φας.
Αλλά είπαμε και το ξαναλέμε, δεν τους νοιάζει, δεν ενδιαφέρονται, ούτε πρόκειται, για αυτό και η πρόταση για αντιμετώπιση της λαθρεπιβίβασης μπορεί να περιέχει μπάρες για το μετρό, κάγκελα για το τρένο και κλειστές πόρτες για το λεωφορείο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περιέχει αυτό που θα έπρεπε, μειωμένο από το τωρινό εισιτήριο και ελεύθερη είσοδος για τους χιλιάδες ανέργους.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.