Έτσι ξεκίνησε άλλο ένα τραγούδι του στα μισά του live που έκανε όλους μας να δώσουμε προσοχή. Όχι γιατί παίζουμε απαραίτητα μουσική και καταλαβαίνουμε απόλυτα τι εννοεί. Απλά γιατί , εκείνη την Παρασκευή το βράδυ στο Stage Volume 1, οι περισσότεροι ζητούσαμε να ζήσουμε ήσυχα, μακριά από τη λογοκρισία των ανθρώπων.
Το live άνοιξε χαμογελαστός με κάποια καινούργια κομμάτια και κάποια λιγότερο καινούργια. Αρκετά νωρίς έπαιξε το : « Αγάπη μόνο αρκεί» όπου με κλειστά τα μάτια και ένα ποτό στο χέρι πήραμε ελπίδα ή απογοήτευση, ανάλογα με το τι είχε ή του έλειπε του καθενός.
Ο κόσμος ήταν κυριολεκτικά άπειρος, 30άρηδες, 40άρηδες αλλά κυρίως πιτσιρίκια κάπου λίγο μετά την εφηβεία που κρέμονταν από τα χείλη του για να θυμηθούν πως είναι να ερωτεύεσαι με μουσική, κάνοντας λάθη ξανά και ξανά με μοναδική σίγουρη αφετηρία το: « Ό, τι αισθάνεσαι να λες».
Συνεχίζοντας, έπιασε το κλαρίνο του και μας έκανε να χορέψουμε. Έπαιξε ένα ικαριώτικο που μας θύμισε το καλοκαίρι που πριν 2 μήνες ήταν εδώ, μαζί με τη ραστώνη κάτω από τον ήλιο. Κάπως έτσι, σα τον θεό Διόνυσο , μαζί με το κρυμμένο μπουκάλι κρασί στην τσάντα , αποτέλεσε το ιδανικό μέρος να είσαι εκείνο το βράδυ που όλα χάνονταν και όλα κερδίζονταν με δυο ματιές. Κάποια στιγμή έπαιξε τον «Πλάτανο» , ένα από τα πολύ πρώιμα κομμάτια του με πολιτικό περιεχόμενο και λίγο αργότερα ένα από τα ακυκλοφόρητα – μέχρι στιγμής- με εξίσου κοινωνική βάση που μας έδωσε μια γεύση για το τι θα περιμένουμε τους επόμενους μήνες.
Μετά το γλέντι και την «Αναστασιά», έριξε ένα «Ρημαδιό» και μας έριξε όλους ξανά. Η φίλη έφυγε κλαίγοντας και όσοι μείναμε βουρκώσαμε ή φωνάξαμε μπας και μας ακούσει κανείς ,κάθε στίχο όλο και πιο δυνατά. Δεν τον κατηγορούμε γι’ αυτό. Άλλωστε γι’ αυτό τον αγαπάμε εδώ και τόσα χρόνια. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια του και η αλήθεια μας. Πως μετά από τις όμορφες μέρες έρχονται οι άσχημες. Και μετά ξανά οι όμορφες. Και πέφτουμε και ξανασηκωνόμαστε. Και γίνεται ένας κύκλος. Αλλά δεν πειράζει. Γιατί ακόμα και κάτω από το πάτωμα να έχεις πέσει, έρχεται ένας «Πυροσβεστήρας» να σου δείξει το δρόμο για το πώς θα λύσεις τα προβλήματά σου.
Σιγά σιγά, καθώς τα λεπτά κυλούσαν και τα τσιγάρα τελείωναν, όταν όλοι αυτοί που χόρευαν άρχισαν να σιγοτραγουδούν αλήτικα το κομμάτι με το οποίο έκλεισε τη βραδιά ο Λεωνίδας : « Δε με νοιάζει τι θα πούνε», κατάλαβα πως όσοι ήμασταν εκεί , γίναμε για 3 ώρες και παραπάνω ο εαυτός μας, ξεφεύγοντας από τη λογοκρισία των ανθρώπων και των ομάδων.
Είχα ακούσει ήδη από φίλους και γνωστούς ότι κάνει πολύωρα live και δίνει την ψυχή του και θυμόμουνα την τελευταία φορά που τον είχα δει στο Ρέθυμνο να παίζει, όπου ως προς έκπληξη όλων μας συνέχισε να τραγουδά, αφού του κλείσαν το μικρόφωνο, αφού του πήραν και την κιθάρα. Τότε είχα πρωτοκαταλάβει ότι, η μουσική απορρέει από μέσα του σαν ανάγκη επιτακτική όπως το νερό και το φαί.
Πράγμα που έγινε αισθητό και σε αυτό το live.Δεν ήταν τόσο ο καλός ήχος και η εξίσου εξαιρετική μπάντα του, όσο οι στίχοι και τα μάτια του ίδιου. Ίσως αυτό που μένει στο τέλος από έναν καλλιτέχνη όπως ο Λεωνίδας Μπαλάφας, δεν είναι τόσο το πρόσημο του τραγουδιστή όσο το πρόσημο του ανθρώπου. Και οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι είναι από τους λίγους καλλιτέχνες της Ελλάδας που καταφέρνει με επιτυχία να μας φέρει στην κόψη του ξυραφιού ώστε να δούμε την αλήθεια, αλλά να μην πονέσουμε αρκετά ώστε να παραιτηθούμε.
Φωτογραφίες : Αλέξανδρος Βάκουλας
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.