Μεγαλώνοντας έγινε η Πρώτη Κυρία του τραγουδιού. Όπως όλες οι θρυλικές μορφές της “μαύρης” μουσικής όμως, η Ella Fitzgerald γνώρισε τη δόξα αφού πρώτα γνώρισε τον πόνο, την εξαθλίωση και τον αγώνα για επιβίωση. Γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1917, στη μικρή πόλη Newport News της Virginia, από τον William Fitzgerald και την Temperance “Tempie” Williams Fitzgerald, οι οποίοι ποτέ δεν παντρεύτηκαν επίσημα κι έτσι δεν δυσκολεύτηκαν να χωρίσουν, όταν η Ella ήταν ακόμα μωρό.
Ο Joseph da Silva, η νέα σχέση της μητέρας της, τις έφερε κοντά του στο Yonkers της Νεάς Υόρκης και τον 1923 η Ella απέκτησε μια μικρή αδερφή, τη Frances. Η άφιξη του μωρού έκανε ακόμα πιο δύσκολη την ήδη βεβαρυμένη οικονομική κατάσταση της οικογένειας, με την Ella να αναγκάζεται από πολύ νωρίς να δουλέψει. Μην φανταστείς ότι μοίραζε εφημερίδες ή ότι δούλεψε σε κάποιο μαγαζί. Όχι, η πρώτη της δουλειά ήταν να “τρέχει αριθμούς”.
Οι “αριθμοί” ήταν ένα παιχνίδι κοινώς διαδεδομένο και οργανωμένο από τη μαφία και συμμορίες, που έμοιαζε με λοτταρία. Τα παιδιά που “έτρεχαν τους αριθμούς” έπαιρναν τα χρήματα του στοιχήματος από τους συμμετέχοντες και έκαναν την πληρωμή στη μαφία. Και δεν ήταν μόνο αυτό, αφού πριν καν κλείσει τα 15 της δούλευε ως τσιλιαδόρος σε πορνείο, με το φόβο της αστυνομίας, κι η πρώτη της επιθυμία για καριέρα ήταν αυτή της χορεύτριας.
Το 1932 η Ella έχασε τη μητέρα της και κατέληξε στο σπίτι κάποιας θείας της. Άρχισε να κάνει κοπάνες από το σχολείο, στάλθηκε σε ειδικό αναμορφωτήριο αλλά ούτε εκεί έμεινε για πολύ. Δυο χρόνια αργότερα ζούσε στους δρόμους και προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα μόνη της.
Τα όνειρα της την οδήγησαν να λάβει μέρος σε έναν ερασιτεχνικό διαγωνισμό στο Apollo Theater του Χάρλεμ. Η ερμηνεία της στα Judy και The Object of my Affection άφησε… με το στόμα ανοιχτό το κοινό και χωρίς καμία αμφιβολία το έπαθλο των, όχι, δεν έγινε κάποιο λάθος όταν το γράφαμε, 25 δολλαρίων ήταν δικό της. Το μεγάλο της κέρδος όμως δεν ήταν το οικονομικό, αλλά μια ζωή σαν παραμύθι που μόλις ξεκινούσε.
Ella Fitzgerald και Chick Webb
Δεν πέρασε πολύς καιρός πριν γνωριστεί με τον θρυλικό Chick Webb και μπει στη μπάντα του ως τραγουδίστρια. Το 1935 ηχογράφησαν μαζί το Love and Kisses, το πρώτο κομμάτι που ηχογράφησε ποτέ η μετέπειτα Lady Ella, ενώ παράλληλα εμφανιζόταν σε ένα από τα πιο γνωστά κλαμπ του Χάρλεμ, το Savoy.
Λίγο μετά ήρθε και η πρώτη πρωτιά, το 1938, με το A-Tisket, A-Tasket, μέρος του οποίου είχε γράψει και η ίδια, και αργότερα την ίδια χρονιά η δεύτερη της επιτυχία με το I Found my Yellow Basket. Πέρα από την εξαιρετικά επιτυχημένη συνεργασία της με τον Chick Webb, η Ella είχε ήδη τη δική της μπάντα, γνωστοί ως Ella Fitzgerald and her Savoy Eight, με τους οποίους εμφανιζόταν, προφανώς, στο Savoy, ενώ συμμετείχε σε συναυλίες και ηχογραφήσεις της ορχήστρας του Benny Goodman.
Το 1939, μετά το θάνατο του Webb, η Ella ανέλαβε το ρόλο του ηγέτη της μπάντας, η οποία μετονομάστηκε σε Ella Fitzgerald and Her Famous Orchestra (Famous Band κατ’ άλλες πηγές της εποχής).
Εκείνη την περίοδο η Ella γνώρισε, και το 1941 παντρεύτηκε, τον Ben Kornegay, διωκόμενο έμπορο ναρκωτικών και απατεώνα. Ο γάμος τους, όπως ήταν αναμενόμενο, διήρκησε όσο διαρκεί ένα βλεφάρισμα.
Οι αρχές των 40s βρήκαν την Ella να υπογράφει με την Decca Records, η οποία είχε μεταξύ άλλων στο δυναμικό της και τον Louis Armstrong (βρες εδώ το μεγάλο αφιέρωμα του 3pointmagazine στον Pops), ηχογραφώντας κομμάτια που έγιναν επιτυχίες με τους Ink Spots και τον Louis Jordan. Το 1942 ήρθε και η πρώτη της συμμετοχή σε ταινία, στο πλάι των θρυλικών Bud Abbott και Lou Costello, στο γουέστερν κωμωδία Ride ‘Em Cowboy.
Η εκτόξευση δεν άργησε, με τον… δεύτερο πρόλογο του παραμυθιού να γράφεται το 1946, όταν ξεκίνησε κι η συνεργασία της με τον πολυπράγμονα Norman Granz, μετέπειτα ιδρυτή της Verve Records. Στα μέσα των 40s ο Granz, ο οποίος στο μεταξύ είχε αναλάβει και ρόλο μάνατζερ για την Ella, διοργάνωνε τα ιστορικά Jazz at the Philarmonic, συναυλίες και ζωντανές ηχογραφήσεις με τα σημαντικότερα ονόματα εκείνης της γενιάς.
Η αφίσα της κοινής περιοδείας Dizzy Gillespie – Ella Fitzgerald.
Την ίδια περίοδο, η Ella ξεκίνησε περιοδεία με τον Dizzy Gillespie και τη μπάντα του, σε μια συνεργασία που επηρέασε ιδιαίτερα την πορεία της αφού γνωρίστηκε και υιοθέτησε το λεγόμενο scat singing (όταν ο τραγουδιστής μιμείται με τη φωνή του κάποιο μουσικό όργανο).
Η συνεργασία της με τον Dizzy Gillespie την επηρέασε και σε προσωπικό επίπεδο, αφού γνωρίστηκε, ερωτεύτηκε και παντρέυτηκε το μπασίστα της μπάντας του, Ray Brown. Μετά το γάμο τους το 1947, ο οποίος διήρκησε μέχρι το 1952, το ζευγάρι πήρε υπό την προστασία του το παιδί της ετεροθαλούς αδελφής της Ella.
Οι δεκαετίες του ’50 και του ’60 αποδείχθηκαν σχεδόν ονειρικές για την καριέρα της. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα 50s κέρδισε τον τίτλο Πρώτη Κυρία του Τραγουδιού, για την μεγάλη επιτυχία των τραγουδιών της και τις άφταστες φωνητικές της επιδόσεις. Το scatting πλέον ήταν το σήμα κατατεθέν της μέλλουσας βασίλισσας της τζαζ και δεν ήταν λίγες και λίγοι αυτοί που πείσθηκαν να δοκιμάσουν το ταλέντο τους σε αυτό το στυλ, έχοντας ακούσει την Ella.
Εγκαινιάζοντας τα στούντιο της Verve Records, το 1956, ηχογράφησε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τόσο γι αυτήν, όσο και για τη νεογέννητη εταιρεία, με πρώτο το Ella Fitzgerald Sings the Cole Porter Song Book. Τα δυο επόμενα songbooks (Ella Fitzgerald Sings the Duke Ellington Song Book και Ella Fitzgerald Sings the Irving Berlin Song Book) έφεραν στην Ella και τα πρώτα της Grammys, μαζί με μια πρωτιά: Ήταν η πρώτη τελετή απονομής των βραβείων, το 1958, και με τα βραβεία για την Καλύτερη Τζαζ Ερμηνεία και την Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα που κέρδιζε κάποιο σχετικό βραβείο.
Ella Fitzgerald και Marilyn Monroe, μία από τις μεγαλύτερες θαυμάστριες της Βασίλισσας της Τζαζ.
Λίγο πριν “εισβάλλει” και στα pop charts, προηγήθηκαν μερικές συνεργασίες που έμειναν στην ιστορία. Louis Armstrong, Count Basie και Frank Sinatra μεταξύ άλλων συναντήθηκαν μαζί της στη σκηνή και το στούντιο, με αποκορύφωμα τις θρυλικές -διάρκειας 2 εβδομάδων- εμφανίσεις Fitzgerald – Sinatra – Basie στη Νέα Υόρκη αρκετά χρόνια αργότερα, το 1974.
Πριν από αυτό όμως, ήταν η προαναφερόμενη εισβολή, στις αρχές ακόμα των 60s, με το Mack the Knife. Η επιτυχία πλέον ήταν δεδομένη για την Ella σε ό,τι κι αν έκανε, με ό,τι ακουμπούσε, ή καλύτερα, τραγουδούσε, να γίνεται χρυσός. Αποτέλεσμα, μερικά χρόνια γεμάτα παγκόσμιες περιοδείες και εμφανίσεις σε όλη την υφήλιο, με τις οποίες το όνομα της πέρασε χωρίς δισταγμό δίπλα σε άλλα σπουδαία ονόματα της τζαζ.
Ella Fitzgerald, Frank Sinatra & Count Basie, σχεδόν 3 δεκαετίες μετά την πρώτη τους συνάντηση
Το παραμύθι, για να της θυμίζει ότι αυτό που ζει είναι η πραγματική ζωή κι όχι παραμύθι, δεν είχε το αίσιο τέλος που θα της άξιζε. Η τελευταία ηχογράφηση της Πρώτης Κυρίας του Τραγουδιού έγινε το 1989, κι η τελευταία της ζωντανή εμφάνιση το 1991, στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης. Τα καρδιακά προβλήματα που ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 την ανάγκασαν σε εγχείρηση το 1986, με το διαβήτη να κάνει ήδη την εμφάνιση του. Η ασθένεια την άφησε τυφλή και το 1994 έπρεπε να ακρωτηριάσει και τα δύο της πόδια. 200 άλμπουμ, περισσότερα από δυο χιλιάδες τραγούδια, 13 Grammy, το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας κι ο τίτλος της Βασίλισσας τη συνόδευσαν στην έξοδο. Στις 15 Ιουνίου 1996 η Ella Fitzgerald άφησε την τελευταία της πνοή, στο σπίτι της στο Beverly Hills.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.