«Someone help me… Oh please God help me… They are trying to take it all away… I don‘t want to die»… Οι στίχοι από το «Ride the lightning», θα μπορούσαν να είναι και τα τελευταία λόγια του Κλιφ Μπάρτον, τη νύχτα της 27ης Σεπτεμβρίου του 1986, στην παγωμένη σουηδική άσφαλτο όπου άφησε την τελευταία του πνοή.
Ο θάνατος όμως ήταν ακαριαίος, όταν το λεωφορείο που μετέφερε τον ίδιο και τα υπόλοιπα μέλη των Metallica, γλίστρησε στον πάγο και αφού πρώτα ο ίδιος σχεδόν εκσφενδονίστηκε από το παράθυρο της καμπίνας του, καταπλακώθηκε από το όχημα περνώντας στην αιωνιότητα, λίγους μόνο μήνες μετά τη συμπλήρωση του 24ου έτους της ηλικίας του.
Ο Κλίφορντ Λι Μπάρτον αν και δεν συμμετείχε παρά μόνον σε τρία από τα άλμπουμ της ιστορικής μπάντας, πρόλαβε να συνδέσει το όνομά του με έναν εκ των κορυφαίων δίσκων που κυκλοφόρησαν ποτέ στη metal σκηνή και δεν είναι άλλος από τον Master of Puppets. Δίσκο που όπως έλεγε ο ίδιος, αποτελούσε πάντα τη μεγάλη του αδυναμία και τι ειρωνεία, στα πλαίσια της προώθησής του σε περιοδεία στην Ευρώπη, έμελλε να τον συνδέσει και με το θάνατό του.
Από την κλασική στην… «μεταλλική»
Γεννημένος στις 10/2/1962 στην Καλιφόρνια, ασχολήθηκε από πολύ μικρός με τη μουσική και επηρεασμένος από τον πατέρα του, ξεκίνησε μαθήματα πιάνου. Η κλασική μουσική ήταν το πρώτο μουσικό ερέθισμα, ωστόσο συγκροτήματα όπως οι Thin Lizzy, οι Misfits, οι Queen, οι Blue Öyster Cult και φυσικά οι Black Sabbath, δεν άργησαν να τον κερδίσουν και να τον πάρουν… μεταγραφή σε πιο «thrash» τόνους. Ο μπασίστας των Sabbath μάλιστα, Γκίζερ Μπάτλερ, αποτέλεσε ουσιαστικά το ίνδαλμα αλλά και τη βασική του επιρροή, για τη μετέπειτα ενασχόληση με το μπάσο.
Από τα πρώτα του κιόλας βήματα, ίδρυσε το συγκρότημα EZ-Street, στο οποίο συμμετείχαν και μέλη που αργότερα έπαιξαν στους Faith No More, ενώ συνόδευσαν και τον Όζι στο δικό του. Κι όλα αυτά ενώ ακόμη πήγαινε σχολείο. Το 1982 εντάχθηκε στους Trauma, με τους οποίους ξεκίνησε περιοδείες και σε μία από αυτές συνάντησε το πεπρωμένο του.
Το «φλερτ» που γρήγορα κατέληξε σε «γάμο»
Στη συναυλία του Λος Άντζελες το 1982, στο κοινό βρίσκονταν και οι ιδρυτές των Metallica, Τζέιμς Χέτφιλντ και Λαρς Ούλριχ οι οποίοι εντυπωσιασμένοι από την ικανότητα να “δαμάζει” το μπάσο, δεν το πολυσκέφτηκαν, προτείνοντάς του θέση στο συγκρότημα. Το σόλο που τους ξεσήκωσε μάλιστα, έμελλε να εξελιχθεί και στο κομμάτι “Anesthesia (Pulling Teeth)” του δίσκου “Kill ’em All”. Η αρχική του απάντηση ήταν αρνητική, όμως η επιμονή των Χέτφιλντ, Ούλριχ, τον λύγισε τελικά έστω κι αν χρειάστηκε να μετακομίσει η έδρα της μπάντας στο Σαν Φρανσίσκο! Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε και ο πρώτος δίσκος στον οποίο έδωσε το δικό του τόνο, το “Kill ’em All”.
Την επόμενη χρονιά είχε ενεργή συμμετοχή και στη σύνθεση των έξι από τα οκτώ κομμάτια του “Ride the Lightning”, ενώ το 1986 κυκλοφόρησε και το “Master of Puppets”. Το ομώνυμο τραγούδι μάλιστα, μαζί με το “Orion”, ήταν από τα αγαπημένα του Μπάρτον, όπως είχε αποκαλύψει. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε στούντιο της Κοπεγχάγης και κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1986. Κάτι λιγότερο από ένα μήνα μετά τα γενέθλια του Μπάρτον. Μέχρι σήμερα έχει πουλήσει περισσότερα από 6 εκ. αντίτυπα, φυσικά είναι χρυσός, ενώ έχει χαρακτηριστεί και έξι φορές πλατινένιος.
Η μοιραία νύχτα…
Στις 27/9/1986 όμως, η Άτροπος έκοψε το νήμα της ζωής που με τόση έμπνευση η Κλωθώ του έγνεσε. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το δυστύχημα συνέβη εξ αιτίας του παγωμένου οδοστρώματος, που οδήγησε το λεωφορείο σε ολίσθηση. Ωστόσο ο Τζέιμς Χέτφιλντ υποστήριξε πως ο οδηγός ήταν υπό την επήρεια αλκοόλ, τονίζοντας πως προηγουμένως ο ίδιος είχε ελέγξει τον δρόμο και δεν υπήρχε πάγος. Για την ιστορία, το δικαστήριο αθώωσε τον οδηγό.
Το τραγούδι “To Live is to Die” από τον δίσκο “…And justice for All”, ήταν το τελευταίο που ο Μπάρτον συμμετείχε συνθετικά. Από το συγκεκριμένο τραγούδι είναι εμπνευσμένο και το “Cannot the kingdom of salvation take me home”, που έχει χαραχθεί πάνω στο μνημείο που στήθηκε στη μνήμη του, εκεί στη Σουηδία.
Την ώρα που ο μουσικός δημοσιογράφος και συγγραφέας, Τζόι Μακ Κλάιβερ, έγραψε το 2009 το βιβλίο “To Live Is To Die: The Life And Death of Metallica’s Cliff Burton”, για έναν εκ των κορυφαίων μπασιστών στην ιστορία της μουσικής και δη του heavy metal.
Παράλληλα, οι Megadeth, του αφιέρωσαν το “In My Darkest Hour” από τον δίσκο “So Far, So Good… So What!”, που αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή τραγούδια τους, και το παίζουν σε κάθε συναυλία που δίνουν. Τέλος, Anthrax και Metal Church του αφιέρωσαν τους δίσκους “Among the Living” και “The Dark”, αντίστοιχα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.