Δεν έχουν περάσει δυο μήνες από τις αλλαγές που επήλθαν στον ΟΑΣΘ. Λέγοντας αλλαγές, εννοούμε την αύξηση των τιμών των εισιτηρίων και το περίπλοκο σύστημα που τις ακολούθησε, καθώς και τις αλλαγές στα ωράρια των δρομολογίων. Όλες αυτές οι αλλαγές δρομολογήθηκαν λόγω της πρόθεσης της κυβέρνησης να σταματήσει τις επιδοτήσεις στον οργανισμό, ο οποίος σε θεωρητικό επίπεδο είναι δημόσιος. Τι είδαμε όμως αυτούς τους περίπου δυο μήνες;
Είδαμε να αναπτύσσεται ένα περίπλοκο σύστημα στα εισιτήρια, το οποίο ξεκινά από το βασικό εισιτήριο, για μια μετακίνηση, στην τιμή των 50 λεπτών (το μειωμένο) και φτάνει έως 2 ευρώ, όταν πρόκειται για τέσσερις μετακινήσεις, οι οποίες όμως οφείλουν να γίνουν μέσα σε δυο ώρες(!) από τη στιγμή που επικυρώνεται το εισιτήριο. Επιπλέον, ανεξαρτήτως διαδρομών και μετακινήσεων, τα υπεραστικά λεωφορεία του ΟΑΣΘ κινούνται μόνο με αυτά τα εισιτήρια (ως υπεραστικά λεωφορεία λογίζονται τα λεωφορεία ΚΤΕΛ που πραγματοποιούν κοντινές διαδρομές μισθωμένα από τον ΟΑΣΘ). Για να… μπερδευτείτε μαζί μας, δείτε τον πίνακα τον τιμών εδώ.
Ακόμη (δεν) είδαμε τις μειωμένες κάρτες απεριορίστων διαδρομών για τις οποίες έγιναν ανακοινώσεις. Ή τουλάχιστον, δεν το είδαμε στις μηνιαίες κάρτες. Προσωπικά πάντως δεν γνωρίζω κάποιον που επιλέγει να αγοράσει κάρτα μεγαλύτερης διάρκειας, π.χ. τριμηνιαία, παρόλο που μπορούν με αυτόν τον τρόπο να γλιτώσουν έξι ευρώ (ή τρία στις μειωμένες). Δεν είναι λίγο ένας καφές το μήνα.
Μα πάνω απ’ όλα, είδαμε ακόμα περισσότερο το πρόβλημα που από καιρό γνωρίζαμε: Η μεταφορά με τα συγκεκριμένα λεωφορεία που φέρουν συγκεκριμένες υποδομές, είναι μια μεγάλη ταλαιπωρία. Πλέον δεν υπάρχει ούτε μια γραμμή του ΟΑΣΘ που να μην γεμίζει από τις πρώτες δυο στάσεις, και αυτό γιατί όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει, λόγω ανάγκης, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα οποία ολοένα μειώνονται.
Πέραν πολλών άλλων περιπτώσεων, ιδιαίτερη μνεία χρήζει η γραμμή 52, η οποία μεταφέρει ως επί το πλείστον φοιτητές στο ΤΕΙ Σίνδου (η τοποθεσία του ΤΕΙ είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα). Όταν έχουν την ίδια ώρα μάθημα 500 φοιτητές, για να μην πούμε για περισσότερους και θεωρηθούμε υπερβολικοί, είναι προφανές πως ένα λεωφορείο ανά δεκάλεπτο, ή και τέταρτο πολλές φορές, δεν αρκεί. Δεν είναι λίγες οι φορές φέτος που φοιτητές λιποθύμησαν λόγω της αποπνικτικής ατμόσφαιρας. Τα λεωφορεία της γραμμής 52 κατά κανόνα είναι «μεγάλα» χωρητικότητας περίπου 150 ατόμων. Πλέον όμως πολλές φορές χρησιμοποιούνται και τα «μικρά», τα οποία μετά βίας χωρούν το 1/3 των ατόμων και μάλιστα σε χρονικά σημεία που στη στάση περιμένει αριθμός σίγουρα μεγαλύτερος των 50 ατόμων. (52)
Φυσικά δεν είναι μόνο αυτή η γραμμή. 3, 10, 14, 27 και όλες οι πολυσύχναστες γραμμές γεμίζουν ασφυκτικά, σε επίπεδο που δεν χρειάζεται να πιάνεσαι από κάπου ώστε να μένεις σταθερός, γίνεσαι μέρος της ανθρώπινης αλυσίδας που καλύπτει το λεωφορείο σε όλο το μήκος του.
Προφανώς και τίθεται θέμα βιωσιμότητας του οργανισμού, όμως το σχέδιο που ακολουθείται κρίνεται εξ’ αρχής άκυρο. Όπως και σε κάθε άλλη «ελληνική» περίπτωση, δεν υπάρχει κανένα κριτήριο, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη μείωση των δρομολογίων. Είναι μάλλον παράδοξο ένα λεωφορείο το οποίο υπάρχει ανάγκη να περνά στο μέγιστο ανά δέκα λεπτά να περνά ανά είκοσι, ενώ ένα λεωφορείο το οποίο περνά ανά 20 λεπτά, μένοντας μισογεμάτο, να περνά ανά 25 και όχι ανά 30 ή 35. Αν αναφερθούμε δε και στο σύστημα των εισιτηρίων, πρόκειται για τακτικές που οδηγούν τον κόσμο στην τόσο κατακριτέα «παράνομη», χωρίς εισιτήριο δηλαδή, επιβίβαση.
Ένα μεγάλο αφιέρωμα θα μπορούσε να γίνει για τους τρόπους που προσπαθούν οι άνθρωποι του οργανισμού να μας περάσουν τα όσα γίνονται ως θετικά. Το πρώτο που ξεχωρίζει κανείς είναι πως τονίζουν το γεγονός ότι τα κόμιστρα παραμένουν χαμηλότερα από αυτά των Αθηνών. Δεν αναφέρεται βέβαια πουθενά πως στην Αθήνα μπορείς με το ίδιο εισιτήριο να επιβιβαστείς σε μετρό, ηλεκτρικό, τραμ και λεωφορείο, εντός ορισμένου χρόνου. Αν χωρίς να έχει μετρό η πόλη οι τιμές διαφέρουν τόσο λίγο, όταν αποκτήσει σε τι ύψη θα φτάνουν;
Το προσωπικά αγαπημένο μου μήνυμα είναι το γεμάτο επιχειρήματα: «Χρησιμοποιώ το λεωφορείο γιατί έτσι μ’ αρέσει!!!», καθώς και το «Νέοι, νέες, μαθητές, μαθήτριες παραχωρήστε τις θέσεις σας στους μεγαλύτερους» (ή κάπως έτσι). Το πρώτο σκέλος νομίζω δεν χρήζει καν σχολιασμού. Σχετικά με το δεύτερο όμως, καλό θα ήταν πριν δώσουν τέτοιου είδους συμβουλές οι άνθρωποι του οργανισμού, να επιστρέψουν σε προηγούμενη παράγραφο του κειμένου, όπου γράφουμε για τα κριτήρια, τα οποία είναι απαραίτητα σε κάθε περίπτωση.
Βέβαια όλα τα παραπάνω σε κανένα βαθμό δεν έχουν βελτιώσει τις μετακινήσεις μας (βλ. παλιότερο σχετικό κείμενο εδώ. Το αντίθετο μάλιστα. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω σκεφτεί να περπατήσω μέχρι την Καλαμαριά, ή έστω μέχρι την Καμάρα, απλά και μόνο για να αποφύγω όλην αυτήν την ταλαιπωρία, παρόλο που είμαι κάτοχος κάρτας.
Μετά τις προαναφερόμενες αλλαγές έχει ξεκινήσει στην πόλη ένα κύμα «Αντί-ΟΑΣΘ», το οποίο ζητά δωρεάν μετακίνηση και καλύτερες συνθήκες. Πολύ λογικές απαιτήσεις, σε παράλογο όμως χρονικό σημείο. Γιατί τώρα και όχι πριν από αυτές τις αλλαγές; Για να πραγματοποιηθεί αυτή η αύξηση, κάποιος λόγος υπάρχει, ο οποίος δεν επιτρέπει τη μείωση, ή και κατάργηση, του αντιτίμου. Το συγκεκριμένο κίνημα στηρίζεται στους υψηλούς μισθούς και τα μεγάλα ποσά που διακινούνται «κάτω από το τραπέζι», κάτι που γίνεται όμως εδώ και χρόνια χωρίς να ακούγονται ιδιαίτερα παράπονα.
Όσον αφορά τις συνθήκες, αρκεί απλώς να σημειωθεί πως πολλά από τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ είναι ίδια για περισσότερες από δύο δεκαετίες (όπως αυτά τις κεντρικής φωτογραφίας). Ακόμη και τα καινούρια όμως, λόγω απουσίας συντήρησης, καθίστανται προβληματικά.
Βέβαια όλα τα παραπάνω είναι απλώς η άποψη ενός ανθρώπου που χρησιμοποιεί τον ΟΑΣΘ για τις μετακινήσεις του τουλάχιστον τέσσερις φορές την ημέρα. Κάποιος ο οποίος ζει διαφορετικά τις αστικές μετακινήσεις στη Θεσσαλονίκη μπορεί να έχει κάποια άποψη αντίθετη, ή σύμφωνη εν μέρει, την οποία είμαστε πρόθυμοι να δεχτούμε. Αν πρόκειται δε για μια ολοκληρωμένη άποψη, μπορεί να μας μιλήσει γι αυτήν στο info@3pointmagazine.gr.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.