Oι επιλογές περιορισμένες. Οι φίλοι στας εξοχάς και όσα αγαπημένα πρόσωπα απέμειναν στην γκρίζα Αθήνα, αρκετά μακριά, για να τα συναντήσεις.
Χωρίς να τρελαθώ στο ψάξιμο, νοίκιασα τρεις ταινίες από βίντεο κλαμπ, το οποίο όπως και το σπίτι μου βρίσκονται πλέον ανηφορικά σημεία της περιοχής. Στην κατηφόρα, όλα γίνονται καλύτερα και βλέπεις με λίγο μεγαλύτερη προσοχή το τι πήρες, ευελπιστώντας να μην ζαλίστηκες σε τέτοιο σημείο που να διάλεξες καμιά χοντρόπετση κωμωδία, πάλι.
Στο τέλος της κάθε ταινίας αισθάνθηκα γεμάτος. Κέρδισα σκέψεις, προβληματισμούς, συναισθήματα. Πέρασα ιδανικά τον ελεύθερο χρόνο μου.
Stone ή κατά την ελληνική διαστρέβλωση «Δόλωμα γένους θηλυκού»
Το ζευγάρι Norton-De Niro είναι αρκετό για να πειστεί κανείς πως η ταινία αξίζει και με το παραπάνω ένα δίωρο. Εμβληματικές φιγούρες του κινηματογράφου, πρωταγωνιστές σε ταινίες-σταθμούς, ατακαδόροι με χαρακτηριστικές φωνές και στυλ, συν του ότι δίπλα τους έπαιζε ακόμα η εκρηκτική Milla Jovovich.
Όπως σε κάθε ποίημα, κείμενο, τραγούδι, ή έργο, ο τίτλος είναι αυτός που ουσιαστικά αποτελεί το μήνυμα που επιθυμεί να περάσει ο δημιουργός. Στην προκειμένη, το Stone, είχε ακριβώς αυτό τον ρόλο. Ο Έλληνας θέλησε να ποντάρει στην άγρια σέξυ ομορφιά της Jovovich και το «πούλησε» διαφορετικά.
Το φιλμ του John Curran δεν είχε στόχο φυσικά να αναδείξει στη βιτρίνα του την καλίγραμμη ηθοποιό, που για να μην είμαστε και άδικοι, πραγματοποίησε μία εκπληκτική ερμηνεία. Απασχολήθηκε με όρους όπως είναι η σκληρή ρουτίνα, ο συμβιβασμός, η ανάγκη του καθενός να δραπετεύσει από τα δεσμά που ο ίδιος έβαλε στον εαυτό του. Παίζει ακόμα με τη θλίψη, την ανάγκη για επιβεβαίωση και το ένα κλικ που χρειάζεται ούτως ώστε να αλλάξει η πορεία μιας ζωής.
Μια ταινία με πολλές και πολύ δυνατές σκηνές, με πολλούς προβληματισμούς, με πολλά ερωτήματα, που στο σύνολο της όμως δεν σε αφήνει με ανοικτό το στόμα. Ίσως επειδή προσπάθησε να εστιάσει σε πολλά μέτωπα. Ίσως πάλι, επειδή η καθημερινότητα, στους κόλπους της οποίας κολυμπάμε, όταν την αντιμετωπίζουμε ως εξωτερικοί παρατηρητές μπορεί να μας προσφέρει απλόχερα το απολύτως… τίποτα.
Εven the rain
Κάποιες φορές λέμε αστειευόμενοι, πως δεν αργεί η στιγμή που θα πληρώνουμε και για τον αέρα που αναπνέουμε. Κάποιες άλλες φορές δε, διαπιστώνουμε πως ήδη καταβάλλουμε τον οβολό μας για δικαιώματα που είναι αυτονόητα. Που θα έπρεπε να είναι ελεύθερα προς διάθεση για τον καθένα.
Η Iciar Bollain, έρχεται να μας το υπενθυμίσει, επιλέγοντας τα κατάλληλα πρόσωπα στις κατάλληλες θέσεις.
Ο Gael García Bernal από την μεριά του πρωταγωνιστεί σε ακόμα μία ταινία (Ημερολόγια Μοτοσικλέτας, το διαβατήριο του στην καθολική αναγνώριση) που θίγει τη σημασία του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η πλοκή δεν βασίζεται σε αληθινά περιστατικά. Παρουσιάζει κατά κάποιο τρόπο δύο φιλμ, τα οποία έχουν αρκετά κοινά σημεία μεταξύ τους και αυτό διότι δείχνουν αμφότερα την επίδειξη δύναμης του ισχυρού.
Στο φιλμ που γυρίζεται εντός της ταινίας, αναπαριστάται η ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο και οι σχέσεις επιβολής που αναπτύχθηκαν με τους γηγενείς. Ένα φιλμ που ουδέποτε ολοκληρώθηκε, διότι ξέσπασαν κοινωνικές αναταραχές στη χώρα, λόγω της αγοράς του νερού από ιδιωτική εταιρεία. Το κόστος κατανάλωσης δυσανάλογο του ύψους των μισθών, ο κόσμος αντέδρασε…
Τώρα το μεγάλο ψάρι χάνει. Κάποιοι αντιστάθηκαν. Κάποιοι παρέμειναν αυθεντικοί. Και στο τέλος νίκησαν. Αισιόδοξο μήνυμα, αγωνιστική η διάθεση, γλυκιά η γεύση που σου αφήνει.
Conviction
Η διήγηση της ιστορίας που με ενέπνευσε και άγγιξε περισσότερο. Ακόμα και όταν όλα είναι εις βάρος σου, μην εγκαταλείπεις ποτέ. Η αγάπη, το πάθος, η αφοσίωση και η θέληση βάζουν κάτω και χτυπούσαν σαν χταπόδια τα όποια εμπόδια μπορούν να εμφανιστούν. Η δικαίωση μπορεί φυσικά να καθυστερήσει.
Στην προκειμένη, χρειάστηκαν 18 χρόνια ούτως ώστε να αποδειχτεί πως ο Κenny Waters (Sam Rockwell) είναι αθώος. Χρειάστηκε η αδερφή του Betty Anne Waters (Hilary Swank) να γίνει δικηγόρος για μόνο και μία υπόθεση, να έρθει αντιμέτωπη με δύσκολες καταστάσεις, ενδοοικογενειακές συγκρούσεις, επαναλαμβανόμενες απογοητεύσεις. Η αίσθηση όμως, της λύτρωσης δεν ανταλλάσσεται.
Σύμπτωση: Όλες είναι ταινίες του 2010.
Συμπέρασμα: Αφεθείτε στον αυθορμητισμό σας. Ίσως βγει και σε καλό, ακόμα και αν αυτό δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.