Tα σεξιστικά πρότυπα της πατριαρχίας, συνδεδεμένα με την υποταγή και την υποτέλεια του θηράματος, με σχέσεις εξουσίας δηλαδή, είναι ακόμα απόλυτα κυρίαρχα και απειλούνται όταν η κουλτούρα της απελευθέρωσης αρχίζει να γίνεται μαζική.
Η ιστορία με την αντίδραση διαφόρων για την ονομασία μελών της ανατομίας του σώματος και δη του ανδρικού (πούτσος, ψωλή) στην παράσταση της Λυσιστράτης στην Επίδαυρο δεν είναι κάτι καινούργιο. Πάντοτε το συγκεκριμένο έργο προκαλούσε αντιδράσεις στα συντηρητικά αντανακλαστικά των Ελλήνων και ειδικά η ενοχοποίηση του σεξ από το σύνολο της κοινωνίας σε συμφωνία με τις κατευθύνσεις που έδινε η εκκλησία δε συμβάδιζε με το “ελευθεριάζον”, όπως το αποκαλούσε για πολλά χρόνια η κυρίαρχη συντηρητική γλώσσα, στυλ του Αριστοφάνη.
Μάλιστα πολλές φορές επενέβησαν ακόμα και τα μέσα καταστολής του κράτους για να σταματήσουν έργα τέχνης που προσέγγιζαν το συγκεκριμένο έργο με μια πιστή στο κείμενο και ρεαλιστική, όσο το δυνατόν για την εκάστοτε εποχή, εκδοχή. Θυμάμαι, κάποια στιγμή, όταν ήμουν μικρός, πρέπει να ήταν τα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ μεταξύ 1981 και 1985, η ΕΡΤ διέκοψε την προβολή μιας ελληνικής ταινίας βασισμένης στη Λυσιστράτη, τη στιγμή που ο πρωταγωνιστής έκανε μπάνιο γυμνός στον ήλιο. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής απεργίας των γυναικών στο έργο, οι άνδρες έχοντας αποφασίσει να χρησιμοποιήσουν τα ίδια ακριβώς μέτρα για να εκδικηθούν τις γυναίκες μετατρέποντας τους εαυτούς τους σε ποθητά σεξουαλικά αντικείμενα, προβαίνουν σε πράξεις που γίνονται για να προκαλέσουν σεξουαλικά τις γυναίκες. Οι γυναίκες έρχονται σε επαφή με το σεξουαλικό τους ένστικτο, που τις μετατρέπει από θηράματα σε θηρευτές, ενώ οι άνδρες γίνονται το ανάποδο. Η αποτύπωση του φεμινισμού στην αρχαιότητα.
Σε εκείνο το σημείο λοιπόν, την ώρα που ο άνδρας έκανε μπάνιο στη μέση της πόλης και ενώ όλα τα μάτια ήταν επάνω του και εκείνος φώναζε επιδεικτικά “Αχ, δροσέρανα!”, έπεσε ο πέλεκυς της λογοκρισίας. Η ταινία διακόπηκε εν μέσω της προβολής της, έγινε μεγάλο θέμα στις εφημερίδες τις επόμενες ημέρες, ενώ από την κυβέρνηση κρατούσαν ίσες αποστάσεις απέναντι στους υπέρμαχους της προστασίας της ελληνικής οικογένειας και στους πολέμιους της λογοκρισίας, που τότε ακόμα θύμιζε τις εποχές της χούντας πολύ έντονα, μια και η δημοκρατία ήταν ακόμα πρόσφατη μετά τον επταετή γύψο.
Μέχρι εδώ καμία διαφορά με το σήμερα επί της ουσίας. Αυτό που έχει αξία να σημειώσουμε είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις έξαρσης του συντηρητισμού, η αφορμή ήταν η αναφορά στην ανδρική ανατομία και κυρίως στην αντιστροφή των ρόλων του θηρευτή και του θηράματος στο ερωτικό παιχνίδι. Αυτό δεν είναι καινούργιο και βέβαια καθόλου ελληνική ιδιαιτερότητα.
Στην Αμερική του εικοστού αιώνα μέχρι τη δεκαετία του 1970, όπου το απελευθερωτικό κίνημα των ΛΟΑΤ διεκδικήσεων επέβαλλε την άρση των περιορισμών, το ανδρικό σώμα απαγορευόταν να εκτεθεί γυμνό, κυρίως το μπροστινό του μέρος. Το ίδιο και σε όλες τις χώρες που ακόμα η ομοφυλοφιλία υφίσταται διώξεις.
Η προβολή ενός πέους σε στύση και βέβαια η προφορά των λέξεων που το περιγράφουν, προκαλεί τη μέγιστη δυνατή αναταραχή. Δεν πρόκειται βέβαια για κάποια παραξενιά. Ένα πέος σε στύση ή οι λέξεις που το περιγράφουν, ή ακόμα ένας άνδρας αντικείμενο, απειλούν τα συνήθη σεξιστικά πρότυπα, σύμφωνα με τα οποία ο άνδρας είναι ο θηρευτής, ο απόλυτος κυρίαρχος του ερωτικού παιχνιδιού, αυτός που διεισδύει, εν τέλει αυτός που επιβάλλεται. Οτιδήποτε άλλο απειλεί την αισθητική, αλλά και την οικογενειακή ειρήνη των υπερμάχων των παραδοσιακών αξιών. Ίσως αυτή είναι η πιο σημαντική είδηση που προκύπτει από τις αντιδράσεις για την παράσταση της Λυσιστράτης: Ότι τα σεξιστικά πρότυπα της πατριαρχίας, συνδεδεμένα με την υποταγή και την υποτέλεια του θηράματος, με σχέσεις εξουσίας δηλαδή, είναι ακόμα απόλυτα κυρίαρχα και απειλούνται όταν η κουλτούρα της απελευθέρωσης αρχίζει να γίνεται μαζική.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.