“Η αλήθεια είναι πως είμαστε μια μπάντα που δεν έχει αλλάξει δραστικά στη σύστασή της από τότε που πρωτοξεκίνησε. Ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε να συνδημιουργούμε ως ομάδα, προσθέτοντας ο καθένας τη δική του άποψη και αισθητική στο τελικό αποτέλεσμα.”
Επόμενος «σταθμός» στις επιτυχημένες ζωντανές εμφανίσεις της Μαρίας Λατσίνου και του συγκροτήματός της είναι η εμφάνισή τους στο Θεατρικό Βαγόνι του Τρένου στο Ρουφ.
Η εκφραστικότητα, οι φωνητικές δυνατότητες, η ενορχηστρωτική φαντασία και η τεχνική αρτιότητα της Μαρίας Λατσίνου και του συγκροτήματος που την συνοδεύει, κέρδισαν το κοινό, όπως προκύπτει από την επιτυχία των συναυλιών τους και την πορεία του άλμπουμ τους. Το άλμπουμ τους «Μια Ανάσα Δρόμος» συμπεριλήφθηκε στα σημαντικότερα άλμπουμ του 2015 (Avopolis, Mixgrill, Δισκοπάθεια, Polaroid Android κ.ά.). Τα τραγούδια «Χαμένη Γενιά» και «Θα είμαι εκεί» ξεχώρισαν στο ραδιόφωνο κι έχουν βρει τη θέση τους στις καρδιές των ακροατών. Με αυτά και άλλα τραγούδια του άλμπουμ τους, με επιλογές από το ρεπερτόριό τους, αλλά και με καινούργιο υλικό και απρόβλεπτες διασκευές, η Μαρία Λατσίνου και οι συνεργάτες της μας παρουσιάζουν ένα live set «αστικού» ροκ, με στοιχεία jazz, και ελληνικής παράδοσης.
Στίχοι και μουσική από ένα σχήμα που παρεμβαίνει δυναμικά στο σύγχρονο μουσικό γίγνεσθαι, προτείνοντας έναν νέο ήχο και μία φρέσκια αντίληψη δημιουργικού συνδυασμού ποικίλων, φαινομενικά μόνο ετερόκλητων, μουσικών ειδών.
Πότε συστάθηκε το πρότζεκτ που ακούει στο όνομα Μαρία Λατσίνου Band και ποιοι την αποτελούν;
Το πρότζεκτ αυτό συστάθηκε πρίν από περίπου 4 χρόνια, μετά από μια συζήτηση με το Χρήστο Αλεξόπουλο και την επιθυμία και των δύο να (ξανα)βρεθούμε επί σκηνής. Τα ήδη δισκογραφημένα κομμάτια του Χρήστου επαναπροσδιορίστηκαν και προσαρμόστηκαν στη δική μου φωνή και ιδιοσυγκρασία και σιγά σιγά αρχίσαμε να δουλεύουμε και πάνω σε καινούριο υλικό. Ακολούθησαν οι ζωντανές εμφανίσεις, όπου τα κομμάτια ωρίμασαν και αποτυπώθηκαν στο άλμπουμ «Μια ανάσα δρόμος». Το σχήμα αποτελείται, λοιπόν, από τους: Φοίβο Βαλαβάνη (τύμπανα), Γιώργο Λιάπη (ηλεκτρικό μπάσο), Γιώργο Ανδρουλάκη (κρητική λύρα με συμπαθητικές χορδές), Βάσω Μιχαηλίδου (ακκορντεόν) και φυσικά το Χρήστο Αλεξόπουλο στα πλήκτρα.
Πώς θα περιγράφατε το ύφος της μπάντας; Αναφέρω τη λέξη μπάντα καθώς ως αίσθηση και άποψη αυτό βγάζει μπρος τα έξω τουλάχιστον στα δικά μου μάτια και αυτιά…
Η αλήθεια είναι πως είμαστε μια μπάντα που δεν έχει αλλάξει δραστικά στη σύστασή της από τότε που πρωτοξεκίνησε. Ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε να συνδημιουργούμε ως ομάδα, προσθέτοντας ο καθένας τη δική του άποψη και αισθητική στο τελικό αποτέλεσμα. Το ύφος μας θα το ονόμαζα αστικό ροκ με τζαζ και παραδοσιακές πινελιές, αν και η ελεύθερη έκφραση πέρα από ταμπέλες και περιορισμούς είναι αυτό που μας αφορά περισσότερο.
Εν αρχή ην ο στίχος ή η μουσική για σας;
Ως ακροάτρια καταρχήν λειτουργώ με το θυμικό, με παρασύρει πολλές φορές η ατμόσφαιρα, η μουσική, η μελωδική και αρμονική επένδυση του στίχου. Σε δεύτερο επίπεδο, ωστόσο, ένας στίχος μεστός, ειλικρινής και άμεσος είναι αυτός που θα με κάνει να αγαπήσω το κομμάτι ως σύνολο. Είναι ευτυχής συγκυρία όταν αυτά τα δύο αλληλοσυμπληρώνονται.
Τι μουσική ακούει η Μαρία Λατσίνου; Υπάρχει κάποιο άλμπουμ που να ξεχωρίσατε μέσα στο 2015 αλλά και τις πρώτες μέρες του 2016 που διανύουμε;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένο είδος, υπάρχουν, όμως κάποιοι καλλιτέχνες που θαυμάζω για την άποψη, τη δημιουργικότητα, την ανανέωση, την τόλμη, τον πειραματισμό, την ελευθερία της έκφρασης. Ακούω και ενημερώνομαι για τα πάντα, και λόγω διδασκαλικής ιδιότητας. Με ορισμένα θυμώνω με άλλα «φωτίζομαι». Έχω βέβαια και εμμονές! Μια απ΄ αυτές είναι η Björk και το «Vulnicura» (2015).
Διαδίκτυο και μουσική… Το πρώτο αποτελεί πια τον πομπό όπου φεύγει το «σήμα» της επικοινωνίας αν συνυπολογίσουμε και το καθόλου ή ελάχιστο οικονομικό κόστος που απαιτείται για τη συντήρησή του;
Προφανώς και αποτελεί πομπό, και είναι, για τον ακροατή και αναζητητή τουλάχιστον, ένας σωτήριος τρόπος να ενημερώνεται, να περιηγείται, να ανακαλύπτει. Βέβαια, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το «ζωντανό», τη συναυλία, τη διάδραση και τη δυναμική που δεν μπορεί να αποτυπωθεί στην οθόνη. Ωραία είναι η κατ΄ οίκον ακρόαση, αλλά το βίωμα είναι απείρως καλύτερο…
Ζούμε σε μια εποχή όπου με ένα χαμηλό σχετικά μπάτζετ μπορεί κάποιος να φτιάξει μόνος του (d.i.y) αλλά και να κυκλοφορήσει μόνος του μια δουλειά. Αυτή η ελευθερία αλλά και η ευθύνη που χρεώνεται ο δημιουργός είναι κάτι που ωφελεί τελικά;
Φαντάζομαι ότι το θέμα δεν είναι πως, αλλά τι, γιατί και ποιους αφορά. Προφανώς και η δημιουργία και η έμπνευση δεν είναι θέμα κόστους, όπως και το αντίστροφο. Δίνεται, λοιπόν, η ευκαιρία σε δημιουργικούς ανθρώπους χωρίς «τον τρόπο» να επικοινωνήσουν το έργο τους, όπως και σε «περαστικούς» (οι οποίοι ούτως ή άλλως αν έχουν «τον τρόπο» το επικοινωνούν) να καταθέτουν άποψη. Μέσα σε ένα κυκεώνα πληροφορίας και προσφοράς η ευθύνη είναι μάλλον του δέκτη, του ακροατή.
Στον αντίποδα του πράγματος «στεγάζεστε» κάτω από την ομπρέλα μιας δισκογραφικής εταιρείας που σταθερά επιμένει ακόμα. Της Puzzlemusik του Χρήστου Αλεξόπουλου…
Η «Puzzlemusik» είναι πραγματικά εξαίρεση και μπορώ να το επιβεβαιώσω γνωρίζοντας προσωπικά το Χρήστο, τις απόψεις, τις γνώσεις και την κοσμοθεωρία του. Είναι ένας άνθρωπος που τον χαρακτηρίζει η εργατικότητα, η πίστη, η ειλικρίνεια και η σταθερότητα. Στηρίζει τις επιλογές και «τρέχει» μια εταιρεία με συνέπεια παρά τις προκλήσεις και τις προφανείς δυσκολίες. Και εννοείται είμαστε πολύ τυχεροί που «στεγαζόμαστε» κάτω από την ομπρέλα αυτής της δισκογραφικής…
Όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας καθημερινά ειδικά με το μείζον θέμα του προσφυγικού που παίρνει διαρκώς τεράστιες διαστάσεις κυρίως μετά τα τελευταία γεγονότα σας απογοητεύει, σας θυμώνει, σας πεισμώνει;
Προφανώς με θυμώνει ο παραλογισμός και η αντιμετώπιση ανθρωπίνων ψυχών με τη λογική της μάζας. Με θυμώνει η αβάσταχτη καθημερινότητα και η έλλειψη προοπτικής. Προτιμώ, όμως, να θυμώνω και να μην απογοητεύομαι, να πεισμώνω και να μη δέχομαι παθητικά. Ό,τι «βράζει» στο τέλος βρίσκει διέξοδο…
Στις 5 Μαρτίου θα εμφανιστείτε σε… ένα θεατρικό βαγόνι στο Ρουφ για μια ακόμα ξεχωριστή μουσική παράσταση. Μιλήστε μας για αυτή τη βραδιά…
«Το τρένο στο Ρουφ» είναι ένας ξεχωριστός χώρος, δεν είναι απλά μια συναυλιακή σκηνή. Η θεατρικότητα και η ιδιαιτερότητα του σε προδιαθέτουν ανάλογα. Με επιπλέον θεατρική διάθεση, λοιπόν, ανανεωμένοι με καινούριο μουσικό υλικό, αλλά και το γνώριμο από το άλμπουμ, θα τα πούμε στις 5 Μαρτίου στις 9:30. Μας χωρίζει «μια ανάσα δρόμος»…
Τα επόμενα σχέδια σας; Να περιμένουμε κάποιο καινούργιο ηχογράφημα;
Στον απόηχο του «Μια ανάσα δρόμος» υπάρχει η σκέψη να ηχογραφηθεί ένα live μίνι-άλμπουμ με τραγούδια που έμειναν έξω από το άλμπουμ. Είναι ιδιαίτερα τραγούδια που τα παίζουμε στις συναυλίες με μεγάλη ανταπόκριση. Έτσι, για να κλείσουμε έναν δημιουργικό κύκλο και να ανοίξουμε κατόπιν έναν καινούργιο…
Official page
Μία μουσική παράσταση
το Σάββατο 5 Μαρτίου, στις 21:30
στο Θεατρικό Βαγόνι
Γενική Είσοδος: 10€
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ – ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ
ΑΜΑΞΟΣΤΟΙΧΙΑ-ΘΕΑΤΡΟ «το Τρένο στο Ρουφ»
Τηλ. 210 5298922 / 6937 604988
καθημερινά (εκτός Δευτέρας και Σαββάτου πρωί) 10:00–14:00 & 18:00–22:00
Προπώληση: Viva.gr
Σιδηροδρομικός & Προαστιακός Σταθμός Ρουφ,
επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως
10’ με τα πόδια από το ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός
Free Parking & Wi-Fi
Wagon-Bar & Wagon-Restaurant ανοικτά έως αργά (εκτός Δευτέρας)
κρασί 3,5€ / ποτό 5,5€ & φαγητό από 5€
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.