Δεν είναι εύκολο να παίρνεις συνέντευξη από έναν άνθρωπο με τον οποίο συνεργάζεσαι. Από την άλλη, συνέχιζα να έχω αρκετές απορίες για τη Μαριέττα Φαφούτη, απλούστατα διότι ο περισσότερος χρόνος μαζί της δεν αναλώνεται σε συζητήσεις, αλλά σε τραγούδι και γέλιο – πολύ γέλιο. Δεν είναι κάποιο είδος περσόνας αυτό το λαμπερό, χαρούμενο πρόσωπο – αυτή είναι η Μαριέττα, το ίδιο γλυκιά και προσιτή από κοντά όσο τη βλέπετε στη σκηνή.
Λίγο μετά τη μεγάλη της συναυλία στο Block 33, στη Θεσσαλονίκη, κάνει ένα μικρό απολογισμό των Kookoobadi Nights, που ξεκίνησαν στο Σταυρό του Νότου το Νοέμβριο και συνεχίστηκαν με συναυλίες σε επαρχιακές πόλεις. “Είναι ένα πάρτυ που έχουμε φτιάξει με την εννιαμελή, πλέον, μπάντα μας. Παίζουμε τραγούδια από τον πρώτο και τον δεύτερο δίσκο (σ.σ. ‘Try a Little Romance’ και ‘Homemade Joy’), από τον επερχόμενο τρίτο δίσκο, αλλά και αγαπημένες διασκευές”. Συγκινημένη, στέκεται ιδιαίτερα στο κοινό της Θεσσαλονίκης. “Εκτός από ενθουσιώδης ήταν και πολύ συγκινητική η ανταπόκριση του κόσμου – μου έκαναν εντύπωση τα requests όπως το ‘The Girl Who Loved the Rain’ στο encore”.
Αυτή η μετριοφροσύνη της Μαριέττας την κάνει ακόμη πιο αξιαγάπητη. Φαίνεται να μην συνειδητοποιεί την ιδιαιτερότητα του ταλέντου της. Σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες, που πρέπει να δουλέψουν σκληρά και πειθαρχημένα για ένα κομμάτι, οι μελωδίες τής έρχονται “κατακούτελα! Τσαπ, μες στο κεφάλι!”, λέει λες και είναι το απλούστερο πράγμα στον κόσμο. “Δεν τίθεται θέμα να περιμένω την ‘έμπνευση’ για να κάτσω να γράψω μουσική. Συνέχεια, όλη την ώρα μου έρχονται μελωδίες. Έχω το κινητό μου, σημειώνω πρόχειρα τις μελωδίες και μετά πάω και τις καταγράφω. Άλλα είναι ωραία, άλλα όχι τόσο, και διαλέγω”. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα τα κατάφερνε χωρίς να ασχολείται καθημερινά με τη σύνθεση. “Χωρίς να δουλεύω πειθαρχημένα, με βάση κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα, κάθε μέρα θα γράψω ή θα βελτιώσω κάτι”.
Δύο από αυτές τις μελωδίες μετεξελίχθηκαν στα πρώτα κομμάτια του τρίτου δίσκου που άκουσαν όσοι βρέθηκαν στις Kookoobadi Nights. Το ‘Try’ και το ‘Serious Love’ ξεφεύγουν από την χαρούμενη ποπ των δύο πρώτων άλμπουμ και αποκαλύπτουν μια άγνωστη μέχρι τώρα, μάλλον σκοτεινή πλευρά της Μαριέττας, που προκαλεί εντύπωση. “Ο δίσκος πάει όντως αλλού. Όπως και στον δεύτερο δίσκο, δεν θέλω να καταπιέζω το τι έβγαινε φυσικά τη στιγμή της σύνθεσης. Για κάποιο λόγο, τώρα μου βγαίνουν πιο σκοτεινές πλευρές, αλλά χωρίς να χάνεται η ρυθμικότητα και η κρυμμένη αισιοδοξία”. Ήδη ετοιμάζονται τα προσχέδια των κομματιών, και σε λίγο καιρό θα ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις, με στόχο ο δίσκος να κυκλοφορήσει μέχρι το καλοκαίρι.
Πολύ πιθανόν το νέο άλμπουμ να αλλάξει τις “ταμπέλες” που κατά καιρούς – στις περισσότερες περιπτώσεις καλοπροαίρετα- έχουν φορεθεί στη Μαριέττα: “το χαρούμενο κορίτσι”, “η ρομαντική που γράφει ανάλαφρο ποπ”. Η ίδια δεν έχει πρόβλημα με το πώς τη χαρακτηρίζουν οι δημοσιογράφοι και το κοινό, χωρίς να συμφωνεί απόλυτα με την κατηγοριοποίηση της μουσικής π.χ. σε mainstream ή εναλλακτική. “Το να είσαι ‘εναλλακτικός’ μου φαίνεται λίγο αστείο, τι πάει να πει ‘εναλλακτικός’; Ξέρω ότι γράφω ποπ αλλά ποπ μπορούν να είναι πάρα πολλά πράγματα. Αλλά ας με κατατάσσουν όπου θέλουν, δεν έχω θέμα. Όποιος ακούσει τη μουσική μου, θα καταλάβει”.
Εξάλλου, με τις συνεργασίες της, τόσο στο στούντιο, όσο και πάνω στη σκηνή, έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να περιοριστεί στα πλαίσια της λεγόμενης ανεξάρτητης αγγλόφωνης σκηνής. “Υπάρχουν πολλές αγγλόφωνες μπάντες και καλλιτέχνες, για τους οποίους μπορώ να πω ότι έχουμε μια κοινή λογική πίσω από τις συνθέσεις μας. Κοινή λογική μπορείς όμως να βρεις και σε στυλ διαφορετικά από το δικό σου – όπως συνέβη με τον Στάθη Δρογώση. Πολύ παρεξηγημένος ο Δρογώσης, που τον έχουν κατατάξει στο λεγόμενο ‘έντεχνο’. Εγώ πιστεύω ότι ο Στάθης γράφει υπέροχη ποπ μουσική”.
Αν, πάντως, μία “ταμπέλα” ισχύει απόλυτα για τη Μαριέττα Φαφούτη, είναι αυτή της “καλής νεράιδας”. Βοηθάει σε όσες φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες την καλούν, είτε είναι η μεγάλη “Συναυλία για τον Γιάννη” στο Βοτανικό, είτε το να τραγουδήσει σε ένα νοσοκομείο για παιδιά με σοβαρές ασθένειες. Πάντα αθόρυβα όμως – διαμαρτύρεται στη σχετική ερώτηση, αλλά επιμένω: δίνει απλά το καλό παράδειγμα ή πιστεύει ότι μπορεί με τέτοιες κινήσεις να αλλάξει κάτι ουσιαστικά; “Και βέβαια αλλάζει! Δίνεις χαρά σε άλλους ανθρώπους, έστω και στιγμιαία, κάτι που είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αλλά είναι εξίσου σημαντικό το να δίνεις το καλό παράδειγμα, το βλέπουν κι άλλοι και σκέφτονται, ‘γιατί να μην το κάνουμε κι εμείς;’ “.
Ίσως πράγματι, αν όλοι σκέφτονταν τόσο αισιόδοξα, ο κόσμος να ήταν διαφορετικός. “Η αισιοδοξία είναι στάση ζωής. Στον τρίτο δίσκο όπως είπαμε μπορεί να μην κινηθούν στην ίδια κατεύθυνση οι στίχοι, αλλά ακόμη κι όταν λέω ‘σκοτεινά’ πράγματα συνεχίζω να είμαι αισιόδοξη ως άνθρωπος. Το να σκέφτεσαι θετικά είναι βασικός κανόνας για να είσαι υγιής”, μου λέει, και χαμογελάει. Όπως πάντα.
*Το “Homemade Joy” της Μαριέττας Φαφούτη κυκλοφόρησε πρόσφατα και σε βινύλιο, σε 100 συλλεκτικά αντίτυπα, από την Inner Ear.
Συνέντευξη στον Θέμο “Απίκο” Ρίζο
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.