“Μας ένωσε ο Παπακωνσταντίνου”

Aπό σήμερα και για όλο τον Οκτώβρη, κάθε Πέμπτη, οι Φώτης Ανδρικόπουλος, Βιολέτα και Θεολόγος Κάππος θα παίζουν μαζί στο Σταυρό του Νότου συνδυάζοντας ροκ και έντεχνες μελωδίες, παλιά κι επίκαιρα ακούσματα. Είναι τρεις νέοι καλλιτέχνες, με και χωρίς δισκογραφική πορεία, αλλά όλοι τους με κέφι για το τραγούδι, από το οποίο “δεν είναι και τόσο εύκολο να ζήσεις”, όπως μας είπαν στο καφέ που συναντηθήκαμε στα Εξάρχεια.

Η ιδέα να ενώσουν τις δυνάμεις τους ανήκει σε κοινό τους φίλο. Τους ήξερε, τους άκουγε, του άρεσαν και σκέφτηκε ότι θα ΄ταν ιδανικό να τους δει όλους μαζί επί της σκηνής. Το βασικό ήταν να “δέσουν”. Οι πρόβες μέχρι τώρα “κυλούν αρμονικά” και υπάρχει χημεία. Έχουμε δει άλλωστε κι άλλες συνεργασίες καλλιτεχνών, εξαιρετικοί ο καθένας στη δουλειά του, που κατάφεραν όμως και πνίγηκαν σε μια κουταλιά νερό. Η σειρά, ο χρόνος που θα έπαιζε ο καθένας on stage, αποτέλεσαν λόγους ή αφορμές για μεγάλους καβγάδες με αποτέλεσμα διάφορα πρότζεκτ να έχουν άδοξο τέλος.

“Εμείς θα χωρίσουμε το πρόγραμμα στα τρία, έχουμε επιλέξει ο καθένας αυτά που του αρέσουν και από τη στιγμή που λίγο πολύ μας αρέσουν κοινά πράγματα, πιστεύουμε ότι θα βγει ένα αποτέλεσμα που θα αρέσει και σε μας και στον κόσμο”, είπαν τα παιδιά.

Όσο η κουβέντα πήγαινε στα παλιά, ανακάλυπταν κι άλλα κοινά μεταξύ τους σημεία. Όπως η αγάπη τους για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ο οποίος και τους καθόρισε. “Θυμάμαι ότι στα 10 μου έφεραν δώρο τη ‘Σφεντόνα'”, είπε ο Κάππος, ενώ η Βιολέτα θυμήθηκε την λατρεία της για τις “Χαμένες Αγάπες”. Πριν ένα χρόνο περίπου ο Φώτης, έκανε ένα όνειρο πραγματικότητα, ερμηνεύοντας μαζί με τον Πακακωνσταντίνου το “Άκου το τραγούδι” σε στίχους και μουσική του Δημήτρη Καρρά, κομμάτι που περιλαμβάνεται στα “Γεροντοπείσματα“, έκδοση 8 δίσκων 45 στροφών. Στην έκδοση αυτή θα δούμε στο άμεσο μέλλον και δουλειά του Κάππου.

Ο Κάππος είχε βγάλει ένα πολύ αξιόλογο δίσκο το 2012, στον οποίο συμμετείχαν η Αναστασία Μουτσάτσου, ο Νίκος Ζιώγαλας και ο MC Κωνσταντίνος Βούλγαρης. Ακούσαμε πολλές φορές στο ραδιόφωνο το «Για τα μάτια σου μόνο», όμως ο Freedom δεν υπάρχει.

Οι συνεργασίες είναι μία απάντηση στο αδιέξοδο. Φέρνει ο καθένας τον κόσμο του, το κοινό μεγαλώνει και από στόμα σε στόμα τα τραγούδια διαδίδονται. Ακόμα κι έτσι όμως «δεν είναι βιώσιμο το επάγγελμα». Ο Κάππος ζει από τη μουσική δουλεύοντας και σε ωδείο, ο Φώτης κι η Βιολέτα κάνουν παράλληλα κι άλλα επαγγέλματα. Το καλό σύμφωνα με τον Φώτη είναι ότι «η δουλειά μου δίνει την ελευθερία να κάνω αυτό που μ’ αρέσει και να λέω όχι εκεί που δεν μ’ αρέσει». Από την άλλη δεν παύει να ισχύει η σκληρή πραγματικότητα ότι «κάνεις μια άλλη δουλειά για να υποστηρίξεις αυτή τη δουλειά», όπως ανέφερε η Βιολέτα.

Με τον Φώτη, τη Βιολέτα και τον Κάππο ήπιαμε τον καφέ μας στα Εξάρχεια. Σ΄ ένα συνοικιακό μαγαζί, άλλωστε εκεί δεν υπάρχουν κι αλυσίδες μεγαλοεταιρειών. “Είναι συνειδητή επιλογή να είμαστε εδώ που είμαστε και να δίνουμε συνέντευξη στα Εξάρχεια και όχι στο Κολωνάκι”, είπαν.

Την αυθεντικότητα αυτή που χαρακτήρισε την κουβέντα μας, θα συναντήσετε και στον Σταυρό του Νότου. Είναι μια αυθεντικότητα που αφενός σε κάνει να αισθανθείς οικεία: Θα δούμε μια ωραία παρέα επί της σκηνής, θα πιστέψουμε για λίγο ότι βρισκόμαστε σε παραλία με φίλους που ΄φεραν μαζί τους κιθάρες. Αφετέρου, θα προκύψει ένα αυθεντικό πείραμα συνεργασίας νέων μουσικών που θα μας διασκεδάσουν όπως έμαθαν στα μέρη τους, σε Ικαρία και Ζάκυνθο. Με καλή μουσική, χαμόγελο, αναμειγνύοντας τα ρεμπέτικα με το ροκ και τα έντεχνα με τα παλιά καλά λαϊκά…