Καμιά φορά πιάνουμε τον εαυτό μας να ξεπερνά τα limits. Να αδιαφορεί για τους τύπους, τις καθωσπρέπει συμπεριφορές και να μην αγχώνεται τόσο για το τι θα βγάλει προς τα έξω, να αφήνεται. Αυτή η ρημάδα η εικόνα είναι καλύτερη χωρίς make up. Έστω κι αν κάποιες φορές πληρώνεις το τίμημα της γκάφας…
Το χρονικό ενός… εγκλήματος
Σάββατο βράδυ, παρτάκι, “τι ωραία, τι καλά σκέφτομαι”. Μαζί με φίλους πάμε να ξεδώσουμε, ελπίζοντας ότι τα ψιλά θα φτάσουν για μια μπύρα. Τελικά έφτασαν και περίσσεψαν. Να τη και η τράκα, να και το τσιγάρο να και η χαρά. Μιλώ με την Αναστασία. Ωραία κοπέλα. Μου λέει ότι σπουδάζει κάπου, αλλά δεν γουστάρει και πολύ. Σκέφτεται να καταπιαστεί με τις ταινίες μιας και το ‘χει. Βέβαια μόλις σκέφτηκα να αρχίσω να αραδιάζω, τα μυστικά των… ψαγμένων φιλμ που μου είχε δασκαλέψει κάποτε η Δέσποινα, είχε φύγει.
Δεν απογοητευόμαστε, προχωράμε. Επόμενη στάση η Ελένη. Εκείνη αντιθέτως με την Αναστασία γούσταρε πολύ τη σχολή της. Ήθελε και μεταπτυχιακό και σπουδές στο εξωτερικό. Μπράβο. Συγκροτημένη κοπέλα.
“Να πάμε για ένα καφέ λοιπόν;”
-Ναι αμέ.
Το επόμενο απόγευμα συναντιόμαστε στα Εξάρχεια. Μπλα-μπλα-μπλα και πίρι πίρι πίρι πίρι που έλεγε κι ο Λάζαρος, φτάνουμε στο τέλος των τυπικών. “Πού μένεις;”, “ποια είναι τα χόμπι σου;”, “τι μουσική ακούς”, πολιτικά και… κινηματογράφος. Ώπα. Το ‘χουμε σκέφτηκα. Ξεκινώ λοιπόν με την πεποίθηση ότι θα την εντυπωσιάσω με το πόσο καλά θυμάμαι τα όσα μου χει πει. Καθώς μιλάω, κοιτάζω την Ελένη να παγώνει. Αντί για ενθουσιασμό, μια ξενερωμένη φάτσα. Δεν πτοούμαι όμως, συνεχίζω. Μοιάζει να εκνευρίζεται.
Κάποια στιγμή με σταματά. “Μου λέει ξέρεις, δεν θέλω να γίνω κριτικός κινηματογράφου, μάλλον με μπερδεύεις με κάποια άλλη”. Σειρά μου να μείνω κάγκελο. Τα ενδιαφέροντα της Αναστασίας τελικά μ’ ενδιέφεραν περισσότερο. Μάλλον η Αναστασία γενικά μ’ ενδιέφερε περισσότερο, αλλά πήγα στα σίγουρα.
Σε διάστημα τέταρτου είχαμε αποχαιρετιστεί. Η Ελένη δεν το άντεξε κι εγώ δεν προσπάθησα και πολύ για να τ’ αποτρέψω εδώ που τα λέμε.
Ηθικό δίδαγμα:
Το να είσαι ο εαυτός σου καμιά φορά κοστίζει.
Από την άλλη τις επόμενες δύο ώρες γελούσα ακατάπαυστα με τον Κώστα. Δεν ήταν και τόσο άσχημα τα πράγματα τελικά. Αντί του να μαι στην τσίτα, στην αγωνία να με συγχωρέσει κάποιος κάπου κάποτε για μια μαλακία που συμβαίνει (εντάξει όχι και τόσο συχνά), αισθανόμουν ανάλαφρος, ελεύθερος και νέος που έχει το δικαίωμα στο λάθος και στο αλλοπρόσαλλο. Επειδή όμως το ηθικό είναι άτιμο και το δικό μου θυμίζει καρδιογράφημα, λες μερικές κακές λέξεις μαζί με τους.. 63 High και δεν χαραμίζεις το βράδυ σου.
“Αnd some people like all people
are slipping from identity
they’re trying to make noise, to disturb, to decompose.
Plastic punx and weekend hippies
like all people use bad words
words painted in blood, danger words
locked up and thrown forever into silence”
Who is who
Οι 63 HIGH δημιουργήθηκαν στην Θεσσαλονίκη το 1997. Φανερά επηρεασμένοι από την reggae σκηνή της Jamaica, του Αγγλικού ska και της πανκ-hardcore κουλτούρας της Αμερικής αποτελούν ένα από τα πιο ενεργά γκρουπ της 3ης γενιάς του ska-punk στην Ελλάδα.
Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιήσει πάνω από 200 εμφανίσεις σε πάρκα, καταλήψεις, αντιρατσιστικά φεστιβάλ, skate-snowboard διαγωνισμούς, κατασκηνώσεις, σπίτια, σχολεία, πανεπιστήμια, clubs, και έχουν ‘ανοίξει’ τις συναυλίες αρκετών ξένων γκρουπ όπως οι Sex Pistols, Ska-P, Toasters, Oi Polloi, No Fun at all, Leftover Crack, Los de Abajos, Jaya the Cat, Aggrolites, etc.
Το γκρουπ έχει στο ενεργητικό του 2 demos, ένα 7’’ δίσκο και to 2009 ως αποτέλεσμα της 12ετής πορείας του γκρουπ κυκλοφόρησαν την πρώτη επίσημη δισκογραφική δουλειά τους με τίτλο ‘Think before unzippin’ με 24 τραγούδια περιλαμβανομένης και της διασκευής του θρυλικού κομματιού ‘Stormy weather’. To mastering του δίσκου επιμελήθηκε ο Eddy Schreyer, o οποίος συνεργάστηκε στο παρελθόν με συγκροτήματα όπως οι Bad Religion, NOFX, Pennywise, Offspring, κ.λ.π.
Το 2010 τους βρήκε να περιοδεύουν στην Ευρώπη, παίζοντας στο main stage του θρυλικού Beautiful Days Festival στο Devon της Αγγλίας παρέα με τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου, καθώς και σε headline εμφανίσεις σε Άμστερνταμ, Λιλ, Βερολίνο, Πράγα, Βελιγράδι και στο θρυλικό Spice of Life του Λονδίνου, από όπου ξεκίνησαν την καριέρα τους οι Sex Pistols.
Κάθε τους ζωντανή εμφάνιση είναι η καλύτερη αφορμή για ξέφρενο χορό και κοπάνημα σε ska-punk-reggae ρυθμούς…
Kάπου εκεί θυμήθηκα λίγο τους Blur. Μάλλον φταίει αυτό το βρετανικό accent.
ALL THE PEOPLE
SO MANY PEOPLE
THEY ALL GO HAND IN HAND
HAND IN HAND THROUGH THEIR PARKLIFE
Παλιό κομματάκι, κυκλοφόρησε το 1994, έχοντας τον ίδιο τίτλο με το τρίτο άλμπουμ της μπάντας και μια από τις πολλές αφορμές για να τις… παίξουν με τους Οasis.
Ιnbox…
Η δική σας πρόταση γι’ αυτή την εβδομάδα από τη Νατάσα.
Damien Rice – Cheers darlin’
What am I darlin’?
A whisper in your ear?
A piece of your cake?
What am I, darlin?
The boy you can fear?
Or your biggest mistake?
*Συνεχίζετε να στέλνετε τις δικές σας προτάσεις στο papantoniou90@yahoo.gr, νέο ραντεβού την ερχόμενη Τρίτη.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.