Μπορεί να φαίνεται ακραίο τούτη την εποχή, αλλά πολύ φοβάμαι πως στο μέλλον η παραπάνω φράση δεν αποκλείεται να μπει στο ρεπερτόριο της ελληνίδας μαμάς, μαζί με τις άλλες ουτοπικές φράσεις εκφοβισμού και σύνεσης του παιδιού της.
Τις γνωστές «φάε γιατί θα σε δώσω στον μαύρο (χωρίς ίχνος ρατσιστικού υπονοούμενου)», «αν δεν είσαι σπίτι μέχρι τις 10 θα σε κλείσω στην αποθήκη», «θα σου κλειδώσω το… playstation στο πατάρι αν δεν φέρεις καλούς βαθμούς» και άλλα τέτοια ωραία.
Τον τελευταίο χρόνο ο χώρος του Τύπου έχει γίνει ακόμα πιο σκούρος από όσο ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Σχεδόν μαύρος. Σε όλες τις δημοσιογραφικές επιχειρήσεις, θέσεις δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα.
Αφού τα αφεντικά έχουν αποφασίσει στην υποβάθμιση της ποιοτικής (και σε πολλές περιπτώσεις ποσοτικής ακόμα) δουλειάς, προχωρώντας σε συνεχείς μειώσεις μισθών, προσωπικού – είτε με απολύσεις, είτε με αναγκαστικές άδειες (ασφαλώς άνευ αποδοχών) – ενώ βέβαια οδηγούν τους περισσότερους στην οικονομική αφαίμαξη που επιβάλει το μπλοκ παροχής υπηρεσιών.
Παράλληλα, προχωρούν στην μεθοδική αφαίρεση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των εργαζομένων τους, με την κλισέ πλέον ατάκα: «ο τάδε απολύει, ενώ εγώ πληρώνω». Αφοπλιστικό. Όπου τάδε, βάλτε όποιον θέλετε.
Εξάλλου, αν κάποιος νομίζει πως μόνο το Alter και η Ελευθεροτυπία αντιμετωπίζουν πρόβλημα, δεν έχει παρά να διαβάσει ολόκληρο το μήνυμα που αναπαράγεται εδώ και μέρες από το σήμα του προαναφερθέντος τηλεοπτικού σταθμού, που τελεί υπό κατάληψη από τους αγανακτισμένους εργαζομένους του. Αυτούς που ακόμα και τώρα, συνεχίζουν να βάλλονται και να απειλούνται, από αυτούς που τους χρωστούν, μήνες τώρα.
Όσο για τις λοιπές ευκαιρίες, είναι εντυπωσιακό πως σε μια χώρα που υπάρχουν πάνω από 30 εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας, διπλάσια περιοδικά, ραδιοφωνικοί σταθμοί, τηλεοπτικοί σταθμοί, ειδησεογραφικά sites και blog καθώς και εκατοντάδες τοπικά Μέσα, δεν προσφέρονται δουλειές. Έχουν ήδη καλυφθεί από τους λίγους. Το πιο εντυπωσιακό όμως, έχει να κάνει αυτές που προσφέρονται. Τις ελάχιστες.
Αυτές που δεν προσφέρουν καμία προοπτική, απαιτούν επαγγελματική προσήλωση σε ωράριο και υποχρεώσεις, τη στιγμή που στις αποδοχές είναι απόλυτες: ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΞΑΣΚΗΣΗ. Η πιο γελοία (κυριολεκτικά) φράση που έχει κυριαρχήσει στον χώρο, από την εποχή του Γουτεμβέργιου! Προσωπικά έχω ακούσει ακόμα μία απίστευτη φράση, όταν τόλμησα κάποτε να ζητήσω περισσότερα από τα 150 ευρώ που εισέπραττα μηνιαίως για 6ήμερη (πολλές φορές 7ήμερη) εργασία και μάλιστα με 10 ώρες ημερήσια απασχόληση. «Δεν μπορώ να χαλάσω την… επετηρίδα!» Ακριβώς! Την επετηρίδα! Ε, μην χαλάσουμε και την πιάτσα, ε;
Κάπου εδώ έρχεται και κολλάει το απόσταγμα τούτου του κειμένου. Μπορεί να φαντάζει, αλλά δεν νομίζω πως είναι μακριά (αν δεν έχει ήδη επέλθει) ο εξευτελισμός του επαγγέλματος, στο οποίο υπάρχουν χιλιάδες, ελάχιστοι όμως εξειδικευμένοι ή πιο απλά ικανοί να κάνουν αυτήν τη δουλειά.
Ένα επάγγελμα που σου ρουφάει τις μέρες, την προσωπική ζωή και τις περισσότερες από τις απλές καθημερινές απολαύσεις, προσφέροντάς σου ένα απίστευτο δέσιμο όμως, που δύσκολα μπορείς να λύσεις.
Κι ένα επάγγελμα που από την αποσταθεροποίηση του Τύπου (1992) κι έπειτα, έχει περάσει στα χέρια των «μεγάλων» που το κάνουν κυριολεκτικά ό,τι θέλουν, υπό τη διακριτική παρακολούθηση και ανοχή του Κράτους (του ποιού;) και των θεσμών του (των… ποιών;)…
(9/12/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.