Είμαι 20 ετών και σπουδάζω Ψυχολογία. Ακριβώς όπως και η Οτζεκάν Ασλάν στην Τουρκία. Ένα χρόνο πριν δέχθηκα απόπειρα βιασμού. Ακριβώς όπως και η Οτζεκάν Ασλάν στην Τουρκία. Αντιστάθηκα στο βιασμό μου. Ακριβώς όπως και η Οτζεκάν Ασλάν στην Τουρκία. Εκείνη νεκρή μετά από εκτενή κακοποίηση, εγώ ζωντανή με αρκετές φοβίες να με στοιχειώνουν.
Εκείνο που σίγουρα μπορεί να με διαχωρίσει από την Οτζεκάν Ασλάν είναι πως όταν άρχισα σιγά σιγά να μιλάω σε κάποιο κόσμο για την εμπειρία μου, όλοι θεώρησαν την επίθεση, απειροελάχιστη πιθανότητα και ατυχία. Αντιθέτως, στην Τουρκία ο βιασμός και η κακοποίηση των γυναικών αποτελούν τον κανόνα στη ζωή του «κατώτερου φύλου» που ο σύζυγος, ο πατέρας, ακόμα και ο οδηγός του λεωφορείου έχει τη δικαιοδοσία να κυριαρχήσει στο σώμα και την ψυχή της γυναίκας.
Θα προτιμούσα να αποφύγουμε τις εθνικιστικές εμμονές του τύπου «για όλα το κοράνι φταίει» γιατί σίγουρα και όσοι Έλληνες κακοποιούν τις γυναίκες τους όπως γίνεται βράδυ πάρα βράδυ στον από πάνω όροφο από ‘μενα, δεν είναι ότι έχουν μία πολυπολιτισμική κουλτούρα. Ωστόσο, στην πραγματικότητα το ζήτημα δεν είναι τόσο θρησκευτικού τύπου. Όσο κατά πόσο η ανάγκη για επικυριαρχία βρίσκει ένα γόνιμο έδαφος να δικαιολογείται κάτω από τη σκέπη της επιταγής κάποιου σημαντικού «Άλλου» είτε αυτός είναι Θεός, είτε κάποια ασυνείδητη ενόρμηση.
Ξέρετε, προσπάθησα πολλές φορές να μπω στο μυαλό του ανθρώπου που θέλει να κάνει κακό. Ήταν η εγκληματολογική ψυχολογία αυτό το εξάμηνο, ήταν η απλή περιέργεια ή ο φόβος, δεν ξέρω. Η ψυχολογία λέει πως αυτός που προσπαθεί να επιβληθεί με τη βία, είναι αυτός ο οποίος βιώνει έντονες αποστερήσεις από το περιβάλλον του. Η αλήθεια είναι πως δε μπορώ να ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει στην Τουρκία, αλλά φαντάζομαι πως αν πάρω για παράδειγμα ένα Μουσουλμάνο φίλο μου που έχει 2 χρόνια σχέση, χωρίς να κάνει σεξ, σίγουρα η σεξουαλική αποστέρηση μπορεί να γίνει κατανοητή σε κάποιο πλαίσιο. Στο πλαίσιο του να αναγκάζεσαι να υποτάσσεσαι στους κανόνες μιας θρησκείας που σου έχει επιβληθεί θεσμικά και δεν την έχεις επιλέξει υποκειμενικά, έτσι ώστε να στηρίζεις και συνειδητά τις επιταγές της. Δε θέλω να μεροληπτώ σε καμία περίπτωση υπέρ ή κατά μίας κανονικότητας, απλά όταν σε μία πιο «απελευθερωμένη σεξουαλικά» χώρα μπορείς να είσαι σεξουαλικά ενεργός χωρίς δεύτερη σκέψη ενώ σε κάποια άλλη αναγκάζεσαι να δεσμευτείς για να έχεις αυτό το προνόμιο, είναι «λογικό» να εμφανίζονται περιστατικά βιασμών σε όποια γυναίκα έχει την ατυχία να βρεθεί στο δρόμο τους.
Αυτό που θέλω να κατηγορήσω δεν είναι η θρησκεία, αλλά η κοινωνική και πολιτική συγκυρία που επιτρέπει τη σιωπή, τη στιγμή που μέσα σε 13 χρόνια οι νεκρές γυναίκες στην Τουρκία ανέρχονται στις 5.000 ενώ οι βιασμένες στην Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα εξακολουθούν να κινδυνεύουν από την ελλιπή δράση της Ελληνικής Αστυνομίας- που θυμάται να ζητήσει τα αποτυπώματα σου ένα μήνα μετά και το Εγκληματολογικό σου συμπεριφέρεται σα να φταις για κάτι-.
Δεν ξέρω αν η ευτυχία είναι θέμα μπούργκας ή γυμνού προσώπου. Πολύ αμφιβάλλω γι’ αυτό. Επιτρέψτε μου να πιστεύω στον κοινωνικό κονστρουκτιβισμό και σε μια έννοια πως όλα δομούνται κοινωνικά και άρα η εντύπωση πως οι γυναίκες των δυτικών χωρών είναι πιο ελεύθερες από αυτές των ανατολικών, βασίζεται σε ένα ροζ συννεφάκι το οποίο σπάει όταν και οι μεν και οι δε προσγειώνονται στην ίδια σκληρή πραγματικότητα. Στις εργασιακές ανισότητες, στις απολύσεις λόγω εγκυμοσύνης, στον λεκτικό ή και πρακτικό σεξισμό που ασκείται από ένα κυρίαρχο φύλο που ηδονίζεται στο να ασκεί εξουσία, αντί να μοιράζεται ουσιαστικές στιγμές.
Έναν ολόκληρο χρόνο που προσπαθώ να καταλάβω την πλευρά του θύτη, τις δικές του αποστερήσεις και τα ελλείμματα, πάντα μένω με ένα αναπάντητο ερώτημα. Εγώ τι φταίω; Όλες οι γυναίκες που δικαιούμαστε τον στοιχειώδη σεβασμό, σαν ανθρώπινες οντότητες, για να μπορούμε να εργαζόμαστε, να ζούμε και να αγαπάμε ελεύθερες, είναι δυνατόν εν έτι 2015, να εξακολουθούμε να είμαστε μια μειονότητα;
Είμαι 20 ετών και σπουδάζω Ψυχολογία. Ακριβώς όπως και η Οτζεκάν Ασλάν στην Τουρκία. Ένα χρόνο πριν δέχθηκα απόπειρα βιασμού. Ακριβώς όπως και η Οτζεκάν Ασλάν στην Τουρκία. Είμαι γυναίκα. Ακριβώς όπως και η Οτζεκάν Ασλάν στην Τουρκία.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.