Με λένε Ζ

Καλησπέρα, καλημέρα – δεν έχει σημασία –, είμαι ο Ζ. Από μικρός δεν ήξερα τι σημαίνει αγοράζω, απλά περίμενα τους γονείς να μου δώσουν ό,τι ήθελα. Κόστιζε από μωρό το «μεγάλωμα», το γάλα, η κρέμα και όλα τα απαραίτητα.

Όσο μεγάλωνα κόστιζα ακόμη πιο πολύ, Αγγλικά Junior A, B και μετά 1η κανονική! Έφτασα να πάρω και Proficiency το οποίο μου είναι ολίγον τι άχρηστο. Βλέπετε, μου ζητούν άλλο αποδεικτικό για να κάνω μεταπτυχιακό. Δεν σας είπα, συγχωρέστε με, μόλις πήρα το πτυχίο μου και βγαίνω στην αγορά εργασίας.

Πήρα πτυχίο ναι. Υποτίθεται τα λεφτά που έδωσαν οι γονείς μου σε νοίκια, διατροφή, φως, νερό, τηλέφωνο, φωτοτυπίες και φροντιστήρια τα επένδυσαν σε εμένα! Στις γνώσεις μου, ή όπως λέμε πιο επιστημονικά, στο Ανθρώπινο Κεφάλαιο [Human Capital]. Τώρα που είμαι επίσημα πτυχιούχος ήρθε η ώρα να εργαστώ να κάνω την απόσβεση, να βγάλω και το κέρδος μου.

Τι είπα; Βγαίνω στην αγορά εργασίας; Ψέματα. Θα ήθελα να βγω αλλά είναι φύσει  αδύνατο. Κρίση, χωρίς εμπειρία, ανεργία και σιγά μην έβρισκα δουλειά. Όπως καταλαβαίνετε τρώω τα λεφτά των γονιών μου, συνεχίζω να κοστίζω. Στη σχολή μου είπαν, θυμάμαι, πως υπάρχει μια αναλογική σχέση μεταξύ μισθού και επιπέδου εκπαίδευσης. Να όπως αυτή που δείχνει το διάγραμμα:

Όσο μεγαλύτερο πτυχίο έχω τόσα πιο πολλά θα παίρνω μου είπαν. Τώρα όμως που δεν μπορώ να δουλέψω γιατί δεν με παίρνει κανείς πως θα αποπληρώσω τα λεφτά που έδωσαν οι γονείς μου; Θα με ρωτήσετε φυσικά, γιατί θα τους τα δώσεις πίσω;! Ίσως όχι χρηματικώς, αλλά με την εξέλιξη μου θα ένοιωθαν ότι πράγματι επένδυσαν. Τώρα που ακόμη κάθομαι σπίτι και Ζητάω, εξ ου και το όνομά μου, ποιας επένδυσης τα αποτελέσματα βλέπουν; Αυτοί, οι γονείς μου, στερήθηκαν τόσα μόνο και μόνο για να έρθω εγώ να τους στερήσω ακόμη περισσότερα. Μου αξίζει τελικά αυτό το Ζ.

Έρχεται και ο μικρός από πίσω τώρα, ο αδερφός μου. Με το νέο σύστημα μετράνε, λέει, οι βαθμοί όλων των τάξεων του Λυκείου για να μπεις στο Πανεπιστήμιο. Εντατικά φροντιστήρια από τώρα για τον αδερφό μου, λες και βγάζουν πολλά οι δικοί μου στις μέρες μας. Ανταγωνισμός από τώρα στα σχολεία. Αλήθεια, αυτή ήταν η αναδιάρθρωση του συστήματος παιδείας;! Εγώ νόμιζα πως δεν θα χρειαζόταν άλλο να πηγαίνουν τα παιδιά φροντιστήρια, πως τα αγγλικά θα τα μάθαιναν στο σχολείο. Μα πως έγινε ακριβώς το αντίθετο;!

Και ξαναβλέπω το διάγραμμα. Με το μεταπτυχιακό θα έχω, λέει, παραπάνω εισόδημα που θα με ακολουθεί σε όλη μου τη ζωή. Άλλα λεφτά από εκεί. Άλλο πτυχίο για Αγγλικά, πιο ακαδημαϊκό με ημερομηνία λήξης. Άλλη επένδυση στα δίδακτρα. Τις φοβάμαι πια αυτές τις επενδύσεις. Έτσι εύκολα απαξιώθηκε το πτυχίο μου, γιατί να μην γίνει και το ίδιο με το μεταπτυχιακό, ποιος μου το εγγυάται; Το διάγραμμα ή η καθημερινότητα μου;

Μισό λεπτό. Κάτι παρατήρησα! American Community Survey λέει στο διάγραμμα. Δηλαδή, αυτό που μου έμαθαν συμβαίνει για μια κοινωνία όπως της Αμερικής. Για μια κοινωνία που ο Καπιταλισμός ανθεί. Άραγε θα ήταν αυτό αντεπιχείρημα σε όσους καθ’ ύλην τον καταδικάζουν; Είναι ο Καπιταλισμός που φταίει ή εμείς πως τον χαλιναγωγούμε; Άλλωστε ο καπιταλισμός είναι σύστημα και πάντα κάποιος λειτουργεί το σύστημα. Άρα μήπως δεν το λειτουργούμε σωστά; Πάλι φιλοσοφώ, αφού δεν έχω να δουλέψω ας κάνω τουλάχιστον αυτό.

Μα λάθος ή σωστός να είναι ο καπιταλισμός, το γεγονός ότι δεν μπορώ να δουλέψω δεν αλλάζει. Τι θα κάνω; Να Ζητήσω και άλλα για το μεταπτυχιακό; Να περιμένω Ζητώντας μέχρι να αλλάξουν τα πράγματα; Να δουλέψω εθελοντικά μέχρι να αναγνωριστεί η δουλειά μου; Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι πως σήμερα με λένε Ζ. Με λένε Ζ και κοστίζω.