Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε όταν η Πατρίσια Αρκέτ κρατώντας το χρυσό αγαλματίδιο μίλησε για τα δικαιώματα των γυναικών στην βιομηχανία του θεάματος για πρώτη φορά μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατές ανά τον κόσμο στην διασημότερη τελετή κινηματογραφικών βραβείων. Έτσι, η συζήτηση για τον σεξισμό στην κινηματογραφική βιομηχανία και όχι μόνο -που είναι πιο ζωντανός από ποτέ στις δυτικές κοινωνίες- άνοιξε. Επιτέλους μεν, αρκετά καθυστερημένα δε.
Πήρε κυριολεκτικά δεκαετίες στις γυναίκες ηθοποιούς του Χόλιγουντ να μιλήσουν για τον σεξισμό που βιώνουν στον δικό τους λαμπερό εργασιακό χώρο και να κάνουν θρύψαλα την καλοχτισμένη βιτρίνα των γυναικών που έχουν φτάσει στην κορυφή της κοινωνικής και εργασιακής καταξίωσης.
Όχι ο σεξισμός δεν κάνει διαχωρισμούς σε σταριλίκια, κόκκινα χαλιά και κοινωνικά στρώματα. Υφίσταται παντού αν δεν «τσακιστεί» παντού.
«Στη δουλειά μας δεν έχουμε ίσες ευκαιρίες, ούτε ίση μεταχείριση, ούτε ίδιους μισθούς»,
Τζέσικα Τσαστέιν (Veronica Mars, Interstellar)
Μετά την Αρκέτ και η Τζένιφερ Λόρενς η καινούρια αγαπημένη παραγωγών και κοινού μίλησε μέσα από το blog «Lenny» για τον σεξισμό που έχει ζήσει και ζει η ίδια στην δουλειά της. Συγκεκριμένα είπε: «Όταν έγινε το χακάρισμα της Sony και ανακάλυψα πόσο λιγότερο πληρώνομαι σε σχέση με τους τυχερούς ανθρώπους που έχουν πουλί, δεν θύμωσα με τη Sony. Θύμωσα με τον εαυτό μου. Ένιωσα αποτυχημένη ως διαπραγματεύτρια γιατί εγκατέλειπα πάντα νωρίς. Δεν ήθελα να τσακώνομαι πάνω από εκατομμύρια δολάρια που, ειλικρινά, εξαιτίας των franchises του ‘The Hunger Games’ και των ‘X-Men’ , δεν τα χρειαζόμουν… Δεν ήθελα να φανώ ‘δύσκολη’ ή ‘κακομαθημένη’ . Και εκείνη την εποχή μου φάνηκε μια χαρά, μέχρι που είδα τις αμοιβές στο ίντερνετ και ανακάλυψα πως κάθε άντρας με τον οποίο δούλεψα δεν ανησύχησε ποτέ αν θα είναι ‘δύσκολος’ ή ‘κακομαθημένος’ … Δεν νομίζω ότι είμαι η μόνη γυναίκα με αυτό το θέμα. Είμαστε κοινωνικά συμβιβασμένες να συμπεριφερόμαστε με αυτόν τον τρόπο; Μπορούμε και ψηφίζουμε μόλις εδώ και 90 χρόνια…».
Οι δηλώσεις της Λόρενς έρχονται να προστεθούν σε δηλώσεις άλλων πολλών γνωστών γυναικών, ηθοποιών του Χόλυγουντ, που εξίσου τα έχουν χώσει κανονικότατα στον φαλλοκρατισμό του κινηματογραφικού θεάματος. Όπως η Έμμα Γουάτσον που είπε ότι έχει εργαστεί «υπό την καθοδηγήσει 17 σκηνοθετών και μόνο δύο φορές με γυναίκες. Aπό τους παραγωγούς που έχω δουλέψει, οι 13 ήταν άνδρες και μόνο μία γυναίκα, η Κίρστεν Στέγουορντ που δήλωσε ότι ‘Το Χόλιγουντ είναι τόσο σεξιστικό μέχρι που σε πιάνει αηδία’ » και η Κέιτ Μπλάνσετ που άφησε άφωνους -και καλά έκανε- τους δημοσιογράφους με την ατάκα της: «Οι γυναίκες ηθοποιοί φωνάζουν για σεξισμό γιατί ο σεξισμός υφίσταται, αγαπητή μου. Δεν είναι μόδα, δεν είναι φάση, δεν πρέπει κι εσείς να τον μεταφέρετε μέσα από τα κείμενά σας ως trending topic. Ο τρόπος που σήμερα πρέπει να κάνουμε αυτόν τον διάλογο είναι εξαιρετικά σημαντικός. Ο τρόπος που εμείς οι γυναίκες θα δουλέψουμε τα επόμενα χρόνια σ΄ αυτή τη βιομηχανία -οι επιλογές μας, η στάση μας- είναι εξαιρετικά σημαντικός. Έχω τρία αγόρια και πρόσφατα απέκτησα μια κόρη. Δε θα τη μεγαλώσω διαφορετικά, γιατί ούτε εμένα με μεγάλωσαν να γίνω κορίτσι. Νομίζω ότι αυτό προέκυψε. Με μεγάλωσαν ως άνθρωπο, όμως έξω από το σπίτι μου δεν βρήκα την ίδια ισότητα. Για αυτό πρέπει να αλλάξω κάτι σ΄ αυτό τον κόσμο. Να το βρει η κόρη μου έτοιμο όταν θα μεγαλώσει. Να μην αναγκαστεί να κάνει όλες αυτές τις παρωχημένες κουβέντες για το σεξισμό. Να μην υπάρχει τότε…»
Η Αμερική της ανισότητας
Όλο και περισσότερες σταρ μιλούν τελευταία για τις ανισότητες που υφίστανται, παρ΄όλα αυτά οι δεκάδες έρευνες μιλούν εδώ και χρόνια από μόνες τους. Όπως τα αποτελέσματα της έρευνας της Ακαδημίας Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης πάνω σε ταινίες που κυκλοφόρησαν στην Αμερική από το 2007 έως το 2012, η οποία έδειξε το ομολογουμένως φανερό: Ο αριθμός των αντρών σε σχέση με των γυναικών στην βιομηχανία του κινηματογράφου είναι 5 προς 1, οι μισθοί αντρών είναι σχεδόν διπλάσιοι των γυναικών ενώ οι γυναίκες αποκλείονται από αρκετές υψηλόβαθμες θέσεις στην βιομηχανία αλλά διαλέγονται πιο εύκολα για μικρούς ρόλους και κομπαρσιλίκια.
Και για όσους χαρακτηρίσουν «φεμινιστική παράνοια» την ανισότητα του ενός εκατομμυρίου πάνω ή κάτω μεταξύ γυναικών και αντρών σταρ του Χόλυγουντ αξίζει να τονιστεί ότι αυτό είναι μόνο ένα μικρό παρακλάδι της τεράστιας ανισότητας των φύλων στην Αμερική, καθώς ο σεξισμός στην υπόλοιπη μη λαμπερή μεριά της αμερικανικής χερσονήσου δεν πάει πίσω.
Όπως δείχνει και ο Τζον Όλιβερ τα νούμερα της ανισότητας μεταξύ των δυο φύλων είναι πραγματικά απίστευτα:
Και εκτός από τα νούμερα, χιλιάδες άλλα απτά παραδείγματα στην καθημερινότητα:
Όχι λόγια, μόνο πράξεις
Η λάμψη των σταρ μπορεί να είναι περισσότερο ικανή να ευαισθητοποιήσει λίγο περισσότερο την κοινή γνώμη από ό,τι μια έρευνα στο θέμα του σεξισμού, μέχρι εκεί όμως.
Ένα από τα μεγαλύτερα πρώην κεφάλια της Sony, η Έιμι Πασκάλ είχε δηλώσει εξοργίζοντας τους πάντες πως για την γυναικεία ανισότητα στην βιομηχανία του θεάματος, φταίνε οι ίδιες οι γυναίκες. Οι περισσότεροι «πέσαν να την φάνε» και δικαιολογημένα καθώς αντιπροσωπεύει τις ελάχιστες γυναίκες σε υψηλές θέσεις που ασκούν μεγαλύτερο σεξισμό από ό,τι οι άντρες συνάδερφοί τους. Παρ΄όλα αυτά η Πασκάλ δεν είχε τελείως άδικο.
Οι περισσότερες κυρίες του Χόλιγουντ πέρα από τις καταγγελίες και τα χωσίματα σε συνεντεύξεις τους για το σεξισμό, την ανισότητα και την αδικία δεν έχουν κάνει τίποτα άλλο. Εκτός από την Μέριλ Στριπ η οποία εκτός ότι υποστηρίζει τα ίσα δικαιώματα των γυναικών, είναι η ίδια που χρηματοδότησε ένα εργαστήρι σεναρίου μόνο για γυναίκες και η ίδια που έστειλε προσωπικά επιστολή σε όλα τα μέλη του Αμερικανικού Κονγκρέσου για να πιέσει για τη συνταγματική κατοχύρωση της ισότητας των δύο φύλων, καμία άλλη σταρ δεν κούνησε κάποιον άλλο μυ εκτός από την γλώσσα της. «Πράξεις και όχι λόγια» είχε πει η Στριπ σοφά, γιατί ο σεξισμός αγαπητές μου τσακίζεται σε συνδικάτα, στο δρόμο, σε κινητοποιήσεις, με κινήσεις, με πράξεις και όχι με καταγγελίες σε κόκκινα χαλιά, στούντιο και αράδες περιοδικών.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.