Σε θάλαμο ανανήψεως της μνήμης μετατράπηκε το Τριανόν, όταν η Πέπη Ρηγοπούλου παρουσίασε το νέο βιβλίο της «Θάλαμος ανανήψεως», ενώνοντας σημαντικά γεγονότα της νεότερης ελληνικής ιστορίας με το προσωπικό της βίωμα σε μια προσπάθεια να πάει κόντρα στη λήθη και να αναδυθεί η πολύτιμη συλλογική και προσωπική μας μνήμη.

«Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια» είναι ο υπότιτλος που συμπληρώνει τον τίτλο του βιβλίου και προϊδεάζει τον αναγνώστη για την ανασκόπηση που θα ακολουθήσει με την ματιά όμως της ίδιας της Πέπης, όπως τα έζησε μέσα από την οικογένειά της, τις αφηγήσεις της γιαγιάς της και άλλων «τραυματισμένων», αλλά και τη δικιά της μαρτυρία που συμπληρώνει το «παζλ».

Το δικό της βίωμα έρχεται να ξεδιπλώσει μνήμες, αλλά και να ξαναζωντανέψει γεγονότα που για χρόνια στριφογύριζαν στους λαβυρίνθους του μυαλού της, χωρίς να της είναι εύκολο να τα αφηγηθεί η ίδια. Και χωρίς ποτέ να εκμεταλλευτεί η ίδια την πολύτιμη αυτή εμπειρία της και τη συμμετοχή της σε ένα γεγονός-σταθμό στη ζωή του τόπου, όπως την εξαργύρωσαν άλλοι- λίγοι, αλλά υπήρξαν.

Ένα βιβλίο- ντοκουμέντο που επιχειρεί να ανανήψει την ελληνική μνήμη και να δώσει το έναυσμα για μια αλλαγή, «μια πράξη ενάντια στον κατακερματισμό της μνήμης και στην απαγόρευση» όπως ανέφερε η ίδια από το βήμα του Τριανόν. Το κορίτσι που έμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή μπροστά στην πόρτα του Πολυτεχνείου την ώρα που εισέβαλε το τανκς, η «λεβέντισσα» όπως την αποκάλεσαν πολλές φορές όσοι μίλησαν γι’ αυτήν που δεν φοβήθηκε ούτε για μια στιγμή μπροστά στην ελευθερία που βίωνε τις μέρες εκείνες μέσα στο Πολυτεχνείο.

«Ζούσα μια ελευθερία που δεν είχα ξαναζήσει. Μια αίσθηση αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης, μια αίσθηση κοινού σκοπού. Την πρώτη μέρα κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο εκτός από το να είμαι εκεί. Τη δεύτερη ότι έτσι θα ήθελα να ζω. Είχα βρει την κοινότητα που ονειρευόμουνα. Και την τρίτη κατάλαβα ότι μπορώ να μη φοβάμαι», μερικά από τα λόγια που συγκρατήσαμε από το απόσπασμα του βιβλίου της που διάβασε η ηθοποιός και φίλη της, Κάτια Γέρου. Η «καλή της μνήμη», όπως ανέφερε η Κάτια Γέρου, έκανε την προσπάθεια των υπολοίπων να θυμηθούν κάτι, να ωχριά μπροστά της και η συζήτηση με την Πέπη «πάντα έχει κάτι να σου δώσει» κατέληξε.

«Μην φοβάστε» έρχεται να πει η μαρτυρία της σύμφωνα με την τραγουδίστρια Νένα Βενετσάνου και κρίνει επείγουσα την ανάνηψη της ελληνικής κοινωνίας, όπως τη βιώνουμε σήμερα, στην εποχή των μνημονίων.

Μια «μελέτη πάνω στη διαχείριση του τραύματος» χαρακτήρισε το βιβλίο ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης, Ηλίας Νικολακόπουλος, ενώ «μέσα από αυτή τη διαδικασία προτάσσει «τον εξορκισμό του φόβου». Η απόσταση που έπαιρνε πάντα για χρόνια στην αναφορά της λέξης του «Πολυτεχνείου», μέσα από αυτό το βιβλίο δικαιολογείται, ενώ την κατάθεση της προσωπικής της μαρτυρίας «την όφειλε στην ιστορία», όπως είπε χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος Γιώργος Σταματόπουλος.

Οι παρεμβάσεις αφανών «ηρώων» που βρίσκονταν κι αυτοί στο χώρο του Πολυτεχνείου, έφεραν στο φως μνήμες που είχαν φυλαγμένες για καιρό, ενώ κάποιοι συναντήθηκαν για πρώτη φορά ύστερα από 41 χρόνια.

Η συγκίνηση ήταν διάχυτη μπροστά στην αφήγηση γεγονότων που για πρώτη φορά “εξομολογούνταν” δημόσια, ενώ η παρουσιάση έκλεισε με τραγούδια από τη Νένα Βενετσάνου και τη Βασιλική Καρακώστα και σύσσωμο το κοινό στην αίθουσα του Τριανόν να τραγουδά τη “Μαργαρίτα Μαγιοπούλα” του Μίκη Θεοδωράκη, όπως το τραγούδαγε η Πέπη με τον αδερφό της στο νοσοκομείο.

Η ειλικρινής στάση της Πέπης Ρηγοπούλου, το πείσμα της αλλά και η τόλμη της είναι αυτά που την ξεχωρίζουν και ως άνθρωπο αλλά και ως ακαδημαϊκό. Το βιβλίο αυτό έρχεται να βάλει ένα ακόμη λιθαράκι στη διατήρηση της συλλογικής μνήμης του τόπου και να ανυψώσει μια σημαία αντίστασης σε όσα μας καταπιέζουν σήμερα, αφήνοντας πίσω τα «τραύματά» μας να μας ορίζουν και ξορκίζοντας μια για πάντα τον φόβο.

«Θάλαμος ανανήψεως: Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια», Πέπη Ρηγοπούλου, από τις εκδόσεις Ταξιδευτή

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε όμως σε δύο πόλεις, σε πολύ μικρή ηλικία στη Λαμία-και τα καλοκαίρια στο χωριό-και ύστερα μόνιμος κάτοικος Αθήνας. Όταν τέλειωσε το σχολείο και δήλωνε τη σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, έβλεπε όπως τα περισσότερα παιδιά πιο ρομαντικά την ιδέα της δημοσιογραφίας. Αργότερα, δουλεύοντας, συνειδητοποίησε ότι η δουλειά είναι πάντα δουλειά και για ένα τόνο διαφέρει από τη δουλεία. Πέρασε από διάφορα διαδικτυακά μέσα μέχρι να καταλήξει να την κερδίσει η διεθνής επικαιρότητα και το ραδιόφωνο. Στην ομάδα του 3point όμως και την αυτοδιαχείριση βρήκε αυτό που έλειπε από την δημοσιογραφική της καθημερινότητα, το πάθος για κάτι συλλογικό, γράφοντας ελεύθερα χωρίς αφεντικά πάνω από το κεφάλι της για όσα αλλού δεν θα μπορούσε να εκφράσει.

Related Posts

//