Aρκούσαν λίγα μονάχα δευτερόλεπτα για να γευτεί τη χαρά του δικού της μεταλλίου. Ενός μεταλλίου που συμβολίζει το πάθος, τη θέληση, τη δικαίωση, αλλά και την ιστορική στιγμή μιας πρωτιάς, που για τις περισσότερες χώρες εδώ και αρκετά χρόνια έχει κατακτηθεί, αλλά πάντοτε υπάρχουν και εξαιρέσεις. Ευτυχώς όμως, αυτές μειώνονται και η Wojdan Shaherkani μπορεί να αισθάνεται περήφανη που αποτελεί την πρώτη αθλήτρια της Σαουδικής Αραβίας που έλαβε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες!
Οι λόγοι που η χώρα της μέχρι τώρα δεν εκπροσωπούταν δεν ήταν αγωνιστικοί. Βλέπετε, η Σαουδική Αραβία δεν φημίζεται για τους καλούς της τρόπους προς το γυναικείο φύλο. Αυτονόητα για μας δικαιώματα, όπως αυτό της οδήγησης, ή του δικαιώματος ψήφου εξακολουθούν να αποτελούν μονοπώλιο των ανδρών. Ενδεικτικό στοιχείο της παλαιολιθικής και λίγο… ουγκ κατάστασης που επικρατεί είναι ότι όταν δικαιώθηκε η προσπάθεια για τη συμμετοχή γυναικών στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου, υπήρξαν έντονες αντιδράσεις από μία σημαντική μερίδα του πληθυσμού.
Ακόμα και οι ίδιες οι γυναίκες ενστερνίζονται κάποιες από αυτές τις αντιλήψεις. Αποδέχονται μία υποτιθέμενη κατωτερότητα, που σταδιακά πάντως αρχίζει να κλονίζεται, αν και μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να μιλάμε για ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, θα πρέπει να διανυθεί μία πολύ μεγάλη απόσταση ακόμα.
Τώρα που το καταγράφω, προσπαθώ να φανταστώ την Ελλάδα μέσα σε αυτό το καλούπι. Μου μοιάζει αδύνατο. Σκεφτείτε όμως, πως έχουμε περάσει και από αυτό το στάδιο. Ανόητο θα το χαρακτήριζα, αλλά να ήταν και το μόνο…
Στο θέμα μας τώρα, η νεαρή αθλήτρια του τζούντο, δεν κατάφερε να σταθεί «ζωντανή» στον αγώνα με την Πορτορικανή αντίπαλο της, παρά μόνο για λίγα δευτερόλεπτα (82), όμως αυτό λίγη σημασία είχε. Η αξία της συμμετοχής, που έρχεται να μας θυμίσει τα πραγματικά ιδεώδη των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν συγκρίνεται με καμία θέση στο βάθρο.
«Ήταν κάπως δύσκολο για μένα να παίζω μπροστά σε τόσο κόσμο, φοβήθηκα λίγο», παραδέχτηκε. Από την άλλη μεριά το συναίσθημα της ικανοποίησης του ότι τα κατάφερε (έστω και αν αναγκάστηκε να φορέσει ένα μίνι μαντήλι κατόπιν πολύωρων διαπραγματεύσεων), έκανε περήφανο όχι μόνο τον πατέρας της (διαιτητής στο άθλημα), που έκλαιγε σαν μικρό παιδί, όπως ομολόγησε, αλλά όλους όσοι δίνουν το δικό τους αγώνα ανά την υφήλιο και πολλές φορές αισθάνονται μόνοι και αδύναμοι.
Ένας ρεπόρτερ, μετά την ολοκλήρωση της αναμέτρησης, χαρακτήρισε «τζάμπα κόπο» την προσπάθεια της να αγωνιστεί, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος. Από την άλλη μεριά, ίσως και ο ίδιος να ξέχασε πως ο αθλητισμός δεν είναι ταυτόσημη έννοια με την αξιολόγηση. Ποιος όμως το θυμάται ακόμα;
Σίγουρα η Wojdan Shaherkani…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.