Από χθες κυριαρχεί ως είδηση, όχι μόνο στα ελληνικά, αλλά και στα διεθνή media, η είδηση για την παρακράτηση τιμαλφών, χρημάτων και οποιουδήποτε αντικειμένου μη συναισθηματικής αξίας απ΄ την κυβέρνηση της Δανίας στους πρόσφυγες που καταφθάνουν στη χώρα.
Στη σκανδιναβική χώρα εγκρίθηκε και ψηφίστηκε αντίστοιχο νομοσχέδιο, που καθιστά νόμο του κράτους την παραπάνω τακτική. Όπως είναι φυσιολογικό, ευθύς αμέσως ξέσπασε σάλος, με πολιτικούς, δημοσιογράφους και πυλώνες της ενημέρωσης και σ’ όλο τον κόσμο να χαρακτηρίζουν «ντροπή» την ενέργεια της δανικής κυβέρνησης να φέρει προς ψήφιση τέτοια διάταξη, την οποία, παρεπιπτόντως, υπερψήφισε και το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών (SD), εκτός του κυβερνώντος κόμματος της κεντροδεξιάς (Venstre ) και του ξενοφοβικού ρατσιστικού ακροδεξιού «Κόμματος του δανικού Λαού» (DF).
Είναι για πολλούς λόγους καλό να αποφεύγονται οι φωνές και οι υστερίες, στην προσπάθεια εξεύρεσης της ουσίας. Πριν απ΄ όλα, αξίζει να θυμάται κανείς πως πρόκειται για ένα ευαίσθητο θέμα, το πιο ευαίσθητο για την ακρίβεια, τους τελευταίους μήνες και ο λαϊκισμός ή η όποια άκριτη και απερίσκεπτη ανάλυση που καταλήγει σε εύκολες θέσεις καθόλου δεν βοηθά στην κατανόηση και την ερμηνεία.
Τί συνέβη στη Δανία; Οι πρόσφυγες εντάχθηκαν στην ίδια κατάσταση με τους Δανούς πολίτες που ζητούν την προστασία του κράτους σε περιπτώσεις ανέχειας. Το ανεπτυγμένο κοινωνικό κράτος της Δανίας, όσο κι αν τα τελευταία χρόνια κινείται στην κατεύθυνση του «ανταγωνισμού», προστατεύει με «πυκνό» δίχτυ τους αδύναμους.
Οι Δανοί άστεγοι πολίτες που ζητούν στέγη και προστασία απ’ το κράτος, παραχωρούν σ’ αυτό κάθε κινητό και ακίνητο που διατηρεί χρηματική αξία πάνω από 1000 ευρώ ή 10.000 δανικές κορώνες. Αυτό αφορά αυτοκίνητα, σπίτια, καταθέσεις και ό,τι άλλο, στη λογική πως παραδόξως ζητά κάποιος τη βοήθεια του κράτους, αν διαθέτει ακόμα αξίες που μπορεί να κεφαλαιοποιήσει. Η βοήθεια πάει μόνο σε όποιους δεν έχουν τίποτα πάνω από ένα τέτοιο ποσό, καθώς σκοπός είναι να βοηθήσει τους «πραγματικά φτωχούς».
Το παρακάτω είναι ένα σημείο στο οποίο αξίζει κανείς να δώσει προσοχή: τα χρήματα που παρακρατά το κράτος για να στεγάσει και να βοηθήσει με όποιον τρόπο τους πολίτες, χρηματοδοτούν αυτή την προσπάθεια: τα λεφτά αυτά δεν μπαίνουν γενικά κι αόριστα στα δημόσια ταμεία. Κατευθύνονται αποκλειστικά σ’ έναν «κουμπαρά», απ’ τον οποίο εκταμιεύονται τα χρήματα που χρειάζονται για τις παροχές αυτές.
Ποιές είναι αυτές οι παροχές;
- Παροχή στέγης (επιπλωμένου διαμερίσματος με θέρμανση και είδη ρουχισμού και διατροφής).
- Παροχή πλήρους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης
- Επίδομα διαβίωσης ίσο με το βασικό επίδομα ανεργίας
- Επίδομα παιδιών
- πολλά άλλα, τα οποία είναι τα ΙΔΙΑ με αυτά που προσφέρει το κράτος για όλους τους Δανούς πολίτες που δεν έχουν τα μέσα να υποστηρίξουν τον εαυτό τους.
Με το νέο νόμο, τον οποίον ψήφισαν ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις στο Κοινοβούλιο της χώρας, με διαφορετική όμως πολιτική κουλτούρα για όποιον επιχειρεί σύγκριση με τα ημέτερα (σ.σ αυτό αφορά άπαντες εκτός απ’ τους φασίστες που παντού είναι ίδιοι), ουσιαστικά η Δανία ενέταξε στο ίδιο σύστημα πρόνοιας τους πρόσφυγες με τους Δανούς που ζητούν στέγαση, επίδομα ανεργίας ή οποιαδήποτε βοήθεια απ’ το κράτος τους.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας, Λόκε Ράσμουσεν, αναφέρθηκε στην έντονη κριτική εις βάρος του νέου θεσπισμένου νόμου, λέγοντας πως «πρόκειται για έναν απ’ τους πιο παρεξηγημένους στην ιστορία της χώρας». Δεδομένου ότι καταφανώς μεν θέλει να υπερασπιστεί τις ενέργειες της κυβέρνησης του, όμως απ’ την άλλη, δεν θα εξέπληττε κανέναν μια διατύπωση σαφής και αποφασιστική προς την άλλη κατεύθυνση, κάτι που στον ακροατή άλλης κοινωνίας, συνηθισμένο σε άλλο στυλ πολιτικού λόγου θα έμοιαζε -κι ενδεχομένως θα ήταν κιόλας – ωμή παραδοχή μιας ρατσιστικής, επιλεκτικής και απάνθρωπης συμπεριφοράς, ίσως είναι χρήσιμη μια πιο ενδελεχής «ματιά» στο τι πραγματικά συμβαίνει εκεί.
Ο αντίλογος είναι πράγματι ισχυρός κι αληθινός: πράγματι, η Δανία δεν θεωρεί τους πρόσφυγες ευπρόσδεκτους. Αρχικά ήθελε να αφήνει στους πρόσφυγες μετρητά ύψους 300 ευρώ κι όχι 1000, όμως υποχώρησαν υπό το φόβο της διεθνούς κατακραυγής. Με κάθε τρόπο ακολουθεί την τακτική της Σουηδίας και άλλων, διατρανώνει ξενοφοβικά και ρατσιστικά αντανακλαστικά, καθιστά σαφές πως «δεν πρέπει να θέλουν» να κατευθύνονται σ’ αυτήν, αν πρόκειται βεβαίως για επιλογή τους. Τα νεοναζιστικά ακροδεξιά στοιχεία καθορίζουν την πολιτική ατζέντα. Που δεν συμβαίνει αυτό όμως; Μήπως στην Ελλάδα της «Αριστεράς»;
Στο δια ταύτα: είναι ηθική η κίνηση της σκανδιναβικής χώρας; Τελεί δικαιολογημένα σε καθεστώς σύγκρισης με τους Ναζί της Γερμανίας, όπως τους παρομοίασαν σκιτσογράφοι και δημοσιογράφοι σ’ όλη την Ευρώπη; Υπάρχει λύση πιο ανθρώπινη, ή απλούστερα, καλύτερη; Αυτό είναι αντικείμενο συζήτησης. Αυτή όμως πρέπει να γίνει επί της πραγματικότητας. Το να αφήνει κανείς υπονοούμενα πως μια χώρα ληστεύει τους πρόσφυγες για να τους πετάξει ένα ξεροκόμματο έως να πεθάνουν αποδεικνύεται παραπλανητικό.
Τέλος, παίζει ρόλο και η προέλευση και το «ποιόν» των κατήγορων: ούτε η Ευρώπη, ούτε η Ελλάδα είναι σε θέση να κριτικάρουν τη λύση που επέλεξε η Δανία, όταν οι ίδιες είναι συνυπεύθυνες για τις εκατόμβες νεκρών στο Αιγαίο. Ποιός θυμάται τα κέντρα φιλοξενίας στην Αμυγδαλέζα, στην Κόρινθο και αλλού, όπου δυστυχείς άνθρωποι στιβάζονταν σαν τις πατάτες σε ανήλιαγα και στενά δωμάτια, δίχως να μπορούν ούτε να προαυλιστούν, δίχως θέρμανση και κλιματισμό, με καταργημένους τους κανόνες στοιχειωδούς υγιεινής;
Αντίθετα, αναγνωρίζει το πρόβλημα και δρομολογεί λύσεις. Φαίνεται, μέχρι αποδείξεως του εναντίου πως οι πρόσφυγες θα διαβιούν σε συνθήκες που φαίνονται ως «το μη χείρον βέλτιστον». Τουλάχιστον, δύσκολα θα πεθάνει κανείς στο δρόμο. Δεν φλυαρεί περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχοντας υψωμένους φράκτες και μη μπορώντας να διαολοστείλει όποιον νοσηρό νου απεργάζεται ιδέες περί πόλεων – γκέτο μέσα ή έξω απ’ τα μεγάλα αστικά κέντρα και χιτλερικά κέντρα εγκατάστασης αναρίθμητων ανθρώπων.
Σίγουρα δεν πρόκειται για λύση βγαλμένη απ’ τα παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Εφόσον όμως έχουμε εισέλθει στη λογική του «δυνατού», ας – αποφασίσουμε πως πρέπει να – είμαστε ρεαλιστές.
Πηγές:
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.