Δεν είναι λίγοι αυτοί που το θεωρούν όχι μόνο τον καλύτερο αλλά και τον πιο πρωτοπόρο σκηνοθέτη των 90’s. Η ειρωνεία και το χιούμορ, η αγάπη του για την “ποπ’ κουλτούρα, το σκληρό λεξιλόγιο οι βίαιες σκηνές αλλά και οι αναφορές του σε διάφορα άλλα είδη ταινιών, αποτελούν κάποια από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα. Με αφορμή λοιπόν την κυκλοφορία στις μεγάλες οθόνες του πολυ-αναμενόμενου “Django Unchained”, ας θυμηθούμε κάποια από τα παλιότερα του αριστουργήματα.
Το ντεμπούτο-Reservoir Dogs(1992)
Το ντεμπούτο του σκηνοθέτη Quentin Tarantino, σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι συνηθισμένο αν αν αναλογιστεί κανείς ότι το περιοδικό Empire, κατατάσσει το Reservoir Dogs ως την καλύτερη ανεξάρτητη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου. Η ταινία περιλαμβάνει πολλά από τα στοιχεία, που στη συνέχεια γίνονται σημεία αναφοράς του σκηνοθέτη, όπως τη μη χρονολογική αφήγηση των γεγονότων, τη σκληρή γλώσσα αλλά και τις βίαιες σκηνές.
Το σενάριο θέλει 8 άνδρες να σχεδιάζουν μία ληστεία,η οποία όμως πηγαίνει τόσο στραβά, που όσοι καταφέρνουν να επιβιώσουν μετά από την επίθεση της αστυνομίας, αναζητούν μεταξύ τους ποιος ήταν αυτός που τους πρόδωσε στις αρχές. Στην ταινία έναν μικρό ρόλο έχει και ο ίδιος ο Tarantino.
Τhe Pulp Fiction (1994)
Υποψήφια για 7 όσκαρ, το “Pulp Fiction”, μόνο απαρατήρητο δεν πέρασε τόσο από τους κριτικούς όσο και από το κοινό, που παρά την έντονη βία, και το μαύρο του χιούμορ, το λάτρεψαν αμφότεροι.
Στην καρέκλα του σκηνοθέτη δεν θα μπορούσαμε να βρούμε κάποιον άλλον πέρα από τον Tarantino, ο οποίος συνυπογράφει το σενάριο μαζί με τον Roger Avary. Μάλιστα ο δεύτερος το είχε στα σκαριά ήδη από το 1990.. Η αρχική έμπνευση για το σενάριο ήρθε από την ιταλική ταινία τρόμου, Black Sabbath(1963), του Mario Bravo ενώ το όνομα της ταινίας είναι εμπνευσμένο από τα λεγόμενα “pulps”, περιοδικά φαντασίας του 1950.
Τρεις διαφορετικές αλλά συνάμα αλληλένδετες ιστορίες βλέπουμε να εξελίσσονται κατά τη διάρκεια της ταινίας.Τι κοινό θα μπορούσαν άραγε να έχουν ένας ξοφλημένος μπόξερ, ένας μαφιόζος, η γυναίκα του και ένα σωρό μικρο εγκληματίες;
Kill Bill 1&2 (2003&2004)
Μετά το Pulp Fiction, h Uma Thurman, μεταμορφώνεται στη μούσα τουTarantino καθώς τη βλέπουμε να πρωταγωνιστεί, με πολλή επιτυχία, στη διλογία του Kill Bill. Ο ρόλος της, την θέλει ένα πρώην μέλος μίας ομάδας δολοφόνων, η οποία αναζητά εκδίκηση από τους “συναδερφους” της, που προσπάθησαν να τη δολοφονήσουν κατά τη διάρκεια του γάμου της.
Αν πρέπει να ξεχωρίσει μοναχά ένα στοιχείο που κάνει την ταινία τόσοιδιαίτερη, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο, από την αγαπημένη συνήθεια του Tarantino, να επαναφέρει στο προσκήνιο παλιότερες ταινίες αλλά και μέσω των σκηνών του να κάνει πολλές αναφορές σε κάποια άλλα είδη ταινιών , που ο ίδιος πρέπει αν μη τι άλλο να εκτιμάει πολύ. Η διλογία Kill Bill λοιπόν περιέχει αναφορές από Ιαπωνικές ταινίες σαμουράι μέχρι και τα ονομαζόμενα Ιταλικά σπαγγέτι western.
To Kill Bill, αρχικά προοριζόταν για μία ταινία, αλλά η 4ωρη διάρκειά της, ανάγκασε τους παραγωγούς να την κυκλοφορήσουν σε δύο ξεχωριστά μέρη, τα οποία έκαναν το ντεμπούτο τους στις κινηματογραφικές αίθουσες με λίγους μοναχά μήνες διαφορά.
Inglourious Basterds (2009)
Το Inglourious Basterds κερδίζει το τίτλο της πιο επιτυχημένης του εμπορικά ταινίας, αλλά και αυτής που τον απασχόλησε για το περισσότερο καιρό. Το σενάριο, βλέπετε το είχε γράψει το 1998, αλλά αδυνατώντας να βρει ένα κατάλληλο τέλος και παράλληλα θεωρώντας την ως το μεγαλύτερο του αριστούργημα δεν θα μπορούσε να συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο από αυτό που ο ίδιος θεωρούσε τέλειο.
Στις οθόνες μας βλέπουμε λοιπόν την ιστορία δύο συνωμοσιών, οι οποίες αποσκοπούν στη διάλυση της Ναζιστικής Γερμανίας. Η πρώτη σχεδιάζεται από μια νεαρή Γαλλίδο-Εβραία κοπέλα και η δεύτερη από μια ομάδα Εβραίων Συμμάχων.
Η έμπνευση για το τίτλο ανήκει στην, σχεδόν, ομώνυμη ταινία “The Inglourious Bastards”(1978) του Enzo G. Castellari, αλλά ο Tarantino ποτέ δεν απάντησε ποιος ήταν ο λόγος που άλλαξε την ορθογραφία της λέξης “bastards”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.