Του Αντρέα Βάγια
Καλύτερο παράδειγμα για να εξηγήσει τα παραπάνω δεν θα μπορούσε μάλλον να υπάρξει από ένα βίντεο στο Youtube το οποίο είναι τελικά και η καλύτερη αντανάκλαση του καθρέφτη της φτήνιας και του κοινωνικού κανιβαλισμού.
Με τίτλο «Δώσαμε 1.000€ σε ντελιβεράδες», μια ομάδα youtubers (για να μιλάμε και με όρους κενής ιδιότητας) αποφάσισε να μιμηθεί ανάλογη ξεφτίλα με άρωμα εξωτερικού και να το κάνει πράξη και στην Ελλάδα.
Το concept, απλό και κυνικό. Τέσσερις «τύποι», ένα σπίτι με πισίνα και κρυφές κάμερες παντού. Θα παραγγείλουν delivery για να μοιράσουν ως φιλοδώρημα στους διανομείς 1.000 ευρώ και των οποίων μάλιστα τις αντιδράσεις, θέλουν να καταγράψουν.
Θέλουν να αποτυπώσουν το βλέμμα του «ικέτη».
«Είπαμε να φέρουμε αυτή τη θετική ενέργεια στην Ελλάδα ρε παιδί μου», θα εξηγήσουν από την αρχή του video.
Μέσα σ’ αυτά τα απαίσια 11 λεπτά όμως, θα καταφέρουν τελικά να καταγράψουν βασικά ζητήματα της κοινωνικής πραγματικότητας που μας περιβάλλει όπως και όλα τα πρότυπα τα οποία ενυπάρχουν σε αυτήν.
Η κρίση γέννησε εξαθλίωση κι αυτή με τη σειρά της θύματα. Ανεργία, κατάθλιψη, αυτοκτονίες, ανεργία κι επισφάλεια. Και κάπου ερχόταν πάντα ιστορικά η εξουσία του να μοιράζεις ψίχουλα. Φιλανθρωπία λέγεται.
Ένα βήμα μετά, στις παρυφές της απόλυτης ξεφτίλας, ήρθε και το άλλοθι του να διασκεδάζεις με τα ψίχουλα που πετάς, την ώρα μάλιστα που ξέρεις ότι εκμεταλλεύεσαι την ψυχολογική κατάσταση του εργαζόμενου.
Σ’ έναν κλάδο που μετρά νεκρούς, σ’ έναν κλάδο που η εργοδοτική αυθαιρεσία έκανε πάρτι εδώ και χρόνια, καθώς έπιασε την ανάγκη για να τραφεί με comfort food η κατάθλιψη του καναπέ και χρειαζόταν συνθήκες γαλέρας για να το διανείμει.
Αυτό ακριβώς κατάφεραν, αυτοί οι τέσσερις τύποι. Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, το βίντεο τους είναι #6 στο ελληνικό youtube. Σχεδόν 400.000 θεατές έχουν παρακολουθήσει την ξεφτίλα τους. Αν σκεφτεί κανείς μάλιστα ότι οι αντιδράσεις συνοψίζονται στην αίσθηση του «μπράβο μάγκες», «το βίντεο δεν υπάρχει», τότε μπορεί κανείς να λάβει πολύ χαρακτηριστικά συμπεράσματα για τον πήχη τον οποίο έχει ένα κομμάτι της κοινωνίας. Δίπλα μας. Εδώ. Όχι αλλού. Όχι κάπου μακριά.
Κι όπως ιστορικά συμβαίνει να μην είναι απαραίτητο ότι η εξαθλίωση θα γεννήσει συνείδηση αλλά την αναπαραγωγή των πλέον συντηρητικών χαρακτηριστικών, το βίντεο αυτό παίρνει θετικά σχόλια γιατί «τουλάχιστον αυτοί κάτι έκαναν. Έδωσαν 1.000 ευρώ σε ντελιβεράδες».
Σαν επικοινωνιακό τρικ χρυσαυγίτη που πάει τη γιαγιά στο ATM, σαν «καλός εργοδότης» που μοιράζει μπόνους απ’ αυτά που πρέπει να ξεπλύνει, σαν τον γιάπη που θα ήθελαν να γίνουν, που τα’ χει και τα σκορπάει με ήχους από «μεθυσμένος μπαίνω στο club, dab».
Εύπεπτη φτήνια που αναπαράγει όλα τα στερεότυπα του κοινωνικού κανιβαλισμού και τελικά συνοψίζεται στο:
«Καλησπέρα, μια παραγγελία θα ήθελα να κάνω: Ξεφτίλα και ματσίλα με λίγο από φιλανθρωπία».
Πηγή: koutipandoras.gr
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.