Κάποτε πίστευα ότι τα μπουζούκια ήταν μία μόδα που θα έφευγε. Διαψεύστηκα.
Τώρα πολλοί υποστηρίζουν ότι τα “χρυσά αυγά” είναι μόδα και δε θα κρατήσει. Φοβάμαι ότι και πάλι θα διαψευστώ.
Όταν η μόδα γίνεται τρόπος ζωής και ο τρόπος ζωής έχει ως υπόβαθρο την έλλειψη παιδείας και αισθητικής, οι ρίζες του γίνονται πολύ βαθιές στην κοινωνία. Και άντε να τις ξεριζώσεις μετά…
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα της ρημαδοκοινωνίας στην οποία ζούμε. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, πολύ έξυπνα, τόσα χρόνια κατέτρωγαν την εκπαίδευση μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα όπου τρώνε και τα τελευταία της αποφάγια. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τα ΜΜΕ είναι αντιδημοκρατικά και προπαγανδιστικά όλα αυτά τα χρόνια.
Σήμερα, ωστόσο, όλες οι πληροφορίες και οι γνώσεις είναι μέσα στα χέρια μας. Αλλά το κακό έχει γίνει και είναι τόσο βαθιά ριζωμένο, ώστε ή θα το ξεριζώσεις μία και έξω (μέθοδος τραυμαπλάστ) ή θα σε παρασύρει στα έσχατα βάθη του.
Το ζήτημα είναι ότι οι μάσκες πλέον έχουν πέσει, τα αληθινά πρόσωπα αυτής της κοινωνίας έχουν φανερωθεί, τα «τέρατα» και όλα όσα αντιπροσωπεύουν είναι μπροστά στα μάτια μας. Οι δικαιολογίες τελείωσαν. Τα «θα» τελείωσαν. Ακόμα και οι κυβερνώντες πια ό,τι υποστηρίζουν ότι «θα κάνουν», το κάνουν: καινούρια μέτρα, μειώσεις μισθών, αύξηση ωρών δουλείας, αύξηση ανεργίας, αύξηση ορίου συνταξιοδότησης και τα άσχημα νέα θα συνεχίζουν να μας χτυπάνε την πόρτα -μέχρι φυσικά να μας πετάξουν έξω από τα σπίτια μας.
Πόσο ακόμα πρέπει να τεντώσει το σκοινί για να σταματήσουν και τα δικά μας «θα» αναρωτιέμαι. Στα λόγια όλοι είμαστε φοβεροί, στις πράξεις κάπου χάνουμε το τόπι και ούτε καν το κυνηγάμε για να το πιάσουμε, γιατί για να το πιάσουμε θέλουμε πρωτίστως προσωπικό αγώνα και στην πορεία συλλογικό. Εξάλλου, όπως έχει πει και ένας φίλος «αν δεν έχεις μονάδες, δεν υπάρχουν σύνολα». Μονάδες, όμως, με προσωπικότητα, αισθητική και παιδεία, διότι διαφορετικά τα σύνολα θα γίνουν μάζα και η μάζα όχλος.
Άραγε, θα ξεφύγουμε ποτέ από τις μόδες;
Υγ. Ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο, επειδή ένας πολύ καλός μου φίλος διάβασε τις πρώτες φράσεις και μου είπε να το αναπτύξω. Τελικά είχε δίκιο. Όχι γιατί προσθέσαμε ένα κείμενο ακόμα, αλλά διότι έβγαλα κάποιες σκόρπιες σκέψεις που είχα μέσα μου. Το χαρτί πάντα βοηθάει σε αυτό.
Μαρία Πακτίτη
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.