“Μου πήραν το κινητό, μ’ έβριζαν και με χτυπούσαν”

Με αυτές τις λέξεις περιέγραψε ο νεαρός Πακιστανός Ασάντ Οσμάν τα όσα πέρασε κατά την επίσκεψή του στο στρατόπεδο κράτησης μεταναστών στην Κόρινθο.

Πρόσθεσε ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ των εκατοντάδων περιπτώσεων με μετανάστες που έχουν κακοποιηθεί είτε από δυνάμεις της αστυνομίας, είτε από τη Χρυσή Αυγή και λοιπές φασιστικές ομάδες. To 3pointmagazine.gr παρουσιάζει τα τελευταία κρούσματα ρατσιστικής και φασιστικής βίας, τις αντιδράσεις των θυμάτων, του ΟΗΕ, αλλά και τα… αντανακλαστικά της κυβέρνησης.

“Φύγε, αλλιώς θα σε γ…”
Στις 28/11, λίγες μέρες αφότου αφέθηκε ελεύθερος, ο Ασάντ θέλησε να επιστρέψει για να δώσει σε συμπατριώτες του κάποια αντικείμενα που χρειάζονταν. Όταν έφτασε, οι φύλακες τον ενημέρωσαν πως δεν μπορούσε να μπει και θα έπρεπε να έρθει άλλη μέρα. Δεν έφερε αντίρρηση, αλλά όπως ήταν λογικό ζήτησε να πάρει μαζί του τα αντικείμενα που είχε αφήσει, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν και δύο κινητά. Του επιστράφηκαν όλα εκτός από τη μία συσκευή.

Αρχικά θεώρησε πως είχε γίνει κάποιο λάθος και ευγενικά υπενθύμισε πως είχε μαζί του δύο και όχι ένα κινητό. Η απάντηση που πήρε αφοπλιστική. “Φύγε, αλλιώς θα σε γ…”. Επέμεινε, ζήτησε ξανά το κινητό και ξεκαθάρισε πως δεν θα φύγει αν δεν του δοθεί.

Λίγα λεπτά αργότερα έφτασε στο χώρο ανώτερο στέλεχος της αστυνομίας και άρχισε να τον κατηγορεί πως ψεύδεται. Ο ίδιος επέμεινε. “Θέλω το κινητό. Είδαν τέσσερις άνθρωποι ότι το έδωσα”.

Σε ανύποπτο χρόνο «με πάνε στην τουαλέτα και αρχίζουν να με χτυπούν. Μ’ απειλούν και με βρίζουν. “Θα σου καταστρέψουμε τα χαρτιά, αν δεν φύγεις”, φωνάζουν». Εκείνος φοβήθηκε. Δεν άντεχε στην ιδέα του να κλειστεί πάλι σε ένα.. κλουβί. Αποφάσισε όμως να καταγγείλει δημόσια όλα τα παραπάνω και να ζητήσει από τον κόσμο να αντιδράσει.

Η δική του περίπτωση δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα, δεν αποτελεί το μοναδικό φαινόμενο βίας σε βάρος μεταναστών από αστυνομικούς. Επανειλημμένα ελληνικά και ξένα μέσα ενημέρωσης έχουν φέρει στην επιφάνεια δημοσιεύματα, τα οποία αποδεικνύουν πως η ΕΛ.ΑΣ αντιμετωπίζει με τον χειρότερο τρόπο νόμιμους και μη μετανάστες.

“Σε ποιον να απευθυνθούμε;”
Ο πρόεδρος της Ένωσης Αφγανών Ελλάδας, Ραζά Γκολεμί αναρωτιέται εύλογα που θα πρέπει να απευθυνθεί ο εκάστοτε πολίτης για την προστασία του. “Υποτίθεται ότι ρόλος της Αστυνομίας είναι να πολεμά το έγκλημα, δεν βλέπω πως αυτό μπορεί να γίνει με το να βασανίζει αθώο κόσμο. Ακόμα κι αν κάποιος δεν έχει χαρτιά δεν σημαίνει ότι είναι σκουπίδι. Δεν σημαίνει πως γίνεται να τον βαράνε αλύπητα. Τον τελευταίο καιρό αυτό που βλέπουμε είναι, αστυνομικούς να συλλαμβάνουν κόσμο, να τον βασανίζουν και μετά να τον αφήνουν”.

Τα γεγονότα τον επιβεβαιώνουν. Πριν από δύο εβδομάδες τρεις Αφγανοί μετανάστες καθώς προσπαθούσαν να βάλουν μπρος το αμάξι τους στην Αχαρνών περικυκλώθηκαν από τέσσερις μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ. “Ήταν σαν να ‘χαμε διαπράξει κάποιο έγκλημα”, ανέφερε ο 31χρονος Αχμάντ Μανφεντί και o φίλος του  Τεμόρ Αβζαλί σε δικές τους επίσης δημόσιες μαρτυρίες που δόθηκαν τη Δευτέρα στη δημοσιότητα μίλησαν για το μαρτυρικό βράδυ που είχαν πριν από δύο εβδομάδες στο αστυνομικό τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα.

“Αν και είχαμε όλοι μαζί μας χαρτιά που αποδεικνύουν την νόμιμη παραμονή μας στη χώρα, μας συνέλαβαν, μας έβαλαν χειροπέδες και μας πήγαν στο Τμήμα”. Σε αυτό η ΕΛ.ΑΣ δεν κάνει διακρίσεις. Συχνά πυκνά κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, παρά το γεγονός ότι πολλά από τα πρόσωπα που ελέγχει έχουν ταυτότητα πάνω τους, τα προσαγάγει και τα ταλαιπωρεί δίχως λόγο με χρονοβόρες διαδικασίες. Στην περίπτωση όμως, του Αβζαλί η ταλαιπωρία δεν περιορίστηκε σε ένα νέο.. φακέλωμα. “Κάποια στιγμή με φωνάζουν να πάω μέσα σε ένα δωμάτιο. Μου λένε ότι έχω πλαστά χαρτιά και να το παραδεχτώ. Τους απαντώ πως μπορούν να ρωτήσουν την πρεσβεία για την εγκυρότητα τους. Ο ένας από τους δύο αστυνομικούς αρχίζει να με χαστουκίζει και μόλις του λέω ότι θα του κάνω μήνυση, αρχίζουν να με χτυπούν με μανία και οι δύο. Στη συνέχεια φώναξαν τον άλλο φίλο μας. Τον χτύπησαν ακόμα περισσότερο, κυρίως στο κεφάλι. Μετά μας άφησαν ελεύθερους…”

Παρά τις εξαγγελίες του υπουργού προστασία του πολίτη Νίκου Δένδια, τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας εντός και εκτός τμημάτων όχι μόνο δεν βελτιώνονται, αλλά επιδεινώνονται διαρκώς. Οι μετανάστες κλείνονται στα σπίτια τους. Φοβούνται να κυκλοφορήσουν, επειδή μπορεί να είναι τα επόμενα θύματα. Η δικαιοσύνη μοιάζει με μακρινή ανάμνηση.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ουαλίντ Τέλεπ, του Αιγύπτιου που βασανίστηκε επί 18 ώρες από τον φούρναρη-εργοδότη του και τρία ακόμα άτομα στα Αμπελάκια Σαλαμίνας. Οι πρώτες κινήσεις που έγιναν για έναν άνθρωπο βαριά τραυματισμένο ήταν να σέρνεται από κρατητήριο σε κρατητήριο και να «τρέξουν» οι διαδικασίες της απέλασής του. Την ίδια ώρα, οι δράστες κυκλοφορούν ελεύθεροι. Άνθρωποι δηλαδή που είχαν στήσει τραπεζάκι με ποτά δίπλα από τον αλυσοδεμένο Αιγύπτιο και διασκέδαζαν με το να τον χτυπούν. Το ελληνικό κράτος αρκείται στο να διώξει το θύμα και να επιβραβεύσει ουσιαστικά την πρωτοβουλία του φούρναρη. “Αν φύγω όμως, δεν θα χαθούν μόνο τα δικά μου δικαιώματα, αλλά όλων των Αιγυπτίων που βρίσκονται στην Ελλάδα. Ο καθένας θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει από τη στιγμή που δεν τιμωρείται”, δήλωσε ο Ουαλίντ και αναφέρθηκε στις καθημερινές απειλές που δέχεται από ανθρώπους που βάζει το πρώην αφεντικό του.

Κόβει η Χρυσή Αυγή, ράβει η ΕΛ.ΑΣ
Πριν από 2 εβδομάδες στο Κερατσίνι, 23χρονος μετανάστης καθώς έβγαινε από σουβλατζίδικο στην Λεωφόρο Δημοκρατίας δέχτηκε επίθεση από πέντε μέλη της Χρυσής Αυγής, όπως υποστηρίζει. Η έρευνα της ΕΛ.ΑΣ περιορίστηκε σε ένα σχόλιο. “Όποτε σας χτυπούν κατηγορείτε τη Χρυσή Αυγή. Δεν υπάρχει κάτι να ερευνήσουμε”, είπαν αστυνομικοί και έφυγαν.

Ακόμα χειρότερα τα όσα συνέβησαν την Παρασκευή στην Καλλιθέα. Νεαρός Αιγύπτιος έκανε βόλτες στην λαϊκή. Σε κάποιο φανάρι, τον αιφνιδιάζουν δύο άτομα με μηχανάκι, τον τραβάνε και τον χτυπούν. Φορούσαν μπλούζες με τα διακριτικά της Χρυσής Αυγής, ενώ στη συνέχεια ήρθαν και άλλα μέλη της οργάνωσης. Κάποια στιγμή τον σήκωσαν και άρχισαν να τον χτυπούν στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να σκιστεί το φρύδι του και να γεμίσει το πρόσωπο του με αίματα. Κάποιες γυναίκες που βρίσκονταν κοντά απέτρεψαν τα χειρότερα. Όταν έφτασε το ασθενοφόρο, οι χρυσαυγίτες τράπηκαν σε φυγή. Το πρώτο που έκανε η ΕΛ.ΑΣ ήταν να ψάξει το θύμα και να το στείλει σε στρατόπεδο κράτησης…

ΟΗΕ: “Απαράδεκτες οι συνθήκες στα στρατόπεδα κράτησης”
Όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν περνούν απαρατήρητα. Ο ΟΗΕ εξέφρασε με τη σειρά του την αρνητική του θέση για τις συνθήκες στα κέντρα κράτησης των μεταναστών. Ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Francois Crepeau, ανέφερε πως υπάρχουν σοβαρότατες ελλείψεις σε φαγητό, θέρμανση και ζεστό νερό, λέγοντας χαρακτηριστικά. “Αυτά είναι μέρη στα οποία δεν θα μπορούσα να μείνω ούτε για μια ώρα!” Πρόσθεσε ακόμα ότι τον τελευταίο χρόνο η αύξηση στα κρούσματα ρατσιστικής βίας είναι τεράστια.

“Πάνω από 900 επιθέσεις”
Στις 26/10 στην πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ ο Ναζίμ Μαχμούτ, Πακιστανός μετανάστης κατήγγειλε πάνω από… 900 επιθέσεις σε βάρος μεταναστών τον τελευταίο χρόνο. Η μαρτυρία του μάλιστα αποτέλεσε την αφορμή για την έναρξη ερευνών μετά από εντολή του Νίκου Δένδια. Έμειναν όμως στο συρτάρι. Οι πομπώδεις εξαγγελίες εκ του αποτελέσματος, δεν αρκούν για την αντιμετώπιση ενός υπαρκτού προβλήματος, όπως είναι ο εκφασισμός της ΕΛ.ΑΣ και δεν αποτυπώθηκε μονάχα στο υψηλό ποσοστό του 50% που στήριξαν τη Χρυσή Αυγή στις εκλογές, αλλά εμφανίζεται στην καθημερινή της δράση. Η εγκληματικότητα και η ανεργία δεν αντιμετωπίστηκαν αποτελεσματικά ούτε με τη… σκούπα, ούτε με σχέδια τύπου “Ξένιος Ζευς”. Προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα για το πως αντιλαμβάνεται πλέον η Ελλάδα την έννοια μίας πολυπολιτισμικής κοινωνίας, αλλά και ποιες θα είναι οι προεκτάσεις για ένα λαό που βγάζει πλέον ένα αφιλόξενο εχθρικό πρόσωπο. Οι χιλιάδες Έλληνες μετανάστες που φεύγουν κάθε μήνα από τη χώρα, πώς θα αντιμετωπίζονται από συμπατριώτες των θυμάτων στην χώρα μας;

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δοθεί μέχρι τώρα, δεν υπάρχει ούτε μία τιμωρία που να έχει γίνει σε βάρος αστυνομικού, δεν υπάρχει ούτε μία τιμωρία για επιθέσεις ναζιστών σε μετανάστες. Η ατιμωρησία προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις και δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από μια κοινωνία που λειτουργεί με όρους αυτοδικίας.