Σήμερα είναι ημέρα χαράς και μόνο.
Αυτά που κάποτε θα τέλειωναν, έφτασε η μέρα να τελειώσουν.
Χρειάστηκε υπέρβαση ψυχής, αγώνα, υπομονής, επιμονής και ποσών ακόμη που γνωρίζει μόνο ο ίδιος ο Τάσος Θεοφίλου.
Πολύτιμος ήταν φυσικά ο ρόλος της αλληλεγγύης που έδειξε μαζικά σε εκείνον ο κόσμος, σύντροφοί του και μη.
Ο Τάσος δεν πάλεψε μόνος. Ο καθένας που έβρισκε κάποια λέξη από τα ποιήματα και τα κείμενά να τον εκφράζουν, στην ουσία στεκόταν δίπλα του.
Όμως το μεγάλος βάρος έπεσε σε εκείνον και ήταν διπλό.
Τα 5 χρόνια φυλάκισής του, ο Τάσος Θεοφίλου δεν είχε μόνο το βάρος της στέρησης της ζωής και της ελευθερίας του, αλλά και το βάρος να μη λυγίσει για τους άλλους. Για τους συντρόφους του, για τις ιδέες του, για τους φίλους τους, για όλους μας.
Τα χρόνια στη φυλακή είμαι σίγουρος ότι μετρούν διπλά και τριπλά.
Η ζωή τρέχει χωρίς εσένα κι εσύ αναγκάζεσαι να βαδίζεις.
Να βαδίζεις για όσο και όπως θέλουν κάποιοι.
Ξέροντας πως δεν φταις μάλιστα, και ξέροντας πως τα χρόνια που χάθηκαν δεν θα ξαναδοθούν η κατάσταση γίνεται -τουλάχιστον – ασφυκτική.
Χάθηκαν όμως τα χρόνια αυτά; Πώς αλήθεια μπορεί κανείς να λέει ελαφρά την καρδία σε έναν άνθρωπο ότι έχασε πέντε χρόνια; Σε έναν άνθρωπο που δεν έσκυψε το κεφάλι ούτε στιγμή, σε ένα άνθρωπο που δεν τα παράτησε αλλά αγωνίστηκε για την αθωότητά του, χωρίς να αρνηθεί ποτέ την πολιτική του ταυτότητα. Που έδειξε την αλήθεια από μέσα, που άφησε έργο.
Από την άλλη, πρέπει να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομα τους, μπας και ποτέ αυτός ο κόσμος αλλάξει.
Ο Τάσος Θεοφίλου, τόσο νέος, πέρασε 5 χρόνια μέσα σ’ ένα κελί, παρότι ήταν αθώος και παρότι δεν υπήρχε κανένα σοβαρό στοιχείο εναντίον του.
Τα πέρασε όχι από λάθος, αλλά γιατί έτσι λειτουργεί η αστική δικαιοσύνη. Εκδικείται όσους δεν πιστεύουν σε αυτή και πιστεύουν σε μια δικαιοσύνη των απλών, καθημερινών ανθρώπων. Σε μια δικαιοσύνη που δεν είναι για τις ελίτ, που δεν προστατεύει τα συμφέροντα συγκεκριμένων.
Αυτή η εκδικητική στάση, δεν μπορεί να περάσει στα κουτουρού, αλλά να καταδικαστεί κοινωνικά. Και για να καταδικαστεί, πρέπει να γίνει αντιληπτό σε όσους περισσότερους γίνεται ότι ο Τάσος Θεοφίλου ναι μεν δεν άφησε το χρόνο του μέσα στη φυλακή να πάει χαμένος, όμως χάθηκαν με το έτσι θέλω ενός συστήματος, 5 χρόνια από την ελευθερία του.
Αυτή είναι η μάχη που πρέπει να δοθεί στην κοινωνία.
Μέχρι βέβαια να αλλάξει η κοινωνία, υπάρχουν ακόμη πολλές μάχες που είναι να δοθούν στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Επομένη κρίσιμη για τη ζωή ενός νέου ανθρώπου, η μάχη για την Ηριάννα.
Πρέπει να βρεθούμε όλοι εκεί, στο πλευρό της και να την πάρουμε πίσω.
Να μην τους αφήσουμε να στερήσουν τα χρόνια που στέρησαν απ’ τον Τάσο.
Και δεν του στέρησαν τη μεγάλη ζωή που θέλουν να έχουν εκείνοι που τιμωρούν. Του στέρησαν όλα εκείνα τα απλά που μας κάνουν να αγαπάμε τη ζωή, που μας κάνουν να την αναπολούμε. Το περπάτημα τη νύχτα, τις μυρωδιές της πόλης, το βλέμμα στον ουρανό και τ’ αστέρια. Όλα αυτά που γράφει κι ο ίδιος στο βιβλίο του.
Στις 17 Ιουλίου είναι η δίκη της. Και είναι η μέρα, που θα ξυπνήσεις λίγο νωρίτερα από τις άλλες φορές.
Θα το κάνεις
..για τον Τάσο, για την Ηριάννα, για μένα, για σένα, για όλους μας.
Στις 9 το πρωί, 17 Ιουλίου, όλοι/ες στο Εφετείο Αθηνών.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.