Finale
-Marie-
«Να σε ρωτήσω κάτι;» την ρώτησα κι ύστερα δεν μίλησα σαν να μου κόπηκε η ανάσα… Όλο το σώμα μου παλόταν νευρικά- ο πόνος κατευθυνόταν στα μάτια μου κάνοντας κάθε μέρος του να τρέμει σε ακαθόριστο ρυθμό…
Μου είπε να την πλησιάσω. Κοντοστάθηκα. Τα πόδια μου ‘μείναν κολλημένα στο έδαφος. Την δεύτερη φορά με φώναξε με το όνομά μου. Φαινόταν να πονάει κι αυτή μα προσπαθούσε να μείνει ανέκφραστη. Δύσκολα προσποιούταν όμως… Για άλλη μια φορά δεν υπάκουσα στη λογική. Γιατί δεν ήθελα να πάψω να ελπίζω… Έφτασα σε απόσταση αναπνοής απ’ το πρόσωπό της κι ο χρόνος σταμάτησε εκεί… Τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους … Τα χείλια μας ενώθηκαν σε έναν τρελό χορό. Πέρασαν από μπροστά μου όσα είχα ζήσει μαζί της. Η επίδειξη στην πισίνα, τα στιγμιαία σκιρτήματα ,η ολοκλήρωση, το δάκρυ της…
Ακούμπησα πάνω της για να βεβαιωθώ πως δεν ανήκε κι αυτό στη σκέψη. Τα χείλια μου πασαλείφθηκαν με το κραγιόν της. Με κοίταξε και χαμογέλασε συμπονετικά λέγοντας: «Βλέπεις; Δεν είναι τόσο δύσκολο…» Στην πραγματικότητα φαινόταν να μιλάει στον εαυτό της… Κι ύστερα έφυγε. Πάλι έφυγε… Κατευθύνθηκε προς τον καθρέφτη για να ξαναδημιουργήσει την εικόνα που χάλασε η παρόρμησή μου… Ήθελε να επιστρέψει στον άλλο κόσμο εκεί που ένιωθε εγωιστικά αποδεκτή.
«Δεν είναι άσχημος έτσι; Αν αποδειχτεί το αντίθετο, θα έρθεις να με σώσεις άλλη μια φορά;» Τα τελευταία λόγια ήχησαν σαν κρότος μέσα μου. Πάλι προδόθηκα… Πάλι έπεσα έξω. Το μόνο που απέμεινε ήταν το κραγιόν της στα χείλια μου .Η ανάσα μου βάρυνε επικίνδυνα… Δεν μου ‘χαν μείνει δάκρυα. Μόνο δυστυχία και απογοήτευση… Κοίταξα τον καθρέφτη να δω αν όντως είμαι εγώ κι απευθείας ακούμπησα τα χείλια μου. Η βαθύτερη συναισθηματική μας ένωση έληξε έτσι… Φοβήθηκε να είναι αληθινή. Επέλεξε την μικρή της ζωή. Να χορεύει γύρω από άντρες που ζητούν μόνο εμπειρίες. Τι ρηχό… Να γίνεται ελκυστική – να φαίνεται γυναίκα. Σε ανώνυμους, σε ανώδυνους….
Κατευθύνθηκα προς την πισίνα. Έπλυνα τα χείλια μου σαν να’θελα να ξεπλύνω το παρελθόν. Ήμουν στο φυσικό της περιβάλλον. Εκεί .Εκεί την γνώρισα. Εκεί την ερωτεύτηκα… Ήθελα να γίνω ένα με το νερό ένα με το νερό να μείνω για πάντα εκεί. Μ’ένα άλμα έπεσα μέσα στην πισίνα. Έμεινα κάμποσο, μια δύναμη όμως με σήκωσε προ τα πάνω. Ο πόνος ακόμα δεν είχε σταματήσει… Κάποιος το είχε καταλάβει κι ήρθε να με βρει. Ήταν η φίλη μου η Anne που τόσο είχα πληγώσει… Βούτηξε κι αυτή στην πισίνα. “Ξαπλώσαμε “ στο νερό χωρίς να κοιταζόμαστε. Μπορούμε να επικοινωνήσουμε χωρίς αυτό.
Τελικά όσο κι αν αγαπάς, αν αγαπάς μόνος, η ελπίδα πεθαίνει νωρίς… Γιατί τα άτομα που μας στηρίζουν είναι πάντοτε εκεί… Στα άσχημα… Στα δύσκολα… Στα ξεχασμένα….
Αναμνήσεων Συλλέκτης (μουσικός)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.