Ένα πολύ τρυφερό ενσταντανέ με έκανε να σκεφτώ την νέα μόδα που διαμορφώνει σε μεγάλο πλέον βαθμό το ρόστερ και της Εθνικής Ομάδας και το τοπίο του ελληνικού μπάσκετ γενικότερα. Ο Πατ Καλάθης με τον Μάικ Μπράμο σε μία εντελώς αθώα στιγμή να παίζουν με το καπέλο του Πατ, ακομπλεξάριστοι και οι δύο μπροστά στο φακό. Η νέα μόδα, τα αμερικανοθρεμμένα Ελληνόπουλα (λατρεμένη φράση).
Παιδιά που έχουν γαλουχηθεί στα αμερικανικά κολέγια. Οι αμερικανικές σχολές μπάσκετ δεν είναι μόνο κολέγια μπάσκετ είναι και εκπαιδευτήρια όσον αφορά το χαρακτήρα που θα διαμορφώσει ένας αθλητής. Και όταν συνηθίζουμε να μιλάμε για σπουδαία κολέγια, εννοούμε (συνήθως) και την συνολική συμπεριφορά ενός μπασκετμπολίστα, πέρα από τις αθλητικές αρετές που έχει αναπτύξει εκεί.
Είναι νέα μόδα στο ελληνικό μπάσκετ λοιπόν τα παιδιά που έρχονται κατευθείαν από την Αμερική. Είχαμε την ευκαρία να το διαπιστώσουμε με την εμπιστοσύνη που έδειξαν στα πρόσωπα και των τεσσάρων (εν Ελλάδι) εκπροσώπων, του Νικ Καλάθη, του Ίαν Βουγιούκα, του Πατ Καλάθη και του Μάικ Μπράμου. Ο πέμπτος είναι ο Κώστας Κουφός που το παλεύει να μπει στα αληθινά τερέν του ΝΒΑ. Οι δύο πρώτοι λοιπόν, Νικ Καλάθης και Βουγιούκας είναι τα νέα πρόσωπα που εμπιστεύτηκε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο ρόστερ του Παναθηναϊκού, πρωταθλητή Ευρώπης και Ελλάδος την σεζόν που ολοκληρώθηκε.
Απογειώθηκε ο Νικ Καλάθης, ενώ σημαντική παρουσία κατέγραψε ο Βουγιούκας. Ο Πατ Καλάθης υπήρξε τη σεζόν που μας πέρασε ένας εκ των στυλοβατών της (μόνιμης) έκπληξης της Α1 του Κολοσσού Ρόδου. Ανταμείφθηκε μάλιστα καθώς πριν λίγο καιρό επισημοποιήθηκε η ένταξη του στο ρόστερ του Παναθηναϊκού, στο πλάι του αδερφού του Νικ. Ο Μάικ Μπράμος με τη σειρά του έκανε θραύση (αναλογικά με τις συνθήκες) στο Περιστέρι, με το καθόλα αμερικάνικο στυλ μπάσκετ.
Βρήκαν λοιπόν όλα αυτά τα παιδιά την “ευκαιρία” να μπουν και με πρωταγωνιστικούς (για διαφορετικό λόγο ο καθένας) ρόλους στην Εθνική ομάδα. Οι λόγοι χοντρικά συνοψίζονται στις απουσίες πάλι για διαφορετικούς λόγους των πρωτοκλασσάτων στελεχών της “επίσημης αγαπημένης” (απαρνημένης από φέτος – μακριά από μας βέβαια οι πατριωτισμοί). Για παράδειγμα ο Νικ Καλάθης αν ξεπεράσει οριστικά το πρόβλημα τραυματισμού του, θα είναι ο βασικός “κουμανταδόρος” ελλείψει και Σπανούλη και Διαμαντίδη καθότι γνήσιο πόιντ γκαρντ.
Το όμορφο στοιχείο που παρατηρώ σε αυτά τα παιδιά, είναι ότι γουστάρουν το μπάσκετ. Το παρατηρείς σε κάθε κίνηση τους. Είναι παθιασμένα με αυτό, κουβαλάνε τέτοια νοοτροπία από το αμερικάνικο στυλ παιχνιδιού που νιώθεις ότι (σχεδόν) καμία πίεση δεν τους αγγίζει. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αυτό τείνει σε αδιαφορία ή λιποψυχία όταν όπως λέμε “σφίγγουν τα γάλατα”, αλλά εγώ νομίζω από την εικόνα που έχω ότι σε οποιοδήποτε τέμπο ή συνθήκη και αν χρειαστεί μπορούν να αναπροκριθούν βάσει των δυνατοτήτων τους. Εξαίρεση αποτελεί μία “κακή ημέρα”.
Επίσης αυτή η γενιά είναι μία όαση, στον κυνικό και αυστηρά επαγγελματικό χώρο του μπάσκετ – με τα πολλά παραδείγματα παικτών που προτιμάνε για μερικές χιλιάδες ευρώ να αφήσουν την ομάδα που υποστηρίζουν – καθώς είναι παιδιά που διαπνέονται από μία αθώα αίσθηση και αντίληψη του μπάσκετ και του παιχνιδιού γενικότερα. Τουλάχιστον αυτό μας έχουν δείξει τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής. Τέλος αυτή η θετική αύρα αν μη τι άλλο, ευνοεί και το κλίμα στα αποδυτήρια της Εθνικής, που θα γίνει έτσι πιο ανάλαφρο και θα προσιδιάζει περισσότερο από ποτέ σε οικογένεια.
Άρης Γάρος
(11/8/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.