Μια θαυμάσια ταινία που πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της τον Μάιο του 2013 στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών και παρουσιάστηκε στο ελληνικό κοινό ως ταινία λήξης του 54ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Ο ελληνικής καταγωγής Αλεξάντερ Πέιν δημιουργεί ένα βαθύτατα συγκινητικό road movie. Μια τρυφερή και μελαγχολική ταινία με καταπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία (του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ) που σε κρατάει με το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Ο σκηνοθέτης επιχειρεί να θίξει ένα δύσκολο θέμα το οποίο φαίνεται να στήνει με απόλυτα αριστοτεχνικό τρόπο μέσα από ασπρόμαυρες εικόνες τις οποίες ντύνει με τις πιο γλυκές μελωδίες. Αυτό που ο καθένας από εμάς φοβάται είναι ότι μεγαλώνοντας θα δει τους γονείς του να γερνάνε. Και ενώ μέχρι κάποια ηλικία οι γονείς φροντίζουν τα παιδιά τους, από ένα σημείο και ύστερα οι γονείς γίνονται ξανά μικρά παιδιά παγιδευμένα σε σώματα ηλικιωμένων.
Ο Γούντυ , είναι ένας πεισματάρης ηλικιωμένος που πάσχει από άνοια. Ζει στη Μοντάνα με την γυναίκα του η οποία είναι μονίμως γκρινιάρα και επικριτική απέναντι σε καθετί με έναν μοναδικό και απολαυστικό τρόπο, πολλές φορές κωμικό. Παρ’ όλα αυτά τον αγαπάει και τον φροντίζει γιατί νοιάζεται πραγματικά γι’ αυτόν. Η ζωή του ηλικιωμένου Γούντυ αλλάζει ξαφνικά όταν λαμβάνει ένα γράμμα που όμως είναι απλώς ένα κόλπο διαφημιστικό, και αρχίζει να πιστεύει πως έχει κερδίσει ένα εκατομμύριο δολάρια.
Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία λοιπόν. Ο Γούντυ, θέλοντας να βρει έναν τελευταίο σκοπό στη ζωή του και να δώσει νόημα στην πεζή του καθημερινότητα, αποφασίζει μαζί με τον μικρότερο γιο του, τον Ντέιβιντ, ο οποίος είναι πωλητής σε είδη με ηλεκτρονικές συσκευές να πάει μέχρι την Νεμπράσκα, ώστε να εισπράξει τα κέρδη του.
Ο γιος του προσπαθεί μάταια να τον μεταπείσει ότι πρόκειται περί απάτης και πως δεν έχει κερδίσει χρήματα, αλλά τελικά αποφασίζει να τον συνοδεύσει σε αυτό το ταξίδι. Ένα πρόσωπο που μέσα απ’ όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν έχει μια έκφραση μελαγχολίας και θλίψης μονίμως αποτυπωμένη στο πρόσωπό του αλλά δεν τα παρατάει. Προσπαθεί να στηρίξει το όνειρο του πατέρα του, ακόμα και αν δεν είναι αληθινό, για να τον κάνει έστω για λίγο να νιώσει ευτυχισμένος.
Η σκηνή που μου έμεινε: Όταν πατέρας, μητέρα και γιος βρίσκονται σε ένα συνοικιακό εστιατόριο και κοιτάζουν όλοι μαζί το μενού για να αποφασίσουν τι θέλουν να φάνε, ενώ κλασικά η μητέρα συνεχίζει να γκρινιάζει, ο πατέρας, απολαυστικός συνεχίζει να είναι σε έναν δικό του κόσμο. Και όλη αυτή η σκηνή συνοδεύεται από μια παράφωνη κοπέλα η οποία προσπαθεί να τραγουδήσει καραόκε. Φαινομενικά μοιάζει σαν να τρώει μια οικογένεια με το παιδί της, αλλά θα έλεγα πως οι ηλικιωμένοι γονείς είναι σαν να έχουν μετατραπεί σε μικρά παιδιά που τα έβγαλε ο γιος τους για φαγητό.
Η ταινία ‘Νεμπράσκα’ είναι ένας ασπρόμαυρος φόρος τιμής στη γενέτειρα του Πέιν, τη Νεμπράσκα. Ο Αλεξάντερ Πέιν δημιουργεί ένα καλοστημένο ασπρόμαυρο σκηνικό βαθύτατα συγκινητικό με θεατρικού τύπου ερμηνείες από τους χαρακτήρες και έντονα μελαγχολική διάθεση που όμως αποκαλύπτει και συναισθήματα όμορφα, θίγοντας τη σχέση πατέρα-γιου που δεν είναι ένα τόσο συνηθισμένο θέμα.
Μέσα από αυτό το απόλυτα ισορροπημένο road movie παρατηρούμε μια διαφορετική Αμερική από αυτή που μπορεί να γνωρίζουμε από άλλες ταινίες, στην οποία ισοπεδώνεται το αμερικάνικο όνειρο. Σε αυτά τα μέρη της ξεχασμένης Αμερικής η ζωή κυλάει βαρετά, οι άνθρωποι αμίλητοι παρακολουθούν με τις ώρες τηλεόραση και περνούν τις ώρες τους σε συνοικιακά μπαράκια πίνοντας συνέχεια μπύρες για να πνίξουν την μελαγχολία που νιώθουν.
** Αξίζει να σημειωθεί πως στο Φεστιβάλ των Καννών του 2013, ο Μπρους Ντερν (Γούντυ), έλαβε Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας ενώ η «Nebraska» είχε κερδίσει έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ (πρώτου ανδρικού ρόλου, δεύτερου γυναικείου ρόλου, σκηνοθεσίας, καλύτερης ταινίας, πρωτότυπου σεναρίου, φωτογραφίας).
Καρολίνα Τσουκαλά
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.