H Νεφέλη Μαϊστράλη είναι μία ηθοποιός με πολύ ενδιαφέρουσα παρουσία και ιδιαίτερη φωνή που παρότι νέα, ξεχωρίζει στις δουλειές που κάνει. Φέτος συνεργάζεται μεταξύ άλλων με την ομάδα Elephas Tiliensis στην παράσταση “Αλεξάνδρεια” που παίζεται στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης. Με αυτή την αφορμή, το 3pointmagazine.gr μίλησε μαζί της για την παράσταση, το θέατρο και την ίδια μέσα σ΄ αυτό.
Η “Αλεξάνδρεια” είναι μία διασκευή του διάσημου “Αλεξανδρινού Κουαρτέτου” του Λ. Ντάρρελ. Σε αυτό βλέπουμε τις σχέσεις και τις δυναμικές που δημιουργούνται μεταξύ δύο ζευγαριών και ενός κοριτσιού με φόντο την Αλεξάνδρεια του μεσοπολέμου.
“H ‘Αλεξάνδρεια’ αφορά στον ανοιχτό διάλογο πέντε ανθρώπων και της πόλης όπου ζουν και δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στη θολή περίοδο του μεσοπολέμου. Το κείμενο είναι μια ελεύθερη διασκευή του μυθιστορήματος του Λ. Ντάρρελ “Αλεξανδρινό Κουαρτέτο” συνδυασμένο με πρωτότυπα φιλοσοφικά, ποιητικά και πολιτικά κείμενα.
Ο υπότιτλος ‘υπάρχει αλήθεια και ψεύδος άραγε’ είναι ένα από τα βασικά θέματα που διαπραγματευόμαστε επί σκηνής: την υποκειμενικότητα της αλήθειας, της μνήμης, του τι είναι για τον καθένα πραγματικό.”
Η Αλεξάνδρεια, ωστόσο, δεν είναι απλώς το σκηνικό της ιστορίας αλλά παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωσή της.
“Πρόκειται για μια πόλη μεταιχμιακή, αντιθετική, πολυπολιτισμική που ασκεί τρομακτική επιρροή στους κατοίκους της. Δημιουργεί μια δυναμική σχεδόν μεταφυσική. Το έργο του Καβάφη -ποιήματά του είναι κομμάτι του διασκευασμένου κειμένου- μας βοήθησε πολύ να αισθανθούμε αυτή την ακτινοβολία. Εξάλλου και το ίδιο το “Αλεξανδρινό Κουαρτέτο” έχει δύο βασικούς άξονες, την Αλεξάνδρεια και τους κατοίκους της. Άρα ήταν ζητούμενο από την αρχή των προβών να αξιοποιήσουμε την πόλη ως σύμβολο και να δοκιμάσουμε τι είναι αυτό που “κάνει” στους ανθρώπους της.”
Η Νεφέλη υποδύεται την Μαργαρίτα που στο κείμενο του Ντάρρελ είναι η Μελίσα. Πρόκειται για μια 23χρονη ελληνίδα χορεύτρια καμπαρέ που πάσχει από φυματίωση και έχει σχέση με τον Ντάνιελ, τον βρετανό δάσκαλο που αφηγείται και την ιστορία. Τί σχέση μπορεί να έχει με το σήμερα η ιστορία του Ντάρρελ;
“Κάποια στιγμή η Ζουλιέτ (Ζυστίν για τον Ντάρελ) λέει: “Είμαστε μέρος ενός πειράματος. Κάποιος άλλος το σχεδίασε, όχι εμείς. Η πόλη”. Αυτό, ως βασική θεματική του έργου, μπορεί να ξεκινήσει μια μεγάλη κουβέντα για το σήμερα και για εμάς.”
Βλέποντας κανείς την παράσταση παρατηρεί πως έχει επιλεγεί μία συγκεκριμένη μορφή φόρμας/υποκριτικής μεθόδου με την οποία δουλεύει η ομάδα.
“Η παράσταση έχει διαμορφωθεί ως πείραμα -πάλι το πείραμα- ήχου/λόγου και σώματος. Οι πρόβες μας ξεκινούσαν με ζέσταμα (yoga από τη χορογράφο μας Ξένια) κι έπειτα κάναμε ασκήσεις με κέντρο το κείμενο ή την κίνηση ή αργότερα, και τα δύο. Έτσι, μας προέκυπταν οι “παρτιτούρες” λόγου και κίνησης (όροι των σκηνοθετών μας, Δ. Αγαρτζίδη και Δ. Αναστάσογλου) οι οποίες μας αποκάλυπταν τις οπτικές των ρόλων και τις σχέσεις μεταξύ τους.”
Η παράσταση παίζεται στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης σε μία νέα εποχή για την ιστορική σκηνή. Με μία νέα καλλιτεχνική διευθύντρια η οποία παρέλαβε τα ηνία απο τον Διαγόρα Χρονόπουλο και επιχειρεί να επανεφεύρει με έναν τρόπο το Θέατρο Τέχνης. Έτσι κάλεσε σημαντικούς ή ενδιαφέροντες ανθρώπους του χώρου να βοηθήσουν αυτό το “άνοιγμα” κάνοντας συμπαραγωγές.
“Το να παιχτεί η Αλεξάνδρεια στο Υπόγειο σε μια προσπάθεια αναγέννησης του ιστορικού Θεάτρου Τέχνης έκανε το στοίχημα ακόμη μεγαλύτερο. Η συσπείρωση τόσων καλλιτεχνών για τον ίδιο στόχο δημιούργησε ένα είδος έμπνευσης που όσο και να ΄ναι τη χρειαζόμαστε. Προσωπικά, αισθάνθηκα ότι δημιουργήθηκε κάτι συλλογικό με ανθρώπους που δεν γνώριζα κι αυτό είναι ωραίο, σου δίνει ώθηση.”
Η Νεφέλη είναι μία νέα και καλή -κατά γενική ομολογία- ηθοποιός. Είναι απόφοιτος του Ωδείου Αθηνών με σημαντικές συνεργασίες ήδη στο βιογραφικό της (Λ. Κιτσοπούλου, Σ. Σπυράτου, Π. Δεντάκης) και μέλος της ομάδας 4frontal, μίας νέας ομάδας με δυναμική παρουσία.
“Το θέατρο κάνει τη ζωή μου ενδιαφέρουσα, κάπως σαν ν΄ ανοίγει το φακό. Δεδομένου ότι μέσα μας υπάρχουν όλα, στο θέατρο μπορεί και να ΄χεις την τύχη να το δοκιμάσεις αυτό, να σε δεις ολόκληρο. Επίσης, μ΄ αρέσουν πολύ οι ιστορίες, να τις λέω και να τις ακούω. Μου αρέσει να βλέπω παραστάσεις που μπορώ να περιγράψω το θέμα σε μια πρόταση, δεν μου χρειάζεται να πω το πως αισθάνθηκα και το επόμενο πρωί, θα θυμάμαι -σκηνές, αίσθηση, κάτι… Μου αρέσει να βλέπω ιστορίες. Μου αρέσει να μου μιλάνε από τη σκηνή και να βγαίνω από τα δικά μου και να μπαίνω στα δικά τους. Κάπως έτσι το καταλαβαίνω το θέμα του ζωντανού.”
Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου
Πρωτότυπα κείμενα: Θεοφάνης Τάσης, Βαλεντίνα Καραμπάγια και η ομάδα
Σκηνικός χώρος – Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική: costinho (Κωστής Ζουλιάτης)
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Κινησιολογική επιμέλεια: Ξένια Θεμελή
Βοηθός σκηνοθέτη: Πένυ Γκούζου
Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ
Παίζουν (αλφαβητικά): Δημήτρης Αγαρτζίδης, Θανάσης Δόβρης, Ξένια Θεμελή, Δέσποινα Κούρτη, Νεφέλη Μαϊστράλη
5 Nοεμβρίου 2014 – 17 Ιανουαρίου 2015
Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Πέμπτη 9.15 μμ
Σάββατο 6.00 μμ
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Υπόγειο
Πεσμαζόγλου 5 Αθήνα
Τηλέφωνο ταμείου: 2103228706
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.