Οι Clutch στο 3pointmagazine: «To stoner ήρθε για να μείνει»

Σχεδόν ένας χρόνος έχει περάσει από την κυκλοφορία του -παραπάνω από πετυχημένου- Psychic Warfare και το ελληνικό κοινό δε θα μπορούσε να είναι πιο ενθουσιασμένο που θα δει τους Clutch ξανά στη σκηνή.

Το συγκρότημα από το Maryland, που σχηματίστηκε το 1991, έχει κυκλοφορήσει 11 άλμπουμ, και έχει καταφέρει να γίνει γνωστό για τις εξαιρετικές live εμφανίσεις του.

Τώρα, στην καλύτερη φάση της καριέρας τους, οι Clutch θα ξεσηκώσουν τη σκηνή του club Ιερά Οδός στις 24 Αυγούστου.

Ετοιμαστείτε για δυνατό rock ‘n’ roll, αλλά πριν προσδεθείτε στις θέσεις σας, πάρτε μία πρώτη δόση, με τη συνέντευξή μας με τον Neil Fallon (φωνή, κιθάρα, πλήκτρα).

Το κοινό της stoner rock ολοένα και αυξάνεται σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Πιστεύεις ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι «της μόδας» ή πράγματι η stoner rock ήρθε για να μείνει;

Ήρθε για να μείνει καθώς ο όρος ‘stoner rock’ είναι απλά ένας άλλος τρόπος να αποκαλέσεις τη rock ’n’ roll. Σίγουρα υπάρχουν μπάντες που αυτοαποκαλούνται stoner rock μπάντες, αλλά οι περισσότερες από αυτές απλά παίζουν rock ‘n’ roll. Και η rock ‘n’ roll δεν προκειται να πάει πουθενά.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που είχες να αντιμετωπίσεις ως μουσικός;

Έχουν υπάρξει κάμποσοι σωματικοί φραγμοί. Το ότι κόπηκε εντελώς το ένα μου δάχτυλο. Η εγχείριση στο λαιμό. Η εγχείριση στα ιγμόρεια. Ευτυχώς όλα αυτά είχαν την καλύτερη δυνατή κατάληξη. Αλλά με έκαναν να εκτιμήσω την υγεία μου. Και, σε τελική ανάλυση, η μουσική παράγεται από το σώμα. Το να χρησιμοποιείς κατάλληλα τον αέρα είναι κάτι καθαρά σωματικό.

Για τη heavy rock, όλα ξεκινάνε και όλα καταλήγουν στη blues. Ποια θα έλεγες ότι είναι η μεγαλύτερη επιρροή που είχες από τη blues σκηνή;

Οι ZZ Top, Howlin’ Wolf, Elmore James, Skip James και φυσικά όλα εκείνα τα βρετανικά συγκροτήματα που πήραν την αμερικάνικη blues και την εξηλέκτρισαν (Led Zeppelin, Rolling Stones κλπ).

Σίγουρα. Είναι από τα πράγματα που επιχείρησα να κάνω στο Psychic Warfare. Το ‘Decapitation Blues’ δε θα είχε βγει έτσι αν δεν είχα χειρουργηθεί στο λαιμό. Το ‘A Quick Death in Texas’ δε θα ήταν αυτό που είναι αν δεν είχα μείνει σε μια μικρή καλύβα στην επαρχία του Texas κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του Psychic Warfare. Πιστεύω οτί αυτό που απολαμβάνω περισσότερο όταν γράφω στίχους είναι το να χρησιμοποιώ πραγματικές εμπειρίες της ζωής μου και να τις τραβάω στα άκρα.

Πώς γίνεται «κάθε φορά που κάθεσαι να γράψεις στίχους για γυναίκες, πάντα φαίνεται να καταλήγεις θύμα φοβερού ‘ass kicking’ »; (Η ερώτηση είναι αναφορά στους στίχους ’Every time I set to write lyricals on the women I always seem to end up the victim of some terrible ass kicking’ από το κομμάτι ‘Sucker for the Witch’)

Συνειδητοποίησα ότι έχουν όλα ένα κοινό στοιχείο, το ότι ο γυναικείος χαρακτήρας είναι ‘ass kicker’. Όχι απαραίτητα με αρνητικό τρόπο.

Όταν έγραφα το ‘Sucker for the Witch’ άρχισα να σκέφτομαι τα άλλα κομμάτια που έχω γράψει που αφορούν γυναικείους χαρακτήρες. Συγκεκριμένα, τα ‘Cypress Grove’, ‘La Curandera’, ‘The Dragonfly’, ‘Cyborg Bette’ είναι μερικά παραδείγματα. Συνειδητοποίησα ότι έχουν όλα ένα κοινό στοιχείο, το ότι ο γυναικείος χαρακτήρας είναι ‘ass kicker’. Όχι απαραίτητα με αρνητικό τρόπο. Ίσως αυτό να προέρχεται από την εφηβεία μου, όταν διάβαζα το περιοδικό Heavy Metal. Σχεδόν σε όλα τα εξώφυλλά του υπήρχε μία φοβερή και τρομερή γυναίκα που κρατούσε σπαθί ή κάποιο πιστόλι με λέιζερ ή που είχε καβαλήσει ένα λύκο. Χάζευα για ώρες αυτές τις γυναίκες. Είμαι σίγουρος ότι αυτό άφησε κάποιο αποτύπωμα στην ψυχή μου.

Ποιο είναι το πιο παράξενο πράγμα που σου έχει συμβεί στη σκηνή;

Έχω πέσει μέσα στη σκηνή. Πηδώντας πάνω κάτω σε μία σκηνή από σάπιες ξύλινες σανίδες. Αυτό ήταν αμήχανο, αλλά προς υπεράσπισή μου δεν έχασα ούτε ένα στίχο.

Τί σου αρέσει να κάνεις πέραν της μουσικής για να ανανεώσεις τη δημιουργικότητά σου;

Νομίζω πως η καλύτερη δημιουργική άσκηση είναι απλά το να παίζω με το παιδί μου. Το να πρέπει να εξηγήσω ολόκληρο τον κόσμο σε μία νέα ανθρώπινη ύπαρξη είναι ένας φοβερός τρόπος να σκεφτώ τα πράγματα με έναν τρόπο που δε θα τα σκεφτόμουν κανονικά. «Πώς γίνεται αυτό;», «Γιατί το άλλο;»

Κυκλοφορείτε τα άλμπουμ σας με τη δική σας δισκογραφική παραπάνω από μία δεκαετία. Θα ενθάρρυνες τα νέα συγκροτήματα να διαλέξουν μία ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία ή να φτιάξουν τη δική τους αντί να υπογράψουν με μια μεγάλη;

Θα ενθάρρυνα τα συγκροτήματα να κρατήσουν τον έλεγχο όσο το δυνατόν περισσότερο. Και αν όντως υπογράψουν με μία δισκογραφική, να ξεκαθαρίσουν ότι κάποια στιγμή θα πάρουν τα κέρδη από αυτούς τους δίσκους πίσω. Και ποτέ μα ποτέ να μην αφήσουν άλλους να αναλάβουν τις δημοσιεύσεις τους.

Τί πιστεύεις για τη μουσική διανομή στο διαδίκτυο;

Ήταν ευλογία για τους Clutch. Υπογράψαμε με διάφορες μεγάλες δισκογραφικές στη δεκαετία του ’90. Μετά το όλο πράγμα «ξεφούσκωσε». Κι όμως, αντί να δυσκολευτούμε να τα βγάλουμε πέρα οικονομικά, τα πράγματα άρχισαν να φτιάχνουν για τους Clutch. Το μόνο που είχε αλλάξει στο μεταξύ ήταν το Ιντερνετ. Και μόνο σε αυτό μπορώ να αποδώσω την αλλαγή της τύχης μας. Η Ελλάδα είναι ένα τέλειο παράδειγμα πάνω σε αυτό. Τίποτα από όσα είχαμε κυκλοφορήσει στη δεκαετία του ’90 δεν ήταν διαθέσιμο στην Ελλάδα.

Αλλά παίξαμε στην Αθήνα μερικά χρόνια πριν και ήταν το μεγαλύτερο σόου στην Ευρώπη όπου ήμασταν headliners. Και αυτό συνέβη επειδή ο κόσμος έκανε share τη μουσική μας. Αρα, αν αυτό σημαίνει ότι ένας πιτσιρικάς παίρνει δωρεάν το άλμπουμ μας, αλλά μετά αγοράζει εισητήριο για τη συναυλία μας ή ίσως αγοράζει και μπλουζάκι, τότε είμαι εντάξει με αυτό. Η μουσική ήταν δωρεάν για χιλιάδες χρόνια. Πιστεύω ότι η μουσική διανομή στο διαδίκτυο μπορεί να είναι μία επιστροφή στην κανονικότητα.

Ποιο είναι το επόμενο βήμα για τους Clutch; Ποιο είναι το επόμενο βήμα για τον Neil;

Έχουμε κλείσει συναυλίες μέχρι το τέλος του χρόνου. Μετά από αυτό θα κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα και θα ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε τον επόμενο δίσκο.

Για όσους από εσάς πιστεύετε ότι το καλοκαίρι δεν είναι αρκετά καυτό ακόμα, ορίστε ό,τι χρειάζεται να γνωρίζετε για να δείτε τους Clutch:

Πότε: 24/8/2016

Πού: club Ιερά Οδός (Ιερά Οδός 18-20, Αθήνα)

Πόσο κοστίζει: 22,50 – 25 € (προπώληση), 28 € (ταμείο)

Πώς να κλείσετε εισιτήρια: https://www.viva.gr/

Επιμέλεια συνέντευξης: Μαρίνα Ακαρέπη & Λάμπρος Παπαευθυμίου