3 Ιουλίου 1971, στον αριθμό 17 της οδού Beautreillis, στο Παρίσι. Η Pamela Courson ξυπνά και βρίσκει τον Jim Morrison νεκρό στη μπανιέρα. Μόνο αυτή και ο Bill Siddons, μάνατζερ του συγκροτήματος είδαν το πτώμα του, με τις «θεωρίες συνωμοσίας» να οργιάζουν μέχρι και σήμερα. Βέβαια, η ιστορία, όσο και οι φήμες, είναι λίγο πολύ γνωστά. Εδώ, μάλλον επετειακά για τη συμπλήρωση 45 χρόνων από το θάνατό του, θα κάνουμε ένα διαφορετικό αφιέρωμα στον Jim Morrison.
Το 3pointmagazine.gr, μέσω ανθρώπων που αγαπούν τους Doors, βρήκε και συνέλεξε ανέκδοτες και σπάνιες ηχογραφήσεις και φωτογραφίες και μία συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Morrison λίγο μετά τη, θρυλική, συναυλία στο Μαϊάμι το 1969. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή…
Όπως ξέρεις, οι Doors «γεννήθηκαν» τον Ιούλιο του ’65, όταν ο Morrison τραγουδούσε στον Ray Manzarek για τις «πόρτες» που διαχωρίζουν τα γνωστά από τα άγνωστα πράγματα. Περίπου δυο μήνες μετά και λίγο πριν προστεθεί και ο Robby Krieger στη μπάντα, βρίσκονται στα στούντιο της World Pacific Jazz Records, ηχογραφώντας τα πρώτα τους ντέμο. Ένα από αυτά ήταν και το My Eyes Have Seen You, μαζί με τα Hello, I Love You, Summer’s Almost Gone, End of the Night, Moonlight Drive και Go Insane, κομμάτι που έμεινε μόνο ως ντέμο.
1965-09-02 Los Angeles, World Pacific jazz studios (Aura studio demos)
Συστήθηκαν… επίσημα στο ευρύ κοινό το 1967 με δυο(!) άλμπουμ, ένα που έφερε το όνομά τους κι έφτασε μέχρι το νο.2 στις ΗΠΑ κι ένα, το Strange Days, που άγγιξε το νο.3. Προηγήθηκαν μερικά ακόμη ντέμο, όπως αυτά του Αυγούστου του ’66 στα στούντιο της Sunset. Εκεί επιχείρησαν να ηχογραφήσουν μια πρωταρχική μορφή του Indian Summer και δυο διαφορετικές βερσιόν του Moonlight Drive.
1966-08-24 Los Angeles, Sunset sound recording studios (The Doors sessions)
Τρεις ημέρες πριν την κυκλοφορία του Strange Days, στις 22 του Σεπτέμβρη, οι Doors εμφανίζονται στην τηλεοπτική εκπομπή του Murray the K, με την πρόβα τους να μαγνητοσκοπείται και τα αρχεία, λόγω της… ιδιαίτερης συμπεριφοράς του Morrison, μέχρι πρόσφατα να μην έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Στο ηχητικό, τόσο η πρόβα, όσο και η εκτέλεση του People are Strange που τελικά «έφτασε» στον αέρα της εκπομπής.
1967-09-22 New York, WPIX-TV (Murray the K)
21 Δεκέμβρη 1967, Jim και Pam παντρεύουν το ζεύγος Ray και Dorothy Manzarek στο δημαρχείο του Λος Άντζελες. Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, αλλά και στις 28 Δεκέμβρη, οι Doors έδωσαν δυο συναυλίες στο διάσημο Winterland του San Francisco, εκεί που ηχογραφήθηκε και μία από τις καλύτερες ίσως συναυλίες της Janis Joplin τον επόμενο χρόνο. Μεταξύ άλλων, θα ερμηνεύσουν και τη διασκευή τους στο Back Door Man του Howlin’ Wolf, μία από τις πολλές μπλουζ διασκευές τους. Εξάλλου, όπως ο ίδιος ο Morrison έλεγε, μισούσε τη ροκ και η μπλουζ ήταν η αγαπημένη του μουσική, κάτι που φανερώνεται και από τον τρόπο με τον οποίο τραγουδά.
Ο Jim και η ηθοποιός Donna Mitchell, σε φωτογραφία του Alexis Waldeck (1967)
1967-12-26 San Francisco, Winterland Arena
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, με τη μπάντα πλέον να εκτοξεύεται, εμφανίζονται στο Forum του Λος Άντζελες, στο σπίτι τους δηλαδή, σε μια συναυλία που ανοίγει ο Jerry Lee Lewis. Στο ηχητικό, το διάσημο Love me Two Times, όπως ακούστηκε εκείνη τη βραδιά και ηχογραφήθηκε ερασιτεχνικά από το κοινό.
The Doors – Live at LA Forum
Μπορεί οι ίδιοι να είχαν απώλειες μνήμης την επόμενη ημέρα, όμως όλοι οι θαυμαστές τους παγκοσμίως έχουν σημειώσει το Μάρτιο του ’68 με μεγάλους κόκκινους κύκλους στα ημερολόγια τους. Jimi Hendrix και Jim Morrison, μεταξύ άλλων, συνευρίσκονται και τζαμάρουν στη Νέα Υόρκη με το αποτέλεσμα να είναι κάτι περισσότερο από εμφανές, και εντυπωσιακό, στο δωδεκάλεπτο Bleeding Heart, όπου ο Hendrix παίζει κιθάρα και τραγουδούν και οι δυο.
Κατά τη διάρκεια πρόβας στο Hollywood Bowl (1968)
1968-03-07 New York, Steve Paul’s scene (Jimi Hendrix ft. Jim Morrison)
Το 1969, σε αόριστο χρόνο αλλά πιθανότατα πριν τη συναυλία του Μαϊάμι αν κρίνουμε από τη διάθεσή τους, το συγκρότημα βρίσκεται στο σπίτι του Robby Krieger, όπου ηχογραφούν μια εναλλακτική εκτέλεση του Hyacinth House, το οποίο φυσικά θα μείνει μόνο ως ντέμο.
1969 Robby Krieger’s house (demo)
3 Μαρτίου 1969. Η μέρα που ο κόσμος των Doors άλλαξε, η μέρα που, μετά το Σικάγο στο οποίο είχε γίνει η αρχή, ο Jim Morrison ετοιμαζόταν για το κορυφαίο κοινωνικό του πείραμα: Θα προκαλούσε εξέγερση εγείροντας τις σεξουαλικές ορμές του κοινού. Σχεδόν τα κατάφερε, και ίσως μουσική και ψυχολογία να ήταν σήμερα αρκετά διαφορετικές αν είχε καταφέρει να βγάλει το παντελόνι του στη σκηνή του Dinner Key Auditorium πριν εισβάλλουν οι αστυνομικές δυνάμεις και διακόψουν απότομα τα σχέδια του. Στο ηχητικό, αποσπάσματα από την προσπάθειά του να ξυπνήσει το κοινό με φωνές, ένα ιδιαιτέρως αισθησιακό, στο μυαλό του Morrison τουλάχιστον, Touch Me και ένα Unknown Soldier στο οποίο παραλίγο να σπάσει τα πλευρά του χτυπώντας τα με μανία στο πάτωμα.
Liquid Night
Ο Jim με τον Babe Hill και τον Tony Funches, πιθανότατα το 1968
Jim, Robby Krieger και Albert King, πριν από κοινή τους συναυλία στο Βανκούβερ (1970)
Με τον απόηχο εκείνης της βραδιάς ακόμη αρκετά θορυβώδη και το συγκρότημα να έχει από τότε μόλις μία συναυλία, αλλά αντιστρόφως ανάλογα ένα άλμπουμ, το Soft Parade, που γίνεται πλατινένιο, ο Jim Morrison καταφθάνει τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς στα στούντιο της Elektra για να ηχογραφήσει ποιήματά του, όπως τα Hitler, Woman in the Window και All Hail the American Night. Τα ηχογραφεί βέβαια περισσότερο σε ύφος spoken word παρά ανάγνωσης, αφού δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό να κάνει αισθητή την παρουσία του με κάθε τρόπο.
Ο Jim κατά τη διάρκεια της δίκης μετά τη συναυλία του Μαϊάμι
1969-06 Los Angeles, Elektra sound recorders (poetry)
Hitler
Woman in the Window
All Hail the American Night
Αρκετά μακριά από τον «τόπο του εγκλήματος», στο Τορόντο του Καναδά -όπου και εκεί έγινε πλατινένιο το Soft Parade- βρέθηκαν το Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς, για μια συναυλία που εκτός των άλλων είναι αξιομνημόνευτη για την εκτέλεση του The End, μια εκτέλεση που αγγίζει ακόμα και εκείνη τη θρυλική του Detroit.
1969-09-13 Toronto, Varsity Stadium
Το 1970 οι Doors, ή καλύτερα, ο Jim Morrison, δίνει δυο συνεντεύξεις που θεωρούνται «χαμένες», στον Howard Smith και την Salli Stevenson, στις οποίες μίλησε για το Μαϊάμι και τις δίκες που τον κυνηγούσαν ακόμη σαν Ερινύες, για τους πρόσφατους θανάτους του Jimi Hendrix και της Janis Joplin, για το δικό του ενδεχόμενο θάνατο –εξάλλου μετά το θάνατο και της Janis, έλεγε πολύ συχνά στην παρέα του ότι «πίνουν με τον τρίτο», ακόμη και για την αγάπη και πώς αυτός την βλέπει, πάντα στο πρόσωπο της «κοσμικής συντρόφου» του, Pamela Courson.
Jim & Pam στο Παρίσι, τρεις ημέρες πριν το θάνατό του. Φωτογραφία του Alain Ronay.
Jim Morrison Speaks – The Lost Interview
*«Δανειστήκαμε» τον εν λόγω τίτλο από την ομώνυμη βιογραφία του Jim Morrison δια χειρός Danny Sugerman και Jerry Hopkins, που είχε κυκλοφορήσει μια δεκαετία μετά το θάνατό του. Οι συγκεκριμένοι στίχοι είναι από το κομμάτι Five to One.
**Αν έχετε άλλες σπάνιες – ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις ή/ και φωτογραφίες, ή ακόμη και παρατηρήσεις πάνω στην ιστορία, μπορείτε να έρθετε σε επικοινωνία μαζί μας μέσω του info@3pointmagazine.gr ώστε να διανθιστεί ακόμα περισσότερο το αφιέρωμα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.