Πολλά μπορεί να αποκομίσει κανείς από την βραδιά της Τετάρτης στη Βουλή, οπότε και ψηφίστηκε ακόμη ένα -το πιο επαχθές όλων- πακέτο μέτρων, με οριακή πλειοψηφία. Σε επίπεδο όσων απαρτίζουν την κυβέρνηση, μπορεί να σχολιαστεί η τοποθέτηση του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος νομίζει ότι ζει σε κάποια άλλη χώρα, ευημερούσα και ακμαία και η “υπνωτική” ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, στην οποία έπεισε για ακόμα μία φορά, πως το κόμμα του είναι το απόλυτο δεκανίκι μιας κυβέρνησης που έχει βαλθεί να ξεπουλήσει ό,τι ξεπουλιέται.
Το αξιοπερίεργο όμως και το πλέον γραφικό πια, είναι η στάση του Ευάγγελου Βενιζέλου. Όχι γενικότερα του ΠΑΣΟΚ, αλλά του αρχηγού του. Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς να λαϊκίζει, να υπερβάλει, να επιτίθεται, ωστόσο τα ποσοστά του και οι βουλευτές του λίγο-πολύ τον επιβραβεύουν. Στην περίπτωση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ όμως, φαίνεται ότι έχει χαθεί εντελώς η μπάλα.
Πριν από λίγα χρόνια ήταν ένας υπουργός του ΠΑΣΟΚ, που έδειχνε ξεκάθαρα τις βλέψεις του για την ηγετική θέση του κόμματος. Πλέον όμως -που έχει αναλάβει τον ρόλο του αρχηγού- έχει εξελιχθεί σε έναν σύγχρονο δικτάτορα, έναν άνθρωπο που πάντα θέλει να έχει το πάνω χέρι, έναν άνθρωπο που όχι μόνο δεν αναγνωρίζει τα λάθη των περασμένων χρόνων, αλλά επιτίθεται με μένος και ειρωνεία σε όσους τον κατηγορούν για τα προαναφερθέντα.
Τί καταλάβαμε
Αρχικά, από την ομιλία της Τετάρτης καταλάβαμε δύο πράγματα: όλα αυτά τα χρόνια κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ήταν που έφερε τη χώρα στο σημείο που βρίσκεται τώρα, αυτός διέλυσε τα εργασιακά δικαιώματα μέσω του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού του, αυτός ήταν που έδιωξε τις επιχειρήσεις από την Ελλάδα με την αντεθνική του στάση, αυτός ήταν γενικά που μπλόκαρε και εναντιώνονταν σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού του κράτους.
Το δεύτερο που καταλάβαμε είναι ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι φανατικός θαυμαστής του Αντώνη Σαμαρά. Ούτε οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δεν υπερασπίστηκαν με τόσο σθένος, τις επιλογές του προέδρου τους, όσο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος όχι μόνο έπλεξε το εγκώμιο του Σαμαρά επαινώντας την τόλμη του, αλλά επιτέθηκε και στον Αλέξη Τσίπρα, που έθεσε προηγουμένως το θέμα του διορισμού κατοίκων της Καλαμάτας (η γενέτειρα του Σαμαρά) στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Δεν καταλαβαίνει ή δεν μπορεί;
Και όσο παράλογα κι αν ηχούν τα παραπάνω στα αυτιά των πολιτών, τόσο λογικά φαίνονται σε μία δεύτερη βάση. Όπως ένας αλυσοδεμένος παλεύει με λύσσα να σπάσει τα δεσμά του και χτυπιέται και τραυματίζεται, ξέροντας πως δεν θα τα καταφέρει, έτσι και ο Βενιζέλος βλέποντας το ΠΑΣΟΚ να φυλλορροεί και να συρρικνώνεται μέρα με τη μέρα, προβαίνει σε κινήσεις αψυχολόγητες και άστοχες, θέλοντας να δείξει ότι είναι ο καπετάνιος, σε ένα καράβι όμως που βουλιάζει.
Ένας άνθρωπος που κατηγορείται για απόκρυψη της λίστας όσων έχουν βγάλει λεφτά στο εξωτερικό, (λογικά) δεν επιτίθεται στον δημοσιογράφο που την έφερε στο φως ενώ θα έπρεπε να το είχε κάνει ο ίδιος, (λογικά) δεν κατηγορεί υπαλλήλους του γραφείου του για πολιτικό παιχνίδι και σκοπιμότητες που στόχο είχαν να του κλέψουν τη λίστα, (λογικά) δεν αγορεύει με ύφος χιλίων καρδιναλίων στην Επιτροπή Διαφάνειας της Βουλής, θέλοντας να πείσει ότι ξέχασε τη λίστα στο συρτάρι του, (λογικά) δεν μιλάει στη Βουλή και στα κανάλια ζητώντας τα ρέστα για τον πόλεμο που του γίνεται.
Ή ο γυαλός είναι στραβός ή…
Και αν αυτά αφορούν τα… πέρα από το κόμμα του, σίγουρα οι κινήσεις του εντός κόμματος δεν είναι οι ενδεδειγμένες. Το ΠΑΣΟΚ πληρώνει τις πολιτικές της τελευταίας 30ετίας, τις πολιτικές που δημιούργησαν ένα πελατειακό κράτος δομημένο σε σαθρά θεμέλια, πάνω στις δημόσιες σχέσεις και στο “θα σε βολέψω”, πάνω στη φούσκα του χρηματιστηρίου, πάνω στον δήθεν εκσυγχρονισμό του Σημίτη, πάνω στο σκάνδαλο Κοσκωτά, πάνω στη διαφθορά και το ψέμα.
Αντί λοιπόν να κάνει την αυτοκριτική του, να παραδεχτεί τα λάθη του παρελθόντος και να αναθεωρήσει τη στάση του γύρω από διαφορετικά πια αξιακά κριτήρια, ο Βενιζέλος συνεχίζει να αρμενίζει στραβά, διώχνοντας το ένα μετά το άλλο, τόσο τα στελέχη, όσο και τους ψηφοφόρους του. Ανοίγει συνεχώς νέα μέτωπα με όσους διαφωνούν, διαγράφει βουλευτές γιατί πολύ απλά δεν ακολούθησαν τις εντολές του, παινεύει τον “συνέταιρό” του στην κυβέρνηση, Αντώνη Σαμαρά και δείχνει ή ότι δεν έχει αντιληφθεί στο ελάχιστο γιατί το ΠΑΣΟΚ από το 45% έφτασε στο 11%, ή το έχει αντιληφθεί και πολύ απλά δεν μπορεί να κάνει κάτι.
Τόσο λόγω της συγκυρίας που απλά θέλει το ΠΑΣΟΚ εκτός της πολιτικής σκηνής, όσο και λόγω του αδιάλλακτου, αυταρχικού, αρχομανή και ξεπερασμένου πια, χαρακτήρα του ίδιου του Βενιζέλου.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.