Συγκροτούν το “Τρίγωνο της αδελφότητας” με τους οργανωμένους οπαδούς της Λιβόρνο και της Α.Ε.Κ. Μισούν την Παρί Σεν Ζερμέν, την ομάδα των αστών της πλούσιας πρωτεύουσας, με κάθε ντέρμπι ανάμεσά τους να μυρίζει “μπαρούτι”, ενώ δίνουν το “παρών” σε αγώνες μη ποδοσφαιρικούς και μακριά από το “πέταλο” του γηπέδου τους Βελοντρόμ. Οι οπαδοί της Ολυμπίκ Μαρσέιγ συγκροτούν μια από τις πολυπληθέστερες αντιφασιστικές κερκίδες της Γαλλίας και της Ευρώπης.
Μετά τις Χάποελ Τελ Αβίβ, Λιβόρνο, Ράγιο Βαγιεκάνο και Μπεσίκτας, σειρά στα αφιερώματα του 3pointmagazine.gr παίρνει η Γαλλία και η Μαρσέιγ, μια ακόμη ομάδα που διατηρεί εν πολλοίς αντιφασιστικό και ελευθεριακό χαρακτήρα στην εξέδρα της. Μια εξέδρα που ξεφεύγει από τα όρια του γηπέδου και στρέφει το βλέμμα της σε ζητήματα της κοινωνίας από μια σκοπιά αγωνιστική.
Αν ισχύει αυτό που αποδίδεται στον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, πως “το ποδόσφαιρο δεν είναι άλλο ένα παιγνίδι, αλλά ένα ακόμη όπλο για την επανάσταση”, τότε στο πέταλο των “Winners”, των φανατικών οπαδών της Μαρσέιγ, φέρνουν τη θεωρία στην πράξη. Από τους δυναμικότερους συνδέσμους που υποστηρίζουν την ομάδα, ιδρύθηκαν το 1987 και καταλαμβάνουν το βόρειο κομμάτι της νότιας κερκίδας του Βελοντρόμ, την οποία μοιράζονται μαζί με τους “Commando Ultra’84». Στη Μαρσέιγ οι σύνδεσμοι διαχειρίζονται από μόνοι τους τα εισιτήρια διαρκείας για τους αγώνες της αγαπημένης τους ομάδας. Οι “Winners” πουλάνε κατά μ.ό. 5.500 κάρτες διαρκείας το χρόνο, ωστόσο, στον πυρήνα τους συμμετέχουν περίπου 300 μέλη, με τους υπόλοιπους να υποστηρίζουν τις δράσεις του συνδέσμου. Για να γίνει κάποιος μέλος της ομάδας αυτής των οπαδών πρέπει να αναγνωρίσει τον αντιφασιστικό και αναρχικό τους χαρακτήρα. Στα χρώματα τους βρίσκεται και το πορτοκαλί χρώμα που σχηματίζει μια αντίθεση με το γαλανόλευκο συνδυασμό που έχουν οι εμφανίσεις της Μαρσέιγ. Για να τονίσουν τις διαφορές τους με όσους αντιπαθούν και βρίσκονται ιδεολογικά απέναντί τους, μέχρι πρότινος τα μέλη των “Winners” φορούσαν τα μπουφάν τους ανάποδα. Έτσι έδειχναν πως διαφέρουν από τους “Boulogne boneheads”, τους ultras της Παρί Σεν Ζερμέν, με τους οποίους διατηρούν σχέσεις μίσους που εκτείνονται πέραν του ποδοσφαίρου.
Είναι αδελφοποιημένοι με τους οπαδούς της ΑΕΚ, στις τάξεις των οργανωμένων της οποίας επίσης επικρατεί το αντιφασιστικό στοιχείο, αλλά και της Λιβόρνο, ο χαρακτήρας των οργανωμένων της οποίας παρουσιάστηκε σε προηγούμενο αφιέρωμα, και ενστερνίζονται αριστερές απόψεις που φτάνουν μέχρι την αναρχία. Η δράση τους περιλαμβάνει καμπάνιες καταπολέμησης της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, συσσίτια και ομάδες υποστήριξης αναξιοπαθούντων ανεξαρτήτως χρώματος και εθνικότητας. Ανήκουν μαζί τους στο “Τρίγωνο της Αδελφότητας”, όπου και μοιράζονται απόψεις ενάντια σε κάθε μορφή ρατσισμού και καταπίεσης των αδυνάτων.
Στο έργο του «Ποδόσφαιρο. Σύμβολα, αξίες, φίλαθλοι», ο γάλλος εθνολόγος Κριστιάν Μπρομπερζέ αναφέρεται στους «Winners» και στην αντιπαράθεση τους στα τέλη της δεκαετίας του 1980, στην «εξαίρεση της Μασσαλίας απέναντι στη ‘Γαλλία των τσάτσων’», τον κοσμοπολιτισμό τους έναντι της εσωστρέφειας, που γινόταν έκδηλη μέσα από συνθήματα όπως “είναι ρατσιστές, ο Ρασίντ είναι αδελφός μας/ είναι άχρωμοι, είμαστε πολύχρωμοι». Ως κάτοικοι μιας πόλης που από δεκαετίες συγκέντρωνε ανθρώπους απ΄ όλη τη γη, που κατέληγαν στο φημισμένο λιμάνι της πόλης του γαλλικού Νότου για να βιοποριστούν και να επιζήσουν, απέχοντας από τα αγαθά και την άνεση των κατοίκων του πλούσιου Βορρά της χώρας, δεν θα μπορούσαν παρά να ξεκινήσουν -τουλάχιστον- βιώνοντας το αίσθημα της καταπίεσης και της αδυναμίας του καταπιεσμένου. Έννοιες που στην πορεία των χρόνων πλέον ενδεχομένως απλά να αχνοφαίνονται, όμως δεν χάνουν καθολικά το νόημα τους. Έτσι και στους “ultras” μιας ομάδας που εδρεύει στο λιμάνι της Μασσαλίας, τα αντιφασιστικά και φιλολαϊκά αντανακλαστικά ήταν αναπόφευκτο να ενεργοποιηθούν σχεδόν αυτόματα.
Οι ίδιοι παραδέχονται πως δεν είναι οι μόνοι που σαν σύνδεσμος είναι ενεργός, όπως και ότι μέσα στο γήπεδο η αφοσίωση τους στη Μαρσέιγ και στα ποδοσφαιρικά της κατορθώματα αφήνουν τα υπόλοιπα στην άκρη. Μακριά όμως από τα επικίνδυνα “no politica” ή αυτούσιες τις φασιστικές ιδέες που κυριαρχούν και εξαπλώνονται σαν γάγγραινα σε κερκίδες σε όλη την Ευρώπη, οι “Winners” τονίζουν πως “κοιτάμε τα πάντα από κοινωνική και πολιτική σκοπιά και προσπαθούμε να βρούμε τον τρόπο να βοηθήσουμε όσους αδύνατους έρχονται σε μας ζητώντας βοήθεια, σε μια πόλη που δυστυχώς φιλοξενεί πολλούς τέτοιους”. Κι αν ο χαρακτήρας των “ultras” όπως ήταν όταν ξεκίνησαν το 1987 έχει πια ξεθωριάσει, οι φανατικοί οπαδοί της Μαρσέιγ διαφοροποιούνται απ΄ όσους διαχωρίζουν την κοινωνία από το ποδόσφαιρο. Συνιστούν όσα παρατηρούσε ο ιστορικός και κοινωνιολόγος Ζορζ Βιγκαρελό στο βιβλίο του «Από το παιχνίδι στο αθλητικό θέαμα», ότι το φαντασιακό του αθλητισμού συνίσταται σε “μια δημοκρατική προβολή, ένα μύθο ευταξίας, μια εικόνα απόλυτης αγνότητας που εγγυάται τις πιο πολύτιμες αξίες των κοινωνιών μας: την ισότητα των ευκαιριών, την αμεροληψία των διαιτητών, την ηθική των συμμετεχόντων”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.