Αναπολώντας τα χρόνια της αθωότητας και της επαναστατημένης εφηβείας, μου έρχεται στο μυαλό ένα σύνθημα: Το αριστερό μου αφεντικό πατίνι μ’ έχει κάνει / και ύστερα μου λέει πως φταίνε οι Αμερικάνοι. Δυστυχώς για μένα και την αποκήρυξη μου προς την επαναστατημένη εφηβεία μου, βλέπω το σύνθημα να πραγματώνεται με μια μόνο μικρή τροποποίηση, ένεκα της αλλαγής των εχθρών. Ο επίκαιρος εχθρός είναι οι Γερμανοί- ας το αφήσουμε, όμως, ως έχει γιατί δεν θα βγαίνει η ρίμα.
Το να βρει μια κοπέλα εργασία ως σερβιτόρα από αγγελίες εφημερίδας είναι πολύ δύσκολο. Όχι για τους λόγους που υποψιάζεστε- ανεργία, ανασφάλιστη εργασία, εξαντλητικά δεκάωρα, μειωμένες αποδοχές. Πρέπει να διαθέτει την έκτη αίσθηση! Και εξηγούμαι: 9 στις 10 αγγελίες που ζητούν σερβιτόρες δεν απευθύνονται σε κοπέλες που μπορούν να μεταφέρουν με το δίσκο τους καφέ, χυμούς και ποτά. Αλλά σε κοπέλες που έχουν τη “δυνατότητα” να απασχολούν ευχάριστα τον πελάτη, να τον “πείθουν” να καταναλώνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποσότητα αλκοόλ, και τελικά ό,τι ήθελε προκύψει. Για λόγους που δεν έχω διευκρινίσει ακόμα, εγώ δε διαθέτω την έκτη αίσθηση. Όποτε και βρέθηκα σε ύποπτα μπαρ με το λεξικό του Μπαμπινιώτη να τους προτρέπω να κοιτάξουν στο λήμμα “σερβιτόρα” και να ψάξουν άλλη ιδιότητα που να περιγράφει αυτό που χρειάζονταν. Θα μου πείτε άστοχη αντιμετώπιση του προβλήματος, και θα συμφωνήσω μαζί σας.
Μετά από πολλές βόλτες παρέα με το λεξικό, βρήκα ένα συνοικιακό μπαράκι που αναζητούσε μια κοπέλα να παρασκευάζει ποτά πίσω από το μπαρ, να σερβίρει στον εσωτερικό και τον εξωτερικό χώρο του μαγαζιού καθώς και στον πάνω όροφο, να πλένει ποτήρια, να καθαρίζει το μαγαζί και τις τουαλέτες του και όταν σχολάει ο d.j. να βάζει και μουσική. Ωράριο: 20.00- 6.00, ίσως και λίγο πιο αργά. Ως θετικός άνθρωπος είπα στον εαυτό μου: Μπράβο μου! Μια δουλειά έψαχνα και βρήκα πέντε σε μια! Τύχη βουνό.
Η πρόσληψη μου έγινε με τους μεσαιωνικούς όρους που προβλέπει το ελληνικό “δίκαιο”. Δώσαμε τα χέρια, ορκίστηκα στην τιμή και την υπόληψη μου να υπηρετώ το μπαρ και χωρίς καμία νομική κάλυψη του εργαζόμενου (σύμβαση εργασίας λέγεται νομίζω) και φυσικά (!!!) χωρίς ένσημα, ξεκίνησα να δουλεύω στο μπαρ.
Έτσι, είχα την τύχη, να γνωρίσω το πιο “αριστερό” αφεντικό. Χάριν συνεννόησης θα τον αποκαλώ Μ., Μ. όπως Μιχάλης, Μπάμπης, Μήτσος ή Μ. όπως το αρχικό γνωστής ελληνικής προσφώνησης και επιθέτου ευγενείας συνάμα. Ο Μ., λοιπόν, ως “αριστερός” που σέβεται τον εαυτό του, φρόντιζε να συνεισφέρει τα μέγιστα στα έσοδα της ρωσικής οικονομίας, καταναλώνοντας κάθε βράδυ τουλάχιστον ενάμιση μπουκάλι βότκας. Κατά τη διάρκεια της ολονύχτιας βοτκαποσίας, συζητούσε με τους φίλους του, συγγνώμη τους “συντρόφους” εννοούσα, για τη διαφθορά των πολιτικών (κάτω Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), για αυτούς που δεν αντιδρούν ενεργά και επιμένουν στον καναπέ τους (πάμε Σύνταγμα και μουντζώνουμε Βουλή σήμερα), για τα πακέτα στήριξης που συνοδεύονται από δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα και περικοπές μισθών και συντάξεων (έξω το Δ.Ν.Τ και η Τρόικα, Θάνατος στην Άνγκελα), και φυσικά: ας γυρίσουμε στη δραχμή, χίλιες φορές καλύτερα από το ευρώ.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της βαθιάς ιδεολογικής αναζήτησης, εγώ απορούσα γιατί θα έπρεπε να περιμένω, κατάκοπη από την ορθοστασία μετά από δέκα ώρες δουλειάς, χωρίς να πληρώνομαι υπερωρίες, τον Μ. και τους φίλους του να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα που γέννησε ο κακός καπιταλισμός.
Μετά από λίγες εβδομάδες κατάλαβα ότι οι ιδεολογικές αναζητήσεις του Μ. δεν ήταν ατέρμονες. Κατέληξε ιδεολογικά και έτσι ένα απόγευμα Τρίτης με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να μην πάω στη δουλειά το βράδυ και ότι δε θα με ξαναχρειαστεί. “Ρε Μ.”, του λέω, “μέχρι και η Τρόικα, αυτό το τερατώδες καπιταλιστικό μέσο του διαβόλου, δέχτηκε τη ρύθμιση στα εργασιακά. Ο εργαζόμενος πρέπει να προειδοποιείται 4 μήνες πριν, για την επικείμενη απόλυση του”, αλλά ο Μ. ήταν ανένδοτος: η “Αριστερά” πρέπει επιτέλους να υιοθετήσει συνοπτικές διαδικασίες.
Υ.Γ. Το παρόν είναι προϊόν μυθοπλασίας. Για τους δύσπιστους, όμως, το μπαρ βρίσκεται κάπου στο Παγκράτι και εγώ δεν έχω να πληρώσω το χαράτσι της ΔΕΗ.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.