Είναι πρωί Σαββάτου, περίπου 7:30 το πρωί. Βρίσκομαι στο κέντρο της Αθήνας. Είναι η ώρα που το κέντρο ξυπνά. Τα καταστήματα ετοιμάζονται να ανοίξουν και η κινητικότητα των εργαζομενων αυξάνεται προς αυτή την κατεύθυνση για να τα ετοιμάσουν. Ένας άστεγος κοιμάται σε μια πυλωτή ενός κτιρίου που δεν χρησιμοποιείται. Δίπλα του έχει ένα τασάκι και ένα μισό τσιγάρο από το προηγούμενο βράδυ.
Καθώς τριγυρνάω τον βλέπω να ξυπνά. Τον πλησιάζω λίγο και του λέω “καλημέρα”. Μου χαμογελά και μου απαντά “καλημέρα κοπέλα μου”. “Πως κοιμήθηκες;” Τον ρωτάω. “Πολύ καλά”, απαντά χαμογελαστός. Συνεχίζω τις υποχρεώσεις μου ώσπου τον ακούω να βήχει άσχημα για ώρα. Σκέφτομαι ότι έχει κάτι σοβαρό, πνευμονία ίσως. Του πηγαίνω ένα τσάι με μπόλικο μέλι και του το προσφέρω. “Σου έφτιαξα ένα τσάι γιατί σε ακούω να βήχεις”, λέω. “Να είσαι καλά βρε κοπελιά, σε ευχαριστώ”, μου απαντά.
“Έχεις πάει στο γιατρό για τον βήχα; Λέω να πας”, συνεχίζω. “Όχι μωρέ δεν πήγα, δεν είναι τίποτα. Tσιγαρόβηχας είναι θα περάσει”, απαντά.
Συνεχίζω την συζήτηση. “Όλες αυτές τις μέρες ήσουν έξω;” “Ναι, έξω ήμουν, που αλλού;” Λέει και γελά. “Ήσουν έξω και με το χιόνι; είχε πολύ κρύο πως άντεξες;” Χαμογελάει και μου λέει “εδώ ήμουν και με το χιόνι, ξέρεις τι ωραία ήταν;” “Ήταν δύσκολα, αλλά ξέρεις; Είχε την ομορφιά του”. Το πρόσωπό του έλαμψε σαν παιδάκι που χαίρεται το χιόνι και συνέχισε την κουβέντα του: “Άλλαξε η πόλη, έγινε πιο όμορφη, πιο παραμυθένια, γι΄ αυτό σου λέω δύσκολα αλλά είχε την ομορφιά του, ήταν ωραία”.
Η θετική του αύρα με συνεπήρε. Το υπέροχο και καθαρό του βλέμμα, το τόσο γλυκό χαμόγελο και η ήρεμη μελωδική φωνή του. Μου μίλησε για τις δύσκολες συνθήκες. Αλλά δεν έμεινε σε αυτές. Χαμογέλασε και μου μίλησε για την ομορφιά του χιονιού. Αυτός ο άνθρωπος είναι άστεγος και μέσα στην δυσκολία και τον πόνο του βρίσκει θετικά στοιχεία να εκθέσει. Και εμείς; Όταν συζητάμε με φίλους έχουμε μια ξινίλα στη μούρη και τραβηγμένο χειλάκι, λέμε, “ντάξει μωρέ καλά ήταν”. Και αυτός ο άνθρωπος ζει στο δρόμο και σου λέει με χαμόγελο “ήταν ωραία, παραμυθένια πόλη, είχε την ομορφιά του το χιόνι”.
Κάψε τα λεφτά που δίνεις για ψυχοθεραπεία άνθρωπε, μπας και ζεσταθεί η καρδιά σου.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.