Πριν λίγες ημέρες τέθηκε και επίσημα το ζήτημα των απολύσεων στο δημόσιο – αυστηρά για επίορκους, ανίκανους και κοπανατζήδες. Πέρασαν τριάντα και βάλε χρόνια κατάληψης του δημοσίου από κομματικούς στρατούς και απίστευτης σπατάλης κρατικών κονδυλίων για τη συντήρηση υπηρεσιών άνευ ουσιαστικού αντικειμένου. Χρειάστηκαν όμως τρία χρόνια σφοδρής δημοσιονομικής κρίσης για να ανοίξει πραγματικά η συζήτηση.
Σε αυτό το διάστημα έχασαν τη δουλειά τους εκατοντάδες χιλιάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι, περικόπηκαν συντάξεις ακόμα και των 700 Ευρώ, μειώθηκε ο ήδη πενιχρός βασικός μισθός, αυξήθηκαν κατακόρυφα οι φόροι. Στο δημόσιο όμως εφαρμόστηκε μία παράδοξη τακτική: μειώσεις και περικοπές σε όλους, για να μην απολυθεί κανείς – δεν μπορεί βέβαια να συνυπολογιστεί το φιάσκο της περίφημης εφεδρείας.
“Δεν μπορεί κανείς να δώσει μάχη για να μην απολυθούν επίορκοι, αργόμισθοι και απόντες δημόσιοι υπάλληλοι”, είπε τελικά πριν λίγες ημέρες ο κ. Βενιζέλος. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, η δήλωση θα προκαλούσε απορία: είναι απλά αδιανόητο το να πληρώνονται από το κράτος άνθρωποι που δεν έχουν αντικείμενο εργασίας, που δεν εμφανίζονται στη δουλειά τους, ακόμα και όσοι έχουν καταχραστεί δημόσιο χρήμα. Όχι όμως στην Ελλάδα. Εδώ χρειάστηκε απίστευτη πίεση από την τρόικα για να παραδεχτεί η κυβέρνηση το αυτονόητο- όταν ο κρατικός προϋπολογισμός δεν επαρκεί για τη συντήρηση των στοιχειωδών, όπως για παράδειγμα η δημόσια υγεία, δε συνεχίζεις να πληρώνεις τους αποδεδειγμένα κλέφτες και ανίκανους.
Είχα σκεφτεί να γράψω για το θέμα αμέσως μετά τη δήλωση Βενιζέλου, όμως περίμενα αφ’ ενός το “δια ταύτα” (ποιους και κυρίως πόσους αφορά) και αφ’ ετέρου την αντίδραση της αντιπολίτευσης. Τελικά, φαίνεται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι που μπορούν να απολυθούν αγγίζουν τον αστρονομικό αριθμό… 319. Από αυτούς μάλιστα οι 49 ανήκουν σε οργανισμούς που καταργούνται ή συγχωνεύονται, δηλαδή δεν είναι απαραίτητα άχρηστοι ούτε βέβαια έχουν παρανομήσει. Έτσι λοιπόν φτάνουμε στους 270 για τους οποίους υπάρχουν τελεσίδικες αποφάσεις του αρμόδιου Πειθαρχικού Συμβουλίου.
Ακόμη και πριν την κρίση, κάθε τρεις και λίγο αποκαλύπτονταν υποθέσεις σκανδαλωδών προσλήψεων που παρέκαμπταν το ΑΣΕΠ, υπαλλήλων της Πολεοδομίας που έπαιρναν μίζες, στελεχών του ΙΚΑ που έβαζαν χέρι στα χρήματα των ασφαλισμένων. Πάντα αναρωτιόμουν τι συνέβαινε σε αυτές τις περιπτώσεις, αφού καταλάγιαζε ο ντόρος. Τώρα ξέρω: είτε για το σύνολο της διαφθοράς στο δημόσιο είναι υπεύθυνοι 270 άνθρωποι, είτε όσοι έχουν αναλάβει να τιμωρούν τους επίορκους, ανίκανους και απόντες δεν μπορούν ή δεν θέλουν, γιατί είναι οι ίδιοι επίορκοι, ανίκανοι ή απόντες.
Και η αντιπολίτευση; Ψάχνοντας επίσημες αντιδράσεις από τα κόμματα ανακαλύπτω μόνο ένα… tweet. “Στην κυβέρνηση ζητούν και σωστά, να τιμωρηθούν αυστηρά επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι”, έγραψε στο Twitter ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, σπεύδοντας όμως να συμπληρώσει: “Με τους επίορκους πολιτικούς όμως; Προκλητική ατιμωρησία!”. Φυσικά και δεν έχει άδικο ο κ. Παπαδημούλης, αλλά η δήλωση απλώς ενισχύει μία γενικευμένη μεν, λανθασμένη δε πεποίθηση: μέχρι να πιαστούν τα μεγάλα “ψάρια”, δεν αγγίζουμε τα μικρά.
Κατά τα άλλα, όλα τα κόμματα έκαναν “τουμπεκί”. Κανείς δε ζήτησε να επισπευστεί η εφαρμογή του αυτονόητου. Από πουθενά δεν εκφράστηκε απορία για τον απίστευτα μικρό αριθμό των υπαλλήλων που αφορά η απόφαση. Κανείς δεν πρότεινε εντατικοποίηση των ελέγχων, επιτάχυνση των πειθαρχικών διαδικασιών, ενίσχυση των αρμόδιων οργάνων. Φυσικό είναι: ποιος θέλει να ταχθεί υπέρ μίας πρότασης της κυβέρνησης του Μνημονίου; Ας συνεχίσουμε έτσι, λοιπόν. “Όχι” σε όλα, ή, στην καλύτερη περίπτωση, σιωπή. Εξάλλου όταν “έρθουμε στα πράγματα”, έχουμε κι εμείς κάποιους να προστατεύσουμε και άλλους να βολέψουμε στο Δημόσιο…
ΥΓ. Περιμένω με αγωνία οργισμένες αντιδράσεις και υβριστικά σχόλια περί εντεταλμένων της τρόικας και δεκανικιών του Μνημονίου από όσους δεν καταλαβαίνουν ότι το συγκεκριμένο ζήτημα ΔΕΝ σχετίζεται με την κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.