«Αν κολυμπάς σε λάκκο με σκατά, δε γίνεται να ευωδιάζεις»
Ως εδώ τα ελαφρυντικά για σένα…
Δε σου επιτρέπεται άλλη “δικαιολογία” για το ποιόν σου.
Δεν ήξερα πώς μοιάζεις, ούτε καν μπορούσα να σε φανταστώ να ανεβαίνεις στο λεωφορείο για να πας στη δουλειά σου, να παίρνεις τσιγάρα από το περίπτερο, να φιλάς τα παιδιά σου πριν κοιμηθούν.
Ώσπου σε γνώρισα. Με μικρά, σχιστά μάτια σαν του ποντικού, με τη δουλοπρέπειά σου να μου απευθύνεσαι στον πληθυντικό, δημόσιος υπάλληλος με ένα παράνομο καφενείο κάπου στα Λιόσια, διπλοθεσίτης και αμόρφωτος να αξιώνεσαι ευρώ, δολάρια, λίρες, όχι για σένα -όχι ποτέ- μα για τις κόρες σου. «Γιατί εδώ μας κατάντησαν οι αλήτες, νοικοκυραίους ανθρώπους.»
Τόσα χρόνια ζούσες σαν τυφλοπόντικας μέσα στα σκοτάδια του διαμερίσματός σου. Και κάθε τόσο έβγαινες στο φως του πράσινού σου ήλιου. Του πράσινου ήλιου που κάποτε τραγουδούσες! Του ήλιου του ρουσφετιού και του βολέματος, του τσάμικου, της αντρίλας και της λεβεντιάς. Κουνούσες τη σημαία κάτω από το βήμα του Αντρέα για να μπορείς να απολαμβάνεις μια θέση στον ήλιο, έξω από τα σκοτάδια της μιζέριας σου.
Και τώρα που ο ήλιος σε τσουρούφλισε και σου κόβουν το μισθό και σε κυνηγάνε οι τράπεζες, σε άκουσα με τα αφτιά μου να το λες αναίσχυντα: «Εμείς, όλη η οικογένειά μου ήμασταν πασόκ, τώρα ψηφίζουμε χρυσή αυγή.»
Και σου απευθυνθήκαμε με τη λογική και με ανθρωπισμό, αυτό ήταν το λάθος μας. Και μιλήσαμε, και γράψαμε και διακωμωδήσαμε τον παραλογισμό του φασισμού. Μήπως και αντιληφθείς τον κίνδυνο…
Ούτε και τότε ήσουν άμοιρος ευθυνών στα μάτια μας. Αλλά δεν ήσουν το ίδιο υπαίτιος με τους λάτρεις της παλινόρθωσης του φασισμού. Και “δικαιολογήσαμε” διαφορετικές καταβολές, άνισες ευκαιρίες, απλουστευτική αντίληψη του κινδύνου, πλύση εγκεφάλου από τις ειδήσεις των οκτώ.
Βρέθηκες αντιμέτωπος με την οργή σου, την οποία δεν ήξερες που να τη στρέψεις. Και όσο μούντζωνες, τόσο ξεκάβλωνες. Απροστάτευτος μέσα στην αδιαφορία σου για το παρελθόν ή και στη λήθη του. Ποτέ σου δεν άκουσες για την πορεία του Χίτλερ, από τις ζωγραφιές του και την “μπυραρία” του, στον εθνικοσοσιαλισμό του και στα εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας; Ποτέ σου δεν έμαθες για το μίσος και το ρατσισμό που έτρεφαν οι τύποι με τις λευκές κουκούλες στις Η.Π.Α; Και εδώ σ’ αυτή τη χώρα, δεν ένιωσες τον πόνο της μάνας να σου εξιστορεί, για τότε που έκλαιγε πάνω από τα κόκαλα του αντάρτη, δίπλα στο θρήνο της μάνας του εχθρού;
Προχτές, οι εκλεγμένοι, από εσένα, εκπρόσωποι δολοφόνησαν έναν άνθρωπο. Σε κοιτώ στα μάτια περιμένοντας -το λιγότερο- την καταδίκη τους. Λουφάζεις στις ενοχές σου: «Ε, και τι; Εγώ τον σκότωσα;» Σαφώς και όχι. Για να κάνεις μια τόσο απάνθρωπη πράξη απαιτείται να έχεις τ’ αρχίδια να δεχτείς και τις συνέπειες. Και δεν τα έχεις.
Γιατί, αν τα είχες θα έτρωγες σφαλιάρα το «Μαζί τα φάγαμε» και θα παρέμενες σιωπηλός, “βασανισμένος”, καλοπληρωτής των δανείων σου. Αλλά θέλησες να εκδικηθείς “τους προδότες του ελληνικού λαού” με την ψήφο σου, στρώνοντας το δρόμο με ροδοπέταλα σε μαχαιροβγάλτες που “ξεβρομίζουν τον τόπο” στις σκοτεινές γωνιές της Κυψέλης, υπό τους ήχους εκκλησιαστικών ψαλμωδιών και σκυλοτράγουδων.
Ούτε και οι “εκλεγμένοι εκπρόσωποί σου” κρατούσαν το μαχαίρι, προχτές τα ξημερώματα. Αυτοί, απλώς, στρατολογούν “μουτζαχεντίν” και τους εθίζουν σε μίσος και πρακτικές βίας. Όταν, όμως, οι “στρατιώτες” τους φέρουν σε πέρας την “αποστολή” τους, τότε οι “εκλεγμένοι εκπρόσωποί σου” πλένουν τα χέρια τους από το αίμα -αλήθεια, πως βρέθηκε στα χέρια τους;- και «εκφράζουν τη θλίψη τους και καταδικάζουν την εγκληματική ενέργεια» για να διασώσουν το προφίλ τους στα μάτια σου.
Αλλά ούτε αυτό σε αφορά, όσο δεν πρόκειται για το δικό σου παιδί. Πρόσεχε τι απεύχεσαι, μην τυχόν και γίνει πραγματικότητα…
Μην με ξανακοιτάξεις, λοιπόν, για να διαπιστώσεις αν κινδυνεύεις από εμένα. Δε θα σε σκοτώσω εγώ. Όμως, να το θυμάσαι έχω ακόμα πολλά ράμματα για τη γούνα σου…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.