Δημοψήφισμα, νέα μέτρα, νέο μνημόνιο, φτώχεια, κλειστές τράπεζες, έξοδος από την Ευρώπη, ναι, όχι… Φτάνει! Ώρα να αδειάσουμε λίγο το μυαλό. Ώρα να κλείσουμε τα μάτια. Ώρα για μουσική. Ένα μικρό διάλειμμα στο πολιτικό χάος που επικρατεί, για ένα μικρό αφιέρωμα σε μια μεγάλη ψυχή, που (ειδικά) φέτος έχει χάσει το μέτρημα των εμφανίσεων του, κυρίως σε φεστιβάλ.
Από το Φεστιβάλ Δάσους στο Φεστιβάλ Πόζαρ κι από τη Σκιά των Βράχων στο Κυριάκι Βοιωτίας και σε δικές του συναυλίες στην Αρχιτεκτονική, στο Θέατρο Βράχων και αλλού. Το φετινό μουσικό καλοκαίρι έχει ένα όνομα, και αυτό είναι του Γιάννη Χαρούλη.
Μπορεί η δύσκολη πολιτικά και οικονομικά συγκυρία να έχει οδηγήσει σε ακύρωση διοργανώσεις όπως το Volvi Camp ή το Seven Festival, το «κοπέλι» όμως είναι εκεί όπου κι αν το καλέσουν. Από το 2010 περίπου, όταν και έγινε γνωστότερος στο ευρύ κοινό, μέχρι και σήμερα και, ελπίζουμε, για αρκετά χρόνια ακόμη πρόκειται για ένα όνομα που «πουλάει» και όποια διοργάνωση έχει την τύχη να τον φιλοξενεί, θεωρείται επιτυχημένη πριν καν γίνει.
Μέχρι και στο Rockwave έπαιξε, συγκεντρώνοντας μάλιστα περισσότερο κόσμο από συγκροτήματα που, θεωρητικά πάντα, ταιριάζουν περισσότερο στο ύφος του φεστιβάλ. Ποιος είναι όμως ο λόγος που τον ακολουθεί τόσος κόσμος; Ποιο είναι το μυστικό του;
Είναι η μουσική; Ένα κράμα Κρήτης, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Χαΐνηδων, γνωστών «κοινών» διασκευών και δικών του συνθέσεων όντως δίνει στον ακροατή μια εμπειρία που δεν έχει συνήθως σε συναυλίες καλλιτεχνών αυτού του μεγέθους. Πόσο μάλλον όταν έχουν και καινούριο υλικό, όπου αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας σε αυτό, την ίδια στιγμή που ο Χαρούλης προτιμά να παίζει κάτι παλιότερο από το να κάνει μάρκετινγκ για τα καινούρια του τραγούδια.
Μήπως είναι η προώθηση; Όταν κάποιος καλλιτέχνης προωθείται από τα μέσα σπάνια δεν «τσιμπάει» το κοινό. Ποια μέσα όμως προωθούν το Χαρούλη; Η τηλεόραση σίγουρα όχι. Το ραδιόφωνο ξεκίνησε να τον παίζει αφού κέρδισε έστω κάποια αναγνώριση, ενώ οι εφημερίδες τα τελευταία χρόνια ασχολούνται επιμελώς και σχεδόν αποκλειστικά με την πολιτική κατάσταση της χώρας. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και το ίντερνετ μέσω του οποίου ο κόσμος τον έμαθε σιγά σιγά, αλλά και εκεί δεν τυγχάνει καμιάς «πιεστικής» προώθησης. Από στόμα σε στόμα έγινε γνωστός όπως θα λέγαμε πριν μερικά χρόνια.
Είναι ο χαρακτήρας; Ο χαρακτήρας ενός χαμογελαστού ανθρώπου με ψυχή μικρού παιδιού, με αγάπη για τη μουσική, αγάπη για τον κόσμο και όσους τον αγαπούν. Τουλάχιστον αυτήν την εικόνα μάς δίνει στο σημείο που κάθε μουσικός είναι γυμνός μπροστά στο κοινό του, στη σκηνή.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που στα περισσότερα φεστιβάλ της χώρας υπάρχει ψηλά στην αφίσα το όνομα του Χαρούλη. Ελπίζω να ξεφύγατε λίγο με το κείμενο και τη μουσική που το ακολουθεί, αφήνοντας στην άκρη τα ογκώδη προβλήματα που μας κυνηγούν και ξεκουράζοντας μάτια, αυτιά και ψυχή.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.