Τα «αναρχικά» σκίτσα του Rabbit κατέκλυσαν πριν μερικές μέρες ολόκληρο το διαδίκτυο με τα social media όπως το facebook να λαμβάνουν τη «μερίδα του λέοντος». Ένας Λαγός, και μάλιστα Θεσσαλονικιός, λέει «όχι» με τον δικό του τρόπο στο κατεστημένο, στα στερεότυπα και στη ζωή όπως την έχουμε συνηθίσει…
Κάθε σκίτσο αποτελεί ένα σατυρικό σχόλιο στις καταστάσεις που βιώνουμε, κάνοντας τον καθένα από εμάς να ταυτιζόμαστε έστω και με ένα από τα δεκάδες σκίτσα του. Αναρχία στον Παράδεισο, στον Καβάφη και στον Οιδίποδα είναι μερικά από τα θέματα των σατυρικών του σκίτσων που προκαλούν άφθονο γέλιο.
Κόντρα στη στερεοτυπική σκέψη ο Λαγός που ξέρει από χιούμορ, εμπνέεται από τα σκίτσα του Ισλανδού Hugleikur Dagsson και φτιάχνει τον δικό του «αναρχικό» και αντισυμβατικό κόσμο.
Το 3pointmagazine.gr έψαξε τον Λαγό, τον βρήκε και τον ρώτησε για την «αναρχία» και όχι μόνο.
Πρώτη μου απορία φυσικά έχει να κάνει με το όνομά του. “Rabbit knows” είναι το όνομα της προσωπικής του σελίδας στο tumblr όπου αναρτά τη δουλειά του. Τι ξέρει ο λαγός; Τι κρύβει το ψευδώνυμό σου; Πολύ γέλιο με πολύ καλούς μου φίλους και ιστορίες για λαγούς.
Αναμενόμενη, αλλά πάντα ενδιαφέρουσα ερώτηση για όσους δεν τον ξέρουμε: πως σου ήρθε να ασχοληθείς με το σκίτσο; Είχα ξεκινήσει να σκιτσάρω αρκετά μικρός, κυρίως αντιγράφοντας διάφορα comics, όπως ο Garfield και σιγά σιγά πειραματιζόμενος με δικά μου σκίτσα. Για μεγάλο διάστημα δεν ξαναασχολήθηκα σοβαρά με το σκίτσο μέχρι αρκετά μεγάλη ηλικία. Κάπου στα 20, χωρίς ιδιαίτερη αφορμή, ξεκίνησα να ξανασχεδιάζω για δικιά μου ικανοποίηση, και πειραματιζόμουν με διάφορα υλικά και τρόπους, κυρίως για τη χαρά της δημιουργίας, για να περνάω καλά, και χωρίς κάποιο στόχο. Κάρβουνο, photoshop, μολύβια, πενάκια, γενικώς ό, τι έπεφτε στα χέρια μου. Από εκεί και πέρα, πιο συστηματικά ασχολούμαι περίπου τα τελευταία πέντε χρόνια, όπου κάποιοι χαρακτήρες γίνανε πιο ολοκληρωμένες σειρές και είχα την ευκαιρία να συμμετέχω σε κάποιες εκδόσεις και εκθέσεις.
Στο section για σένα στην ιστοσελίδα σου, γράφεις “Σχέδια για το γαμώτο της υπόθεσης”, ποια είναι αυτή η “υπόθεση”; Κάθε υπόθεση.
Είδα τα σκίτσα σου για την “αναρχία”, ομολογουμένως πολύ πετυχημένα. Γιατί, όμως, αναρχία; Η σειρά «Αναρχία» αρχικά είχε ως έμπνευση ένα σκίτσο του Ισλανδού Dagsson, ο οποίος μου αρέσει πάρα πολύ. Σιγά σιγά απέκτησε δική της ζωή ως σειρά και είχε διάφορα παρακλάδια, όπως ο καπιταλισμός, η προοικονομία κλπ. Μου αρέσει πως αρκετός κόσμος συνδέεται με αυτά τα σκίτσα, νομίζω λόγω της αμεσότητάς τους και μιας διάθεσης για προσωπικές μικρές επαναστάσεις. Ειδικά τώρα τελευταία έχω χαρεί πολύ που κάποιοι άρχισαν να στέλνουν μηνύματα με προτάσεις για «αναρχίες» βασισμένες σε πιο προσωπικές ιστορίες. Σκέφτομαι να κάνω κάτι με αυτό, ένα άλμπουμ π.χ. «Η αναρχία μου» ή κάτι τέτοιο, όπου κόσμος θα μπορεί να πει την ιδέα του και να τη δει σε σκίτσο. Κάτι όπως το καταπληκτικό ‘deep dark fears’, όπου κόσμος στέλνει διάφορους φόβους του και ο σκιτσογράφος κάνει μικρά cartoon εικονογραφώντας τους και ,υπό μια έννοια, ξορκίζοντάς τους. Είναι μια ιδέα που αν υπάρξει χρόνος μπορεί να τη βάλω μπρος.
Τι είναι αυτό που σε εμπνέει για να σκιτσάρεις; Οι κοντινοί μου φίλοι, και η γυναίκα μου, οι συζητήσεις μας και το να τους κάνω να γελάνε. Η ρουτίνα, η συνήθεια, η ανάγκη να αφομοιώσω και να επεξεργαστώ αυτά που βλέπω γύρω μου. Πάρα πολλοί καλλιτέχνες, από πολλούς διαφορετικούς χώρους.
Στην ερώτηση αν ξεχωρίζει κάποιο από τα σκίτσα του, η απάντηση είναι παρόμοια με αυτή των γονιών για τα παιδιά τους: Γενικά τα αγαπάω όλα, αφού εγώ τα έκανα και κάθε ένα σήμαινε κάτι για μένα όταν σχεδιάστηκε. Παρόλ’ αυτά κάνει μια προσπάθεια να μας ξεχωρίσει κάποιο, εκμυστηρευόμενος τον τρόπο που το δημιούργησε: Τώρα τελευταία ξεχωρίζω κάπως το σκίτσο «λιτότητα». Κυρίως γιατί φτιάχτηκε στα πολύ γρήγορα, στο δεκάλεπτο, σε ένα πρόχειρο μπλοκ, με ελάχιστη λεπτομέρεια, και παρόλα αυτά φαίνεται ότι άρεσε σε αρκετό κόσμο και αναδημοσιεύθηκε σε αρκετά site, ενώ δεν το περίμενα. Αυτό με έκανε να σκέφτομαι παραπάνω το μήνυμα και λιγότερο την τεχνική.
Θυμάμαι η πρώτη μου επαφή με ελληνικό και ξένο comic που δεν είχε να κάνει με Asterix ή Μίκι Μάους ήταν μέσα από τις σελίδες του ένθετου της Ελευθεροτυπίας “9”. Πιστεύεις ότι λείπει κάτι τέτοιο πλέον; Αισθάνεσαι ότι το ελληνικό κυρίως comic είναι λιγάκι παραμελημένο; Ειδικά στο internet, βλέπω πάρα πολύ συχνά σκίτσα από νέους καλλιτέχνες, οπότε νομίζω υπάρχει πάρα πολύ έμπνευση και δημιουργία. Πολλά διαφορετικά θέματα, τεχνικές, πολλά και πολύ καλά σκίτσα. Αυτό που θα ήταν ενδιαφέρον και ωραίο θα ήταν μια σταθερή έκδοση, έντυπη σε καλό περιοδικό που μπορεί να είναι κάπως συλλεκτική, η οποία θα ασχολείται σε κάθε τεύχος με διαφορετικούς νέους καλλιτέχνες, δίνοντάς σταθερά αρκετό χώρο σε πολλούς. Νομίζω πως όση προβολή και να φέρνει το internet, το έντυπο έχει μια άλλη γοητεία στο σκίτσο. Γίνεται συλλεκτικό και δημιουργεί και μια αίσθηση ομάδας σε αυτούς που συμμετέχουν. Επίσης θα δρούσε πολύ ωραία ως ενθάρρυνση νέων καλλιτεχνών το να έχουν δημοσιεύσει έργα τους σε μια έκδοση, θα έδινε αυτοπεποίθηση, την αίσθηση ότι το μήνυμά σου ακούγεται και όρεξη για συνέχεια.
Τον τελευταίο μήνα, μετά και την συγκρότηση της νέας κυβέρνησης, το διαδίκτυο και κυρίως τα social media ασχολούνται πολύ με τον υπουργό Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη και μάλιστα με πολύ χιούμορ. Σκέφτηκες να τον σχεδιάσεις; Βγήκε ακόμη και το V for Varoufakis, βασιζόμενο στο comic V for Vendetta. Εσύ θα μπορούσες να τον παρομοιάσειςμε κάποιον ήρωα comic; ‘Η έχεις σκεφτεί κάποιον άλλον πολιτικό ως χαρακτήρα comic; Όχι, δεν σκέφτηκα κάτι τέτοιο. Μου αρέσει το σκίτσο που ασχολείται με μια ιδέα, παραπάνω από αυτό που ασχολείται με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Από το ειδικό στο γενικό. Π.χ. κάτι που σχολιάζει τον καπιταλισμό ως έννοια, μου αρέσει περισσότερο από μια καρικατούρα του Richard Branson. Πάντως μετά από κάποιες συζητήσεις με φίλους για την οικονομία, την μακροοικονομία, τη μικροοικονομία κλπ, αρχίζω να σκέφτομαι ένα χαρακτήρα, τον υπουργό προ-οικονομίας. Νομίζω αυτό θα είχε πλάκα. Να πηγαίνει σε meetings και να λέει προ-οικονομίες, για παράδειγμα «έτσι που πάμε μας βλέπω για χρεοκοπία» και διάφορα τέτοια.
Η σάτιρα των σκιτσογράφων πολλές φορές ενοχλεί και βρίσκεται στο στόχαστρο, κάτι που αποτυπώθηκε στην πιο ακραία του μορφή στη δολοφονική επίθεση στη Charlie Hebdo. Υπάρχουν όμως και πιο απλά και καθημερινά παραδείγματα, όπως η κριτική που δέχτηκε η πρόσφατη γελοιογραφία του Τάσου Αναστασίου με τον Σόιμπλε. Ποια είναι η δικιά σου άποψη; Τι απαντάς σε όσους ενοχλούνται; Το μόνο που έχω να πω είναι πόσο στενάχωρο ήταν το γεγονός αυτό στη Γαλλία. Δεν έχω να απαντήσω κάτι σε όσους ενοχλούνται. Ας προσπαθήσουμε να συνυπάρξουμε όλοι αρμονικά, αυτό αξίζει.
Τον Λαγό μπορείτε να τον βρείτε και στο Facebook
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.