Άλλη μία συνηθισμένη εβδομάδα στην Ελλάδα: από τη λίστα Λαγκάρντ περάσαμε στην “τρομοκρατία”, και από την “τρομοκρατία” στις απεργίες των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς. Όλα τα θέματα μετατράπηκαν σε πεδία σφοδρής αντιπαράθεσης για ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με αμφότερες τις πλευρές να βάζουν τα δυνατά τους ώστε να ξεπεράσουν σε γραφικότητα τον παλιό καλό “πράσινο-μπλε” δικομματισμό.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς εξαιρετικά οξυδερκής για να παρατηρήσει ότι, αφού η κουραστική συζήτηση περί βίας και νομιμότητας αποπροσανατόλισε την κοινή γνώμη από την ουσία της υπόθεσης Λαγκάρντ, η εξίσου κουραστική συζήτηση περί απεργιών και ταλαιπωρίας των επιβατών κάθεται κι αυτή “κουτί” στην κυβέρνηση. Αντί να ασχολούμαστε με την κατάσταση της οικονομίας, που παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη, ξοδεύουμε τη μέρα μας διαφωνώντας για το αν ήταν 132 ή 294 οι εργαζόμενοι του Μετρό που διορίστηκαν με “βύσματα”. Έτσι, ο κ. Στουρνάρας συνεχίζει να κάνει ήσυχος τη δουλίτσα του, αφήνοντας τις κάμερες για τον Δένδια και τον Χατζηδάκη, που το ‘χουν και πιο πολύ το σπορ.
Τα οφέλη για την κυβέρνηση από όλα τα παραπάνω είναι μάλλον αυτονόητα για πολλούς. Αυτό που δεν είδα να αναφέρει κανείς, είναι το πόσο κερδισμένος βγαίνει από όλη αυτή την ιστορία ο… Αλέξης Τσίπρας. Μπορεί το κόμμα του να είναι στα πρωτοσέλιδα κάθε μέρα, κυρίως τρώγοντας φάπες για τις δηλώσεις περί καταδίκης της βίας με αστερίσκους, χωρίς, απ’ όλα, ή με ολίγη, αλλά το ταξίδι του ίδιου στις Η.Π.Α. το έχουν περάσει όλοι στα ψιλά. Θα μου πείτε, πώς βγαίνει κερδισμένος ο κ. Τσίπρας, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται κάθε μέρα αντικείμενο σκληρής κριτικής, ενώ οι σημαντικές επαφές που κάνει ο ίδιος στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού καταλήγουν στα μονόστηλα; Μα, είναι απλό. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει κανένα λόγο να θέλει τα φώτα της εγχώριας δημοσιότητας πάνω στο συγκεκριμένο ταξίδι.
Το προ εβδομάδων ταξίδι της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ στη Λατινική Αμερική ήταν καθαρά για εσωτερική κατανάλωση: δεν πα οι “σοσιαλιστές” Βραζιλιάνοι να ιδιωτικοποιούν δρόμους, σιδηρόδρομους, και αεροδρόμια, για τον Αλέξη Τσίπρα πρόσφεραν εναλλακτικές στις “ακραίες φιλελεύθερες λύσεις”. Μπορεί και να πέτυχε το σκοπό του: ο μονίμως ημιμαθής Έλληνας δεν έχει ιδέα και δεν τον ενδιαφέρει τί συμβαίνει στην πραγματικότητα σε Βραζιλία και Αργεντινή, οπότε για να πηγαίνει εκεί ο Τσίπρας μ’ ένα σωρό κάμερες, αριστεροί θα είναι κι αυτοί. Εξάλλου, τι Βραζιλία, τι Βενεζουέλα.
Στη συνέχεια, όμως, η τουρνέ του Αλέξη άλλαξε ρότα – και ακροατήριο. Η αρχή έγινε στο Βερολίνο, όπου και μόνο η συνάντηση με τον άνθρωπο-σύμβολο των Μνημονίων, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είχε τεράστια συμβολική σημασία για την Ευρωζώνη – κι ας συμφώνησαν οι δυο τους μόνο στο ότι η διαφωνία παραμένει. Τώρα, στις Η.Π.Α., ο ΣΥΡΙΖΑ παραδίδει -αθόρυβα- μαθήματα διπλωματίας. Ενώ οι Σκουρλέτηδες, Λαφαζάνηδες και Διαμαντόπουλοι ξημεροβραδιάζονται στα σπουδαία πάνελ περί βίας και στις συγκλονιστικές ανακοινώσεις και κόντρα-ανακοινώσεις για το Mall, ο κ. Τσίπρας έχει επαφές με κάτι ασήμαντους, όπως το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS) της Ουάσινγκτον, και δίνει ομιλίες σε κάτι ανύπαρκτα Ινστιτούτα Brookings και Ελληνοαμερικανικά Ινστιτούτα.
Εδώ τρώμε τα νύχια μας από την αγωνία, για το αν θα ‘χει μετρό αύριο να πάμε για καφέ, και ο άλλος πάει και συναντάται με τον Αμερικανό βοηθό υφυπουργό Εξωτερικών – λες και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επηρέασε ποτέ την ελληνική πραγματικότητα. Άσε το άλλο: εμείς ψάχνουμε να βρούμε ποιοι είναι πίσω από τις αιμοβόρες τρομοκρατικές οργανώσεις “Άγρια Ελευθερία” και “Υποκινητές Κοινωνικών Εκρήξεων”, και ο Αλέξης τα λέει με το βοηθό μιας κυρίας Λαγκάρντ σε ένα… πώς μου το ‘πανε… “Διεθνές Ντοπαριστικό Τεκτονείο”, κάπως έτσι. Παρών ήταν κι ένας Πολ Τόμσεν, που κάτι μου λέει το όνομα, αλλά θα σας γελάσω.
Όταν με το καλό γυρίσει ο πρόεδρος, μπορεί να έχει καταλαγιάσει το κύμα απεργιών και μούφα-βομβών-σε-κατσαρόλες. Θα έχουν βρει κάτι άλλο για να σφάζονται ο Κεδίκογλου με τον Σκουρλέτη. Ο Αλέξης Τσίπρας, όμως, θα έχει πει κάποια πολύ σημαντικά πράγματα σε πολύ σημαντικούς ανθρώπους, χωρίς να τον έχει πάρει κανείς χαμπάρι. “Είμαστε έτοιμοι για ριζικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, ώστε να δημιουργηθεί ένα σταθερό περιβάλλον δικαιοσύνης, αναδιανομής του πλούτου, και επενδύσεων”, τόνισε στην ομιλία του στο Brookings, θυμίζοντας ανατριχιαστικά κάτι μεταξύ Σημίτη και προεκλογικού Ολάντ – αλλά οι Αμερικάνοι ακούν μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις και μελώνουν. Για να δέσει το γλυκό, έπλεξε το εγκώμιο του Μπαράκ Ομπάμα για την προσήλωσή του στη “στήριξη της μεσαίας και κατώτερης τάξης, τον όρο κοινωνική δικαιοσύνη και έναν συνολικά προοδευτικό προσανατολισμό” – τώρα πού την είδε τόση προσήλωση του Αμερικανού προέδρου στην εργατιά, δεν ξέρω. Στη συνάντηση με τους αξιωματούχους του ΔΝΤ, εξάλλου, υπογράμμισε τη “σταθερή εκτίμηση [του Ταμείου] ότι δεν μπορεί να είναι βιώσιμο το ελληνικό πρόγραμμα και ότι πρέπει να υπάρξει κούρεμα”, ανοίγοντας έτσι (ακόμα πιο διάπλατα) την πόρτα της διαπραγμάτευσης στους εκπροσώπους της άλλοτε “νεοφιλελεύθερης χούντας”.
Ό,τι και να κάνει έξω, βέβαια, εδώ στην πατρίδα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα συνεχίσει να ανεμίζει τις κόκκινες σημαίες της επανάστασης (άντε, το πολύ να ρίχνουμε κανένα photoshop στα σφυροδρέπανα για τους μικροαστούς). Άλλωστε, η τακτική έχει δοκιμαστεί με τεράστια επιτυχία στο παρελθόν. Αντίστοιχα, η κυβέρνηση, με τη βοήθεια των γνωστών παπαγάλων, μπορεί να συνεχίσει το παιχνίδι της “νομιμότητας” και του “φλερτ με την τρομοκρατία”, για όσο καιρό την συμφέρει επικοινωνιακά. Με άλλα λόγια, στο εσωτερικό θα χορτάσουμε “ριζοσπαστικό” ΣΥΡΙΖΑ, “αναρχικούς” βουλευτές και “λόμπι της δραχμής”. Αλλά ο Αλέξης που ρίχνει γέφυρες με τον Σόιμπλε, το ΔΝΤ, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τα αμερικανικά think tanks, είναι σίγουρα ήδη νόμιμος εκεί που έχει πραγματικά σημασία. Ίσως υπέρ του δέοντος – αλλά και όσο ακριβώς χρειάζεται για να γίνει πρωθυπουργός.
Θέμος “Απίκος” Ρίζος
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.